#drarry_weeklyth #22 (+ weekly #12 MUSIC)
[MAPLE LEAF] 🍁
Pairing : Draco Malfoy x Harry Potter
Type : one shot | AU fic
สายลมติดความเย็นจางๆ ของฤดูใบไม้ร่วงไล้ผ่านไปตามผิวสัมผัสที่โผล่พ้นเสื้อผ้า มันไม่ได้เย็นจนเกินไปจนทำให้รู้สึกหนาว ฉะนั้นมันจึงไม่ได้เป็นปัญหาสำหรับผู้ที่ไม่ได้ใส่เสื้อผ้ามิดชิดเท่าไหร่นัก
ใบหน้าขาวซีดเงยมองไปยังเหนือหัวของตัวเองเมื่อรู้สึกได้ว่ามีอะไรบางอย่างหล่นลงมาสัมผัสอย่างแผ่วเบา และเมื่อขยับหัวได้เพียงนิด สิ่งที่ว่าก็เหมือนจะปลิวหลุดไปพอดี
รอยยิ้มละมุนฉาบบนใบหน้าของชายหนุ่มวัยสามสิบต้นๆ เล็กน้อย ในครรลองสายตาตอนนี้คือภาพของเส้นสายสีแดงส้มที่พากันพาดผ่านลอยไปเมื่อสายลมยามสายันต์พากันพัดโบกเอาใบไม้สีแดงปลิวว่อนไปทั่ว
ใบเมเปิลสีแดงส้มแบบนี้ ที่ญี่ปุ่นสวยดีจริงๆ นั่นแหละ
ดวงตาสีจางก้มมองหนังสือในมือที่ถูกเปิดค้างไว้ ก่อนคิ้วบางจะเลิกขึ้นเพียงนิด เมื่อหน้าที่เปิดทิ้งไว้มีใบเมเปิลวางทาบไว้อย่างพอดี
นิ้วเรียวยาวคีบใบไม้ที่ปลิวมาหล่นอย่างพอดิบพอดีมาพินิจดูเงียบๆ ก่อนที่เสียงของคนสองคนที่เดินผ่านมาพอดีจะดึงความสนใจจากเขาไป
เป็นหนุ่มสาววัยยี่สิบต้นๆ ที่เหมือนจะพากันมาเดทในสวนเมเปิล
เดรโกหรี่ตาลงพร้อมรอยยิ้มมุมปากเล็กน้อยหลังมองตามเด็กหนุ่มสาวเดินผ่านพ้นไป พาลให้เขานึกถึงใครคนหนึ่งที่ทำให้เขาต้องถ่อพาร่างของตัวเองจากอเมริกามาถึงที่นี่
ที่อเมริกาก็มีที่เรียนดีๆ เยอะแยะ ทำไมจะต้องมาเรียนถึงญี่ปุ่นก็ไม่รู้
แต่เคยขัดใจได้ที่ไหนสักครั้งกันล่ะ?
ห่วงก็ห่วง แต่เขาก็รู้ดีว่าเด็กอีกคนโตพอที่จะดูแลตัวเองได้ดีในต่างเมืองเช่นนี้ แถมนิสัยที่ดูท่าว่าน่าจะเข้ากับคนอื่นได้ง่าย..มั้ง คงทำให้เจ้าตัวมีเพื่อนอยู่พอควร
แน่สิ ก็ตอนนี้ติดเพื่อนจนแทบจะไม่กลับอเมริกาอยู่แล้ว
ได้แค่เก็บความคิดถึงเอาไว้ในใจ
เป็นผู้ใหญ่ขนาดนี้แล้ว จะมางอแงคิดถึงเป็นเด็กๆ ก็คงจะดูไม่ดีเท่าไหร่สินะ
いろなき風に 思い馳せて
ironaki kazeni omoi hasete
ปล่อยความรู้สึก ไปกับสายลมที่ไร้สี
สายลมของเย็นนี้ดูท่าว่าจะแรงกว่าวันไหนๆ จากที่พาตัวเองมานั่งอ่านหนังสือที่นี่ได้สามวัน แขนเรียวใต้เชิ้ตสีเข้มยกขึ้นบังใบหน้าของตัวเองเมื่อเหล่าใบสีแดงส้มและฝุ่นจางๆ เริ่มพากันปลิวว่อนไปมา เสียงเสียดสีกันของใบไม้ยามร่วงหล่นและหวีดหวือไปกับสายลมเหมือนจะกลบเสียงรอบข้างไปจนหมด
ดวงตาเรียวคมค่อยๆ ปรือขึ้นเมื่อสายลมแรงหยุดลง พร้อมกับเรียวแขนที่ค่อยๆ ลดลง แต่ลดแขนลงมาได้เพียงครึ่ง ดวงตาที่เปิดขึ้นมาได้เพียงหนึ่งดวง เดรโกก็นิ่งค้างไปทันที
เส้นผมสีดำเหลือบน้ำตาลเข้ม พลิ้วไปกับสายลมจางๆ ใบหน้าขาวจัดเจือสีจางตัดกับพื้นหลังที่เป็นสีแดงฉานจนดูเด่นชัดในสายตา
ไหนจะยัง..ดวงตาดวงนั้น ดวงตาสีเขียวสดใส แม้จะมีกรอบแว่นกลมเฉิ่มๆ ขวางกั้น แต่ก็ไม่อาจบดบังความงดงามของมันลงได้แม้แต่น้อย
“แฮร์…”
“จะมาทำไมไม่บอกละครับ ฮะๆ”
รอยยิ้มกว้างใสซื่อฉายชัดออกมา จนดูสว่างเจิดจ้าสู้แสงสีแดง ทะลุใบเมเปิลสีแดงส้มใบใหญ่ที่เจ้าเด็กตรงหน้านำมันมาขวางใบหน้าไปครึ่งหนึ่งเพื่อจะหยอกเล่น
คิดถึง
ความรู้สึกที่พยายามเก็บซ่อนมาไว้ตลอดเหมือนจะพากันเต้นโครมครามอยู่ในอกจนแทบระเบิด ทั้งที่อยากเจอมาตลอด..แต่ก็ไม่มีโอกาส แต่บทจะโผล่มา กลับมาอยู่ตรงหน้าเสียอย่างนั้น…
会いたい時に 会えない
aitai toki ni aenai
ตอนอยากเจอ แต่ก็ไม่ได้เจอ
เสียงหัวเราะใสๆ จากคนตรงหน้าดังขึ้นมาเรียกสติคนที่ดูเหมือนจะสติล่องลอยไปกับสายลมให้กลับมาที่เดิม
ดวงตาใสแจ๋วคู่สีมรกตมองไปทางคนสูงวัยกว่าด้วยรอคอยในคำตอบของคำถามตนเอง ใบเมเปิลในมือถูกหมุนไปมาอย่างหวังว่ามันจะช่วยให้ความตื่นเต้นลดน้อยลง
แม้ว่าจริงๆ แล้วมันจะไม่ได้ช่วยเลยก็ตามแต่
ไม่ใช่แค่คนที่ยอมพาตัวเองมาถึงที่นี่หรอก ที่เป็นฝ่ายคิดถึงน่ะ…
แฮร์รี่สะดุ้งโหยงขึ้นเมื่อมือของเขาที่กำเจ้าใบไม้ใบใหญ่ถูกกุมด้วยมือใหญ่อุ่นๆ จากคนตรงหน้า ก่อนที่ดวงตาทั้งสองจะเบิกกว้างด้วยความลนลาน มือไม้เริ่มทำอะไรไม่ถูกและไม่รู้ว่าควรจะวางไว้ตรงไหนเมื่อเอวถูกคนที่นั่งอยู่บนม้านั่งรวบเข้าไปใกล้
ใบเมเปิลสีแดงฉานใบใหญ่ถูกคนอายุมากกว่าขยับให้มันไปบังอยู่ด้านข้างแก้ม ก่อนที่ตัวเองจะเคลื่อนใบหน้าเข้าหาคนตัวเล็กกว่าพลางทาบริมฝีปากลงไปอย่างแผ่วเบา..
โดยไม่มีการรุกล้ำใดๆ
เป็นสัมผัสแผ่วเบาดุจสายลม หากแต่ฝังแน่นในความรู้สึกเหมือนกองใบไม้ที่พากันทับถมลงมา
แต่ก็ไม่ได้กวนใจเลยแม้แต่น้อย ซ้ำยังเหมือนจะยิ่งตอกย้ำความรู้สึกลึกๆ ในใจให้มันแจ่มชัดยิ่งขึ้น…
“อึก.. อาเดรก..”
อากาศเย็นๆ ของฤดูใบไม้ร่วงเหมือนจะไม่มีผลเท่าไหร่ หากเทียบกับความร้อนจางที่บริเวณริมฝีปากและสองข้างแก้ม
から紅の紅葉達さえ
karakurenai no momiji tachi sae
ขอแค่เพียงมีใบเมเปิลสีแดง
熱い思いを 告げては
atsui omoi wo tsugete wa
ฉันจะบอกความรู้สึกเร่าร้อนนี้ออกไป
ゆらり揺れて歌っています
yurari yurete utatte imasu
ร้องเพลงด้วยความรู้สึกหวั่นไหว
I’ve been thinking about you
I’ve been thinking about you
いつも いつも 君 想ふ
Itsumo itsumo kimi omou
ฉันนั้นคิดถึงเธออยู่เสมอมา
“เจ้าแสบแฮร์รี่”
いつも いつも 君 想ふ
Itsumo itsumo kimi omou
ฉันนั้นคิดถึงเธออยู่เสมอมา
FIN
ขอบคุณสำหรับเพลง Togetsukyo ~Kimi Omofu~ ที่ประกอบโคนัน เดอะมูฟวี่ 21 ปริศนาเพลงกลอนซ่อนรักค่ะ
แอบกลับไปกรี๊ดรักแรกในโคนันมา แถมหัวข้อก็ตรงกับมูฟวี่ที่มีใบเมเปิล ต้องจัดค่ะ ต้องจัดด 5555
แถมยังควบวีคลี่ที่ดองไว้ได้พอดีด้วยกับการเอาเพลงมาใช้ ฮาาา ลองหาฟังได้นะคะ เพราะมากกกกกกกก
ปล. ไม่ต้องกลัวคุงอาติดคุกนะคะ น้องรี่เรียนมหาลัยแล้วค่ะ 5555 อิมเมจเดียวกับในวีคลี่บุหรี่นะคะ อิสอิส
#CLDMHPwhis
☆ vwhis_corin ☆ 