[Fic IDLiSH7 : Gaku x Ryu] Boring sex #NSFWChallenge

 

Boring sex | Day 26

Pairing : Yaotome Gaku x Tsunashi Ryunosuke

Warning : NSFW Challenge

 

 

 

ตั้งแต่ทานมื้อเย็นเสร็จเรียบร้อย ริวโนะสุเกะก็นั่งนิ่งๆ จ้องมองแผ่นหลังกว้างที่ขยับไปมาซึ่งกำลังยืนล้างจานอยู่ที่ซิงค์เงียบๆ มาตลอด ดวงตาสีทองสว่างสุกใส ไม่ดูสดใสดังแต่ก่อน แววตาที่พุ่งมองไปนั้นดูหม่นลงทั้งยังแฝงด้วยความเศร้าที่บรรยายไม่ถูก หลายครั้งแม้จะพยายามทำให้ทุกอย่างมันดีเหมือนเดิม แต่ลึกๆ แล้วริวเองก็รู้ว่า…มันอาจจะกลับไปเป็นแบบนั้นไม่ได้อีก

 

ริวเองก็ไม่รู้ว่าอะไรคือสิ่งที่ทำให้ทุกอย่างในตอนนี้มันเปลี่ยนไปไม่เหมือนแต่ก่อน แววตาของกาคุที่เคยมองเขาด้วยความอ่อนโยนและรักใคร่ เหมือนกลายเป็นแค่อดีตไปแล้ว ทุกวันนี้มีเพียงความเฉยชา แย่ซักหน่อยก็ออกจะเบื่อหน่ายเลยด้วยซ้ำ

 

แต่สายตาที่ริวมองกาคุ…เขาคิดว่ามันยังเหมือนเดิม แต่ก็แค่…เศร้าลง

 

อะไรซักอย่างดลใจ ใหขาสองขาที่นิ่งสนิทมานานขยับพาร่างออกจากเก้าอี้ พาร่างสูงใหญ่เดินตรงไปหาร่างที่ยังง่วนกับการล้างจานอย่างตั้งใจ ริวหยุดอยู่ด้านหลังอยู่ซักพัก ใบหน้าที่มองก้มต่ำกับจานในอ่างผินกลับมามองด้านหลังเล็กน้อย รับรู้ว่ามีคนที่ยืนอยู่ด้านหลังตนเอง …แต่ก็ไม่ว่าอะไร

 

ใบหน้าที่มักฉายรอยยิ้มสดใสหม่นลงอีกครั้ง นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่กาคุทำแบบนี้ แต่ตอนนี้เหมือนริวจะชินเข้าเสียแล้ว

 

ร่างสูงขยับเข้าชิดมากขึ้น ท่อนแขนแข็งแรงโอบกอดรอบเอวแกร่งที่ตนคุ้นเคยดี ก่อนจะฝังใบหน้าเข้ากับลาดไหล่กว้างที่ชะงักมือล้างจาน ปลายจมูกโด่งรั้นขยับดอมดมไปมาจนมาถึงซอกคอขาวเนียน ออกแรงกดปลายจมูกฝังแนบลำคอขาว

 

“อะไร”

 

น้ำเสียงเย็นชาจากกาคุทำให้ริวชะงัก กาคุไม่ได้มีท่าทีปฏิเสธ ขัดขืนหรือรังเกียจการกระทำนี้จากริวเลยซักครั้ง ซึ่งริวนับว่ามันดีมากแล้ว แต่ก็มักจะได้รับน้ำเสียงที่เหมือนติดรำคาญแบบนี้กลับมา เป็นอะไรที่ทิ่มแทงจนรู้สึกเจ็บที่หัวใจไม่ต่างกัน

 

ริวผุดยิ้มแกนๆ กับตัวเอง ยิ้มที่กาคุจะไม่มีวันได้เห็น

 

“พักนี้… เราไม่ได้นอนด้วยกันเลย”

 

เสียงนุ่มเอ่ยอย่างออดอ้อน ‘แบบทุกที’ แต่..ปฏิกิริยาที่ได้รับตอบกลับมา ‘มันไม่ใช่แบบทุกที’ เหมือนแบบที่คบกันมาเมื่อก่อนๆ ไม่มีอีกแล้วกับแววตาเจ้าเล่ห์และสายตาโลมเลียที่มักจะใช้มองมาจนริวรู้สึกได้ถึงความร้อนจางๆ บนใบหน้า ตอนนี้กาคุเพียงยืนนิ่งๆ ใบหน้าครุ่นคิดอยู่ซักพัก แล้วก็ก้มหน้าล้างจานต่อไป

 

แต่ถึงจะเป็นอย่างนั้น…

 

“ขึ้นไปรอบนห้อง”

 

 

……

 

ริวขึ้นมารอบนห้องถามที่กาคุว่า อาบน้ำรอและใส่ชุดคลุมอาบน้ำทับไว้หลวมๆ ทั้งหมดนี่รวมๆ แล้วก็ยี่สิบนาที กาคุก็ยังไม่ได้ขึ้นมาบนห้อง ริวชินแล้ว มันก็มักจะเป็นแบบนี้ทุกครั้ง กาคุบอกให้เขาขึ้นมารอก่อน ทั้งที่งานบ้านที่ต้องจัดการมันไม่เหลืออะไรแล้ว แต่กาคุก็มักจะขึ้นมาช้าเสมอ จนริวแทบไม่ต้องรีบเร่งอาบน้ำแต่อย่างใด

 

แต่หลังจากนั่งรอซักพัก ใครอีกคนก็เดินเข้ามา

 

ดวงตาสีเทาสบมองร่างสูงโปร่งในชุดคลุมอาบน้ำสีขาวแวบหนึ่ง ก่อนตัวเองจะเดินเข้าห้องน้ำไปบ้าง เสียงก๊อกน้ำจากอ่างล้างหน้าดังอยู่ซักพักก่อนจะเงียบเสียงลง และร่างโปร่งก็เดินออกมา

 

ทุกอย่าง..เหมือนเดิม

 

กาคุค่อยๆ คืบคลานขึ้นมาบนเตียง ฝ่ามือหนายกขึ้นลูบแก้มเนียนสีแทนตรงหน้าแผ่วเบา ใบหน้าคมคร้ามเคลื่อนเข้ามาใกล้ ก่อนที่ริมฝีปากสองคู่จะประกบเข้าหากัน

 

ทุกการกระทำ..เหมือนเดิม

 

ริวเอื้อมมือไปปลดกางเกงของกาคุออกอย่างว่องไว กาคุให้ความร่วมมืออย่างดีเหมือนเดิม เสื้อคลุมอาบน้ำก็ดูท่าจะไม่จำเป็นอีกต่อไป กาคุเป็นฝ่ายถอดออกจากเรือนร่างสมส่วน ก่อนจะไล้ฝ่ามือสัมผัสไปตามลอนกล้ามเนื้อสวยจนริวเริ่มสั่นสะท้านเบาๆ เหมือนเดิม

 

ทุกอย่างคล้ายจะเหมือนเดิม แต่ก็มีสิ่งหนึ่งที่ไม่เหมือนเดิม…

 

กาคุถอนนิ้วทั้งสองออกจากช่องทางคับแคบเบื้องล่างหลังจากขยับเข้าออกสัมผัสจุดเร้าจนริวตื่นตัวขึ้น กายหนาบิดมวนไปมาดังเช่นทุกที เสียงหอบหายใจยังคงถี่กระชั้น ดวงตาทั้งสองคลอหน่วยด้วยหยดน้ำตาจนปริ่มจะไหล หน้าท้องและแผ่นอกกระเพื่อมขึ้นลงถี่รัวเมื่อหายใจเข้าออก กาคุมองริวด้วยสายตาแน่นิ่งก่อนจะขยับเข้าไปใกล้มากขึ้น แบบทุกที

 

ดวงตาคู่สวยหลับลง ปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาจากดวงตาอย่างเงียบเฉียบ ความรู้สึกเจ็บที่เหมือนว่าร่างจะฉีกขาดแล่นไปทั่วร่างจนริวบิดเกร็ง เสียงปรามต่ำในลำคอจากใครอีกคนดังขึ้นเล็กน้อยเท่านั้น แต่ริวรู้ดีว่าหมายถึงอะไรจึงค่อยๆ พยายามผ่อนคลายลง ช่องทางคับแน่นที่ไม่ได้ถูกรุกล้ำมานานมีท่าทางปฏิเสธเล็กน้อย แต่กาคุก็ไม่ได้สนใจเท่าใดนักเริ่มขยับตัวสาวเข้าออกจนได้ยินเสียงเนื้อกระทบกัน

 

“ฮึก..! ด เดี๋ยว.. เจ็บ.. กาคุ”

 

เสียงของริวแผ่วเบาราวกับไม่กล้าเอ่ยออกไป ดวงตาสีทองปรือมองคนเบื้องหน้าเล็กน้อย แต่ท่าทางนิ่งเฉยไม่สนใจอะไรของกาคุยิ่งทำให้ริวรู้รวดร้าวบอกไม่ถูก ริมฝีปากหนาตัดสินใจเม้มเข้าหากันแทน เพราะพูดไป กาคุก็คงไม่สนใจจะฟังมันดังเดิม คนด้านบนยังสอดกายเข้ามาแม้ช่องทางจะรัดแน่นจนตัวเองเบ้หน้าก็ตาม

 

เสียงครวญครางจากร่างสูงใหญ่ยังคงดังไปเรื่อยๆ จากความเจ็บเสียดจนแทบจะทนไม่ไหว เริ่มกลายเป็นความเสียดเสียวและต้องการมากขึ้น เรียวขายาวโอบกอดสะโพกหนาไว้เป็นที่ยึด กาคุยังคงยืดตัวตรงมือยันค้ำกับเตียง ไม่แม้แต่จะโน้มตัวลงมาสัมผัสร่างกายท่อนบนของริวเลยสักนิด

 

ไม่มีแม้แต่กอดเดียว

 

“อึก.. อ๊า.. กาคุ จะ.. จะเสร็จ อะ อ๊าาาาา!!!”

 

ริวแอ่นอกขึ้นกระตุกกายแรงๆ เมื่อถึงปลายทางฝั่งฝัน หยาดน้ำสีขาวขุ่นพุ่งออกจากส่วนปลายที่ร้อนจัดเปรอะเลอะหน้าท้องของริวเองและกาคุ ดวงตาสีเทากดมองคนด้านล่างครู่หนึ่งก่อนจะกระแทกตัวเข้าออกเน้นๆ อีกสองสามทีแล้วปลดปล่อยของตัวเองออกมาเอ่อล้นเต็มช่องทางที่ตอดรัดเอาไว้

 

กาคุมองคนใต้ร่างที่นอนหอบหายใจนิ่งก่อนจะขยับตัวออกจากช่องทางช้าๆ จนได้ยินเสียงเฉอะแฉะตามมา ริวกระตุกตัวเล็กน้อยเม้มปากกลั้นเสียงครางไม่ให้เล็ดลอดออกมาจนใบหน้าเหยเก นิ้วมือจิกเกร็งกับเตียงแน่นเมื่อความอุ่นร้อนผลุบหายออกไปจากร่าง

 

ริวต้องการมากกว่านั้น… แต่ถ้าในเมื่อกาคุยืนยันว่าจะจบแค่นี้ เขาก็ต้องจบ

 

ไม่มีอีกแล้ว การเล้าโลมที่ช่วยให้รู้สึกดี สายตาอ่อนโยนที่ทำให้อุ่นใจเวลามีอะไรกัน และความรู้สึกที่เหมือนต้องการกัน เป็นสิ่งที่ไม่เหมือนเดิม

 

ร่างโปร่งเดินหายไปในห้องน้ำโดยไม่พูดอะไร ริวคู้ตัวกอดตัวเองบนเตียงแล้วปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาอย่างเงียบเฉียบ ไม่รู้เหมือนกันว่าน้ำตานี้มาจากเพราะความเจ็บที่ช่วงล่าง หรือเจ็บที่หัวใจของตัวเองกันแน่ หรือมันอาจจะผสมปนกันไปหมด

 

เพราะพวกเขาคบกันมานานอย่างนั้นหรือ? อะไรที่เคยทำอย่างทุกทีมันจึงกลายเป็นความน่าเบื่อ?

 

ความรู้สึกที่เคยว่าหวานจึงจืดลงไปและกลายเป็นความเฉยชาอย่างเช่นวันนี้

 

“เลิกร้องไห้ได้แล้ว นอนพักซะ”

 

สุ่มเสียงทุ้มต่ำดังมาจากปลายเตียง ริวไม่ได้สนใจมากนัก เขายังคงนอนนิ่งเหมือนเดิมและปล่อยให้ดวงตาของตัวเองร้องไห้ออกมาอย่างเดิม ให้กับคำพูดประโยคเดิมของกาคุประโยคนี้

 

สัมผัสเตียงยุบตัวลงที่ด้านหลังริวไม่ได้เรียกให้ริวหันไปให้สนใจดังเดิม เสียงสะอื้นเบาๆ ลอดออกมาเล็กน้อย ตามด้วยแรงสั่นนิดๆ ที่ไหล่ กาคุทอดสายตามอง..อย่างรู้สึกผิดเหมือนเดิม และริวก็ไม่ได้รับรู้มันเหมือนเช่นทุกครั้งที่ผ่านมา กาคุหลับตาลงกัดริมฝีปากตัวเองแน่น ก่อนที่ผ้าห่มผืนหนาจะห่มลงที่ร่างเปลือยเปล่าของริวและเสียงฝีเท้าที่ดังไกลออกไป

 

 

 

ก็ไม่รู้ว่าอะไรที่ทำให้พวกเขาดูห่างไกลกันออกไปทั้งที่ก็ใกล้แค่เอื้อม แค่นี้

 

 

[Fic IDOLiSH7 : Gaku x Ryu] Shy #NSFWChallenge

 

Shy | Day 24
Pairing : Yaotome Gaku x Tsunashi Ryunosuke
Warning : NSFW Challenge 🔞

 

ภายในห้องพักของเรียวกังห้องหนึ่ง ชายหนุ่มสองคนในชุดยูกาตะ คนหนึ่งนอนซุกตัวอยู่ใต้ผ้าห่มโผล่มาให้เห็นแค่ดวงตาที่แดงก่ำ ส่วนอีกคนนั่งคุกเข่าอยู่ใกล้ๆ คอยใช้ผ้าขนหนูผืนเล็กเช็ดลูบไปตามท่อนแขนของคนที่ยังนอนอยู่

 

“ฮื่อ กาคุ นายไปกินเลี้ยงกับคนอื่นๆ เถอะ ฮ.. ฮัดชิ้ว!”

 

“….”

 

กาคุมองคนที่พูดไล่ตัวเองด้วยประโยคนี้มา 3-4 รอบด้วยรอยยิ้ม นั่งนิ่งไม่ขยับไปไหน มีเพียงมือที่ยังคงคอยลูบผ้าขนหนูไปตามท่อนแขนใหญ่ไปมา แล้วถ้ามันจะมีรอบที่ 5 อีกเขาก็ยิ้มรับมันเหมือนเดิมและจะยังนั่งเช็ดตัวคนดื้อคนนี้ต่อด้วย

 

“กาคุอะ..”

 

คนอ้อนวอนมุ่ยหน้า แต่สุดท้ายก็ต้องจำยอมอย่างหมดทางสู้ ตัวเองในตอนนี้ก็ไม่ได้มีเรี่ยวแรงจะมาเถียงกับกาคุมากเท่าไหร่ แค่ปกติก็เถียงไม่ชนะอยู่แล้ว ยิ่งไม่สบายแบบนี้ให้มาเถียงคนสบายดีแบบกาคุมีแต่จะแพ้กับแพ้มากกว่า ริวเก็บแรงไว้ฟื้นตัวดีกว่าเยอะ

 

วันนี้ทั้งไอดอลริช ทริกเกอร์และรีวาเล่ ไอดอลทั้งสิบกว่าชีวิตและผู้จัดการพากันมามีตติ้งรวมแก๊งกันหลังจากที่ต่างฝ่ายต่างรับภาระหน้าที่มาอย่างหนักในช่วง 3 เดือนที่ผ่านมา หลังจากหมดงานใหญ่หลายๆ อย่างและเห็นว่ามีเวลาว่างตรงกัน ทุกคนจึงตกลงขึ้นเหนือญี่ปุ่นมาเที่ยวบ่อน้ำพุร้อน

 

แล้วคนขี้เห่อที่ปกติบ้านอยู่ติดทะเล ไม่ค่อยมีบ่อออนเซ็นหรือว่าจะได้แช่น้ำแร่อุ่นๆ แบบคนอื่นเขาก็เกิดอาการตื่นเต้นยกใหญ่ มาถึงปุ๊บก็รีบสะบัดเสื้อผ้าลงแช่บ่อน้ำร้อนแทบจะทันที แล้วจะด้วยเพราะความอ่อนล้าที่สะสมมานานหรืออะไรซักอย่างก็ดันเผลอหลับคาบ่อ กว่าคนอื่นจะทันสังเกตเห็นว่าริวหลับคาบ่อก็กินเวลาไปหลายนาที

 

แล้วคนไม่คุ้นชินกับการแช่น้ำพุร้อน บวกกับจริงๆ แล้วก็ไม่ควรแช่นานนั้นจะเป็นยังไงล่ะ สุดท้ายก็ไข้ขึ้น ลำบากทุกคนวิ่งวุ่นช่วยกันพากลับห้องพักและหายูกยากันยกใหญ่ แต่คนที่น่าจะเหนื่อยสุดก็คงไม่ใช่ใคร แต่เป็นแฟนหนุ่มของเจ้าตัวที่ดูเป็นเดือดเป็นร้อนที่สุด

 

“นอนพักไปเถอะ ไม่ต้องห่วงฉัน”

 

“แต่นายยังไม่ได้กินอะไรเลยตั้งแต่มา”

 

ริวผุดตัวกึ่งนั่งกึ่งนอนแล้วโผเข้าหากาคุ ยูกาตะที่ไม่ได้สวมใส่ให้แน่นหนามากร่นลงหลุดออกไปกองที่ต้นแขนข้างหนึ่งเผยให้เห็นผิวนวลเนียนที่หัวไหล่จนถึงหน้าอกที่มียอดอกสีชมพูเรื่อแต้มอยู่ กาคุหลุบตามองพร้อมกลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคอก่อนจะเบนสายตาไปอีกทาง

 

“ก ก็ งั้นรอนายหลับละกัน แล้วจะออกไป”

 

“อืออ จริงๆ ไปเลยก็ได้ ไม่ต้องเฝ้าฉันแบบนี้”

 

ริวว่าเสียงกระเง้ากระงอดโดยไม่ได้ดูสภาพตัวเองสักนิด เสียงแหบพร่า ดวงตาปริ่มน้ำเล็กน้อย เนื้อตัวแดงๆ กับอุณหภูมิกายสูงเพราะพิษไข้ ที่ใช้สัมผัสกาคุนั้นมันคล้ายกับจะยั่วยวนกาคุอย่างไรอย่างนั้น แต่คนที่’อ้อน’เพื่อให้กาคุ’ไปกินข้าว’นั้นดูจะไม่ได้รู้สึกตัวใดๆ เลย

 

…ว่าได้กระตุกหนวดเสือเข้าให้แล้ว

 

“ริว.. เขาว่าเหงื่อออกจะทำให้หายไข้”

 

“หา? เหรอ อืม.. ก็พอได้ยินบ้าง”

 

ริวปรือตาเงยหน้ามองกาคุแบบงงๆ ด้วยความไม่เข้าใจ ท่าทางแมวน้อยไม่รู้ประสายิ่งไปกระตุ้นต่อมกาคุ ยิ่งริวกำลังเลื้อยตัวลงซบใบหน้าลงกับตักกว้างของกาคุหนุนต่างหมอนก็เหมือนยิ่งไปกดโดนสวิตซ์เจ้าตัวเข้า

 

“อยากเหงื่อออกไหม”

 

“ไม่ สภาพนี้จะไปออกกำลังกายอะไรที่ไหนล่ะ…”

 

คนป่วยพลิกตัวหนีหมายจะกลับไปนอนดีๆ ขดตัวใต้ผ้าห่ม แต่กลายเป็นว่าร่างทั้งร่างกลับกำลังโดนเงาดำเข้าทาบทับจนแสงที่ส่องจากภายนอกห้องดูมืดลงไปถนัดตา

 

“เอ๊ะ? กา..คุ?”

 

“นายนี่มัน.. ยั่วได้ตลอดเวลาจริงๆ”

 

“หา? อะไรน— อื้มมม”

 

กลีบปากบางกดลงสัมผัสความนุ่มนิ่มที่กำลังเปล่งเสียงพูดออกมา ก่อนทุกเสียงจะกลืนหายไปในลำคอดังเดิมมีเพียงเสียงร้องไม่เป็นภาษาเล็ดลอดออกมาแทน

 

ฝ่ามือขาวขยับสอดเข้าใต้ยูกาตะตัวบางสีน้ำเงินที่ริวใส่อยู่จนเจ้าของร่างสะดุ้งเฮือก นิ้วเรียวค่อยๆ ตอมไต่ไปตามต้นขาขึ้นสูงจนถึงจุดลับของริวที่ไม่ได้ใส่ชั้นในเอาไว้ ร่างหนาผวาเฮือกเมื่อจุดอ่อนไหวกำลังสะกิดเขี่ยเบาๆ

 

“อะ ม ไม่ กาคุ ไม่ไหว งื้ออ..”

 

“จะปล่อยแล้ว?”

 

“ม ไม่ใช่.. ป่วยแบบนี้… ไม่ไหวหรอก อะ อ๊าา!!!”

 

กาคุไม่ได้สนใจคำทัดทานเท่าไหร่ ฝ่ามือร้อนกอบกุมเข้าที่กลางลำตัวของริวไว้เต็มฝ่ามือ ขยับรูดรั้งไปมาซักพักกายร้อนก็พองตัวแข็งขืนขึ้น พิษไข้ที่สูงของริวทำให้แทบทุกส่วนของร่างกายริวร้อนไปหมด แถมยังทำให้เจ้าตัวดูจะไวสัมผัสกว่าเดิมด้วย

 

ฟูกนอนกับพื้น ถูกริวใช้มือขย้ำจนยับยู่ เท้าทั้งสองจิกเกร็งเมื่อเริ่มถึงจุดสูงสุด ดวงตามีหยดน้ำใสคลอออกมาเล็กน้อย ก่อนจะไหลหยดออกมาผสมกับเม็ดเหงื่อที่ข้างขมับพร้อมกับของเหลวอุ่นเหนียวที่ช่วงล่างปล่อยออกมา

 

“อ๊าาา!!”

 

ร่างหนาครางลั่นอย่างลืมตัว ใบหน้าแดงก่ำ ริมฝีปากเผยอกว้างหอบเอาอากาศเข้าปอด ดวงตารื้นฉ่ำน้ำปรือมองคนที่ยังคร่อมตัวเอง ก่อนจะหลับตาลงเล็กน้อย เมื่อกาคุยื่นมือมาซับเหงื่อที่ข้างขมับตนเอง

 

“อือ.. พอแล้ว

 

“ได้ไงล่ะ นายปล่อยอยู่คนเดียว”

 

“เอ๊ะ?”

 

ริวหันมาจ้องกาคุด้วยความตกใจ ยังไม่ทันจะทำอะไร ชายยูกาตะก็ถูกเลิกขึ้นสูงถึงเอวอย่างง่ายดาย ริวกัดปากเล็กน้อยนึกขัดใจกับชุดขึ้นมาทันทีว่ามันจะง่ายต่อการทำอย่างว่านี่เกินไปแล้วมั้ง ไม่ทันได้คิดอะไรต่ออีก ชุดที่ร่นไปกองที่ต้นแขนจนเห็นหน้าอกของเขานั้นก็โดนกาคุครอบริมฝีปากลงมา ลิ้นร้อนหยอกล้อกับตุ่มไตสีหวานจนกายหนาบิดเร้าเพราะความเสียวซ่าน

 

“ก กาคุ.. แต่ข้างนอก..คนเยอะ อะ อื้อ..”

 

ริวยกมือมาปิดหน้าด้วยความอาย แม้ห้องพักของพวกเขาจะอยู่ไกลจากจุดกินเลี้ยง แต่ห้องพักทั้งหมดก็ติดกัน ถ้าเกิดมีใครเดินกลับมาที่ห้องแล้วได้ยินเสียงเข้านั้นไม่ดีแน่ๆ รับรองว่าริวจะต้องเขินตัวแตกตายไปก่อน

 

“ไม่มีใครแถวนี้”

 

คนเอาแต่ใจก็ยังคงพูดเอาแต่ใจเหมือนเดิม นิ้วมือของกาคุข้างเดียวกับมือข้างที่สัมผัสแกนกายของริวเมื่อครู่แทรกสอดเข้าใส่ช่องทางร้อนเชื่องช้า ริวเกร็งขมิบรับนิ้วที่สอดเข้ามาก่อนจะขยับตัวเพื่อดูดกลืนนิ้วทั้งสองเข้าไป

 

“โห ขนาดว่าอายนะ”

 

“เงียบ…ไปเลย”

 

กาคุว่าขำๆ แล้วก็ได้รับสายตาคาดโทษและเสียงดุๆ ของริวเป็นการตอบแทน แต่ก็แสร้งทำดุได้ไม่นาน ก็ต้องปั้นหน้าเหยเก หอบแฮ่ก แล้วคว้าไหล่กาคุเป็นที่ยึดไว้

 

“ไม่เอานิ้วแล้ว ฮื่ออ เอาของนายใส่มา..”

 

คนป่วยหอบคาไหล่กว้าง ถดถอยเพื่อให้ช่องทางหลุดออกจากนิ้วทั้งสองของกาคุ ใบหน้าชื้นเหงื่อของคนป่วยหันไปมองทางประตูห้องที่เป็นประตูกระดาษพอจะเห็นเงาคนด้านนอกได้

 

“อ๊ะ.. ด เดี๋ยวกาคุ ม มีคนมา.. อย่าเพิ่ง หยะ.. อ๊ะ!! อื้อออ!!”

 

ริวผวาเฮือก ตัวชาวาบทันทีเมื่อกาคุสอดใส่ความแข็งขืนเข้ามาในช่องทางทั้งที่ริวก็ยังไม่ทันจะพร้อม แนวฟันคมขบเข้าที่ไหล่กว้างเพื่อกลบเสียงครางที่จะลั่นออกมาไว้อย่างอัดอั้น โดยที่หางตายังคงมองไปทางประตูอยู่ตลอด

 

ร่างสูงโปร่งที่ริวก็ไม่รู้ว่าเป็นร่างของใครคล้ายจะหยุดยืนอยู่ที่หน้าห้องของเขากับกาคุ เจ้าตัวเหมือนมีทีท่าว่าจะขยับเข้ามาแต่ก็ลังเลอยู่อย่างนั้นจนในที่สุดก็เดินเลี่ยงออกไป

 

ริวผ่อนลมหายใจลงอย่างโล่งอก ผละริมฝีปากออก ซุกหน้ากับลาดไหล่กว้างเพื่อกลบซ่อนความอายของตัวเอง แต่ดูท่าแล้วจะไม่ได้ช่วยเท่าไหร่ ยิ่งคนขี้แกล้งอีกคนเห็นริวนิ่งไปแล้วก็ยิ่งกระทุ้งตัวเข้าใส่ช่องทางอุ่นร้อนหนักหน่วงขึ้น

 

“อะ อือ.. กา.. กาคุ อย่าแรง.. ฮัก!!”

 

“นายจะได้..หายป่วยเร็วๆ ไง”

 

“ไอ้บ้า!! อ๊ะ!! ม ไม่!! ท่านี้ไม่ไหว.. อ๊าา”

 

ร่างสูงของริวถูกกาคุจับหมุนให้อยู่ในท่าคลานเข่า กาคุชันเข่าขยับตัวให้แกนกายของตัวเองอยู่ตรงกับช่องทางของริวก่อนจะเริ่มขยับตัวเข้าออก

 

คนป่วยได้แต่แอ่นสะโพกยอมรับความสุขที่กาคุมอบให้อย่างไม่อาจปฏิเสธได้ ใบหน้าแดงก่ำที่ชื้นเหงื่อซุกเข้ากับหมอนใบเล็ก ขบกัดเอาไว้เพื่อกลั้นเสียงครางน่าอาย ก่อนจะเสียววาบมากขึ้นเมื่อเนินไหล่ถูกเรียวลิ้นร้อนชื้นของกาคุไล่แตะสัมผัสลงมา

 

“ร้อนมาก ข้างใน..ของนาย ร้อน.. อึก”

 

“มันก็ต้องร้อนสิเจ้าบ้า อ๊ะ!! กาคุ.. ตรงนั้นน!!”

 

ริวแหงนหน้าขึ้นครางลั่นอย่างเผลอไผลเมื่อกาคุกระแทกตัวเข้ามาอย่างแรง เรียวขาทั้งสองอ้าออกกว้างเพื่อให้กาคุขยับเข้ามาได้ถนัด สองมือดึงทึ้งฟูกนอนจนยับยู่ ในหัวขาวโพลนมีแต่ความต้องการจนแทบจะลืมอาการไข้สูงของตัวเอง ตอนนี้เขาต้องการเพียง.. กาคุเท่านั้น

 

“อะ อื้มม ริว.. ฉันจะ—”

 

ครืดดด..

 

“….!!!!”

 

“กาคุคุ— เฮือก!”

 

“.. ขอโทษ ไปล่ะ”

 

ปัง!

 

หัวใจริวหลุดไปกองที่ตาตุ่มเรียบร้อยเผลอๆ มันอาจจะหลุดลอยไปไกลถึงไหนแล้วก็ไม่รู้ แม้แต่กาคุเองก็นิ่งค้างไปซะสนิทจนลืมว่าตัวเองจะพูดอะไรหรือพูดอะไร จังหวะเข้าออกเมื่อครู่ก็เป็นอันชะงักไปทันที

 

ดวงตาสีทองได้แต่กะพริบปริบมองค้างทางประตูเหมือนเดิม ใบหน้าแดงก่ำขึ้นเพราะความอายที่พุ่งขึ้นขีดสุด ที่ตัวสั่นเบาๆ ตอนนี้ ก็คงจะเพราะเหตุผลเดียวกันด้วย แล้วคนที่จะโดนโยนความผิดให้ ก็คงไม่ใช่ใครที่ไหน…

 

“อืออออ กาคุ!!!!”

 

“อ อะไรเล่า”

 

ทางด้านผู้บุกลุกที่เข้ามาได้จังหวะเข้าได้เข้าเข็มพอดีก็ยังคงยืนกลืนไม่เข้าคายไม่ออกอยู่พักหนึ่ง ก็จริงอยู่แม้อายุอาจจะมากกว่า และ..อาจมีประสบการณ์มากกว่า(รึเปล่า) แต่ให้มาเห็นคนอื่นทำกันต่อหน้าต่อตาแบบจะๆ ขนาดนี้ก็…

 

“แค่จะมาชวนยาโอโตเมะไปกินเหล้า ไม่คิดว่าจะได้มาเจออะไรดีๆ”

 

“โมโมะ..”

 

หลังจากดึงสติกันมาได้เรียบร้อยโมโมะก็พูดในสิ่งที่ใจคิดออกมา แต่ก็ได้รับเป็นเสียงกดต่ำของยูกิส่งมาให้แทน แล้วคนตัวเล็กกว่าที่เริ่มมีแววตาซุกซนขึ้น ยูกิจึงต้องกดสายตามองเป็นการปราม

 

“เก็บไว้เป็นความลับล่ะ”

 

 

 

[Fic IDOLiSH7 : Gaku x Ryu] Trying new position #NSFWChallenge

 

Trying new position | Day 23
Pairing : Yaotomo Gaku x Tsunashi Ryunosuke
Warning : NSFW Challenge 🔞

 

ริวโนะสุเกะกำลังนั่งหน้าตาเหลอลาอยู่บนเตียงในห้องนอนของตัวเองกับกาคุ คิ้วเรียวบางขมวดเข้าหากันแบบคนคิดไม่ตกว่าควรจะทำอย่างไรกับสถานการณ์ต่อจากนี้ดี หลังจากที่ตัวเองไปกินเหล้าพร้อมปรึกษาปัญหาบางอย่างกับนิไคโด ยามาโตะมา

 

ดวงตาสีทองตวัดมองไปทางประตูห้องน้ำภายในตัวก่อนจะลอบหายใจอีกรอบเมื่อพบว่าเสียงน้ำยังคงดังอยู่ แต่คิดว่าก็คงอีกไม่นานแล้วที่คนที่อยู่ในนั้นใกล้จะออกมา

 

ริวไม่ได้ทะเลาะกับกาคุเรื่องที่ไปกินเหล้า เพราะเจ้าตัวขออนุญาตก่อนแล้ว บวกกับว่าก็ไม่ได้เมาเละกลับมา แถมยังกลับมาก่อนเวลาที่ตกลงกันอีก จนแม้แต่กาคุยังแปลกใจ แต่พอกลับมาถึงบ้าน ริวก็กลับมีอาการแปลกๆ จนกาคุอดสงสัยไม่ได้

 

แต่คนท่าทางแปลกๆ ที่ว่าก็ไม่เปิดโอกาสให้คนสงสัยได้ซักถาม เจ้าตัวจัดการดันหลังกาคุให้เข้าไปอาบน้ำเสียก่อน แล้วตัวเองก็มานั่งหน้าคิดไม่ตกตรงเตียง

 

ใช่ ริวมีเรื่องบางอย่างที่คิดไม่ตกจริงๆ หลังจากที่ไปคุยกับนิไคโดมา

 

…..

 

“เอาตามตรงนะ ตอนฉันรู้ครั้งแรกก็ตกใจ ไม่คิดว่านายจะเป็นฝ่ายรับ”

 

หนุ่มแว่นที่นั่งเก้าอี้ตัวตรงจ้ามเอ่ยขึ้นมาเฉยๆ หลังจากเหล้าเข้าปากไปได้เกือบหมดขวด ริวเงยหน้าถลึงตามองด้วยความงงระคนตกใจ แต่ก็ยังไม่ได้พูดอะไรโต้ตอบ

 

“คือปกติน่ะ… ที่ฉันเห็น.. ก็มีคนที่ตัวสูงกว่า ใหญ่กว่าทั้งนั้น ที่จะเป็นฝ่ายกระทำ ไม่คิดเลยว่าอย่างนาโอโตเมะจะกดนายได้!”

 

นิไคโดที่ดูจะเริ่มกรึ่มๆ เอ่ยออกมาเสียงจ้อ ท้ายประโยคที่ดูจะดังขึ้นเรื่อยๆ จนเป็นการกระแทกเสียงเน้นย้ำความคิดของตัวเอง ริวก็แทบจะพุ่งไปปิดปากไว้เกือบไม่ทัน

 

“ของแบบนี้มันเกี่ยวกันด้วยเหรอ..” ริวว่าเสียงอ่อนตอบอ้อมแอ้มในคออย่างไม่มั่นใจ

 

ชายหนุ่มอีกคนไม่ตอบอะไร ดวงตาเรียวเล็กหรี่มองคนเบื้องหน้ามากยิ่งขึ้น จนแทบจะมองไม่เห็นนัยน์ตา ริวผงะถอยหลังเล็กน้อยหลบใบหน้าที่เริ่มเคลื่อนมาใกล้ๆ แถมสายตาที่มองอย่างพินิจพิจารณาของนิไคโดก็ยิ่งทำให้ริวอึดอัด

 

“นายไม่อยากลองสลับตำแหน่ง?”

 

 

…..

 

เพราะคำพูดประโยคนั้นประโยคเดียวของยามาโตะที่ทำให้ริวถึงกับชะงักกึก กินเหล้าต่อไม่ลง สุดท้ายก็จึงแยกย้ายกันกลับมาก่อนเวลาอันสมควรเลิก แล้วนั่งคิดไม่ตกกับประโยคนั้นอยู่ภายในรถแท็กซี่อยู่นานสองนานจนมาถึงบ้าน

 

ทีแรกที่ตกลงคบกับกาคุ ริวก็ไม่ได้คิดไปถึงเรื่องเซ็กส์เลยสักครั้ง จนครั้งแรกที่พวกเขาเริ่มมีปฏิสัมพันธ์ต่อกัน ก็ยอมรับว่าในตอนแรกริวก็คิดว่าตัวเองควรจะเป็นฝ่ายอยู่บนรึเปล่า? แต่พอเอาเข้าจริงเขาก็โดนกาคุจัดการได้อยู่หมัดอย่างที่เห็นและเป็นถึงตอนนี้

 

แต่พอมีคำพูดของยามาโตะมาสะกิดเข้า ริวก็ชักเริ่มไม่มั่นใจ ครั้นพอคิดภาพในหัว ริวก็ยอมรับว่ามัน…ก็ดูร่าสนใจไม่น้อย ที่คนร้ายๆ แบบกาคุจะต้องถูกริวกลั่นแกล้งแบบที่เขาชอบโดนซะบ้าง

 

รอยยิ้มพิมพ์ใจฉายบนใบหน้าร่างสูง บางทีก็อาจจะไม่เลว ถ้ารอบนี้ริวจะจับกาคุเผด็จศึกบ้าง!!

 

เสียงน้ำในห้องน้ำเงียบหายไปซักพักแล้ว ริวทอดสายตามองไปทางประตูรอคอยให้คนที่อยู่ด้านในออกมา และไม่นานเกินรอ ร่างโปร่งขาวจัดก็เดินออกมาจากห้องน้ำในสภาพผ้าเช็ดตัวคาดเอว ตามเส้นผม ใบหน้า และแผงอกยังมีหยดน้ำเกาะอยู่จนต้องแสงไฟแพรวพราวระยับตาไปหมด

 

ริวเผลอจดจ้องร่างกายที่งามไร้ที่ตินั้นจนไม่รู้ตัว แต่คนที่โดนจ้องมีหรือจะไม่รู้ตัว ร่างขาวยกยิ้มมุมปากเดินเข้ามาชิดปลายเตียงที่มีร่างอีกคนนั่งอยู่ ก่อนจะยื่นหน้าไปใกล้ๆ แล้วส่งริมฝีปากกดจูบที่ปลายจมูกนิ่ม

 

“งื้อ!! กาคุ..”

 

“มองอะไรครับ ตาเยิ้มเชียวนะ คนลามก”

 

“อื้อ ไม่ใช่นะ ไม่ลามก”

 

กาคุว่าขำๆ หลุดยิ้มอ่อนโยนออกมา ริวเบะปากเล็กน้อยแล้วยกมือดันแผงอกที่ยังเปียกน้ำอยู่ให้ห่างจากตัว แต่กาคุนอกจากจะไม่ขยับออกไปตามแรงดันแล้ว มือหนายังตามมากุมข้อมือใหญ่ไว้แล้วขยับเข้ามาใกล้กว่าเดิมจนรู้สึกได้ถึงลมหายใจอุ่นที่รินรดใบหน้า

 

“ฉันเห็นนายทำหน้ากังวลตั้งแต่กลับมา มีเรื่องอะไรรึเปล่า” กาคุว่าเนิบๆ ดวงตาดูจริงจังขึ้น แต่มือที่จับข้อมือริวไว้กลับยกขึ้นมาเท่าระดับปากแล้วเริ่มแลบลิ้นเลียไปตามฝ่ามือสีแทน “แถมยังกลับมาก่อนเวลาอีก มีปัญหาอะไรกับนิไคโด?”

 

“อือออ เปล่า…” ริวบิดเกร็งเล็กน้อยยามสัมผัสชื้นไล้ไปตามฝ่ามือ ดวงตาสีทองมองตอบดวงตาคู่สวยตรงหน้า “นี่กาคุ”

 

“หืม?” น้ำเสียงจริงจังของริวทำให้กาคุยอมผละริมฝีปากออกจากมือนิ่ม จดจ้องตอบเข้าไปในดวงตาสีทองสว่างที่ตัวเองหลงใหล

 

“รอบนี้…เปลี่ยนกันนะ”

 

“เปลี่ยน? เปลี่ยนอะระ– เฮ้ย!!”

 

ตุบ!!

 

กาคุหลับตาปี๋เมื่อร่างของตัวเองโดนริวจับเหวี่ยงลงกับเตียง พอลืมตาขึ้นมาก็ถลึงตามองอีกคนแบบตกใจไม่น้อย เมื่อแขนทั้งสองข้างโดนริวจับกดแนบกับเตียง แถมตัวริวยังแทรกอยู่ที่หว่างขาของกาคุด้วย

 

ไอ้ท่าทางแบบนี้มันคุ้นๆ ชอบกลเวลาที่เขามักจะชอบใช้ทำกับริวเมื่อครั้งก่อน และครั้งก่อนโน้น และทุกๆ ครั้งที่ผ่านมาเวลาจะมีเซ็กส์กัน

 

“เดี๋ยวริว.. นี่มันอะไร..”

 

คนโดนกดอยู่ข้างใต้ยังคงพยายามรักษาท่าทางใจเย็นเอาไว้ เอาจริงๆ ถ้าริวคิดจะออนท็อป ปกติมันก็ไม่ใช่ท่านี้อยู่ดี มันไม่เคยเลยซักครั้งที่ริวจะมาแทรกตัวอยู่ระหว่างขาของเขาแล้วจับตรึงแบบนี้

 

“ก็บอกไปแล้วเมื่อกี้ไง”

 

ริวว่าเนิบๆ ฝ่ามือใหญ่จัดการรวบข้อมือขาวทั้งสองของกาคุไว้เหนือหัวเจ้าตัวแล้วรวบไว้ในมือเดียว กาคุยิ่งสะดุ้งเฮือกมากขึ้นเมื่อต้นขาของเขากำลังโดนเข่าของกดทับเอาไว้แถมยังเขี่ยๆ ให้อ้าออก

 

เดี๋ยว!! นี่มันอะไรกันเนี่ย!?

 

แล้วหัวสมองของกาคุก็เริ่มนึกอีกครั้ง ริวตอบเขาว่า ‘ก็บอกไปแล้วเมื่อกี้ไง’ เมื่อกี้.. ก่อนหน้านี้…

 

‘รอบนี้… เปลี่ยนกันนะ’

 

กาคุถลึงตาออกกว้างอีกครั้งเมื่อเข้าใจแจ่มแจ้งทุกอย่างแล้ว ไอ้เปลี่ยนที่ริวว่า มันก็คือเปลี่ยนตำแหน่งกันอย่างนั้นเองหรอกเหรอ!?

 

ริวที่จดจ้องใบหน้าขาวมาซักพักก็ยกยิ้มกับตัวเอง สีหน้ากาคุที่เปลี่ยนไปเปลี่ยนมามันดูน่าขำเสียจนริวอยากจะขำออกมาดังๆ แต่มันก็ติดอยู่ที่ว่าตอนนี้เขายังต้องวางฟอร์มขรึมๆ อยู่ ยิ่งตอนนี้กาคุดูสับสน ริวยิ่งต้องคว้าโอกาสไว้!

 

ร่างโปร่งสะดุ้งเบาๆ เมื่อเส้นประสาทตรงต้นขาร้องบอกว่ากำลังโดนฝ่ามือร้อนๆ ของริวสัมผัสเข้า ตอนนี้กาคุมีแค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวที่คาดไว้แบบหมิ่นเหม่ปกปิดตัวเองเท่าไหร่ นับได้ว่าตอนนี้กาคุตกเป็นรองริวทุกอย่าง แต่ใบหน้าคมก็กลับมารักษาท่าทีสงบลงได้ดังเดิมจดจ้องมองต่อไปว่าริวจะทำยังไงต่อ

 

ยอมรับว่าทีแรกก็ตกใจไม่น้อยตอนที่เริ่มประติดประต่อความคิดริวได้ แต่มาคิดดูอีกที.. คนที่โดนกระทำมาตลอดทุกครั้งที่ทำกัน จู่ๆ จะมาเปลี่ยนตำแหน่งเอาดื้อๆ มันจะไหวเหรอ

 

ริวเบนสายตามองคนตรงหน้าที่ยกยิ้มกริ่มส่งมาให้ตนเอง ท่าทางที่ดูไม่สะทกสะท้านใดๆ ของกาคุต่างจากท่าทีตระหนกตอนแรกทำให้ริวเริ่มหงุดหงิดไม่น้อย แต่เขาพยายามจะไม่สนใจมัน และนึกถึงการเล้าโลมที่กาคุชอบทำให้เขาอ่อนระทวยทุกครั้งในหัว

 

ตอนคิดว่าจะต้องเอามือลูบตรงนี้ ปลายนิ้วสะกิดเขี่ยตรงนั้น ริมฝีปากทาบไปกับส่วนอ่อนไหวตรงไหน มันก็ดูจะง่ายดายและสนุกไปหมด แต่พอจะมาลองเอาเข้าจริงๆ ยอมรับเลยว่าตอนนี้ริวเขินจนตัวจะแตกหมดแล้ว!

 

“อา จะทำอะไรก็รีบทำสิ”

 

กาคุว่าเสียงติดแหบ ท่าทางดูผ่อนคลายมากขึ้น ศีรษะได้รูปเอียงออกด้านข้างเผยให้เห็นซอกคอขาวที่ยังมีหยดน้ำเกาะอยู่ แถมยัง.. อ้าขาออกมากขึ้นจวนจนจะเห็นอะไรต่อนี้อะไรราวกับจะเชื้อเชิญริวอย่างไรอย่างนั้น

 

การกระทำที่เรียกได้ว่าเรียกให้จังหวะเต้นของหัวใจริวโครมครามรัวสนั่น ใบหน้าและหูร้อนวูบวาบจนรู้สึกว่ามันเกือบจะระเบิดแตกเป็นเสี่ยงๆ ริวรวบรวมสติที่กำลังจะกระเจิงให้กลับมาอีกครั้ง สายตาแน่วแน่จริงจังและจะเริ่มปฏิบัติการที่ได้ตั้งใจเข้าเสียที!

 

วันนี้แหละ! ที่ยาโอโตเมะ กาคุจะต้องกรีดร้องครวญครางใต้ร่างของสึนาชิ ริวโนะสุเกะบ้าง ให้ได้รับรู้ถึงความเจ็บปวดแบบที่ริวเคยสัมผัสมาบ้าง ริวคนนี้แหละ ที่จะเป็นผู้พิชิตกาคุเอง!!

 

 

“อึก.. อะ ริวว ลึกไป..”

 

“อื้มมม กาคุ.. อืออ”

 

ร่างสองร่างขยับเข้าหากันเนิบช้า กาคุที่อยู่ข้างใต้เปร่ง้สียงครางแผ่ว ปรือตามองคนด้านบนที่ขยับตัวไปมาตามใจชอบด้วยรอยยิ้มจางๆ กายแกร่งพยายามตอบรับกับร่างกายของริวอย่างรู้งานพลางประคองสะโพกของริวไว้ด้วย

 

“ริวช้าหน่อย.. มันเจ็บ”

 

“อื้อออ จ.. เจ็บ อะ อ๊ะ!!”

 

ริวเบิกตากว้าง ฝ่ามือจิกลงที่หน้าท้องแกร่งอย่างแรงจนขึ้นรอยเล็บเมื่อกาคุกระแทกตัวสวนเข้ามา น้ำตาหยดเล็กซึมออกมาจากดวงตา แม้จะเจ็บและจุกจนมวนท้องแต่ก็รู้สึกดีจนเสียดเสียว เผลอขมิบตอดรัดความใหญ่โตของกายร้อนของกาคุอย่างตะกละตะกลาม

 

เสียงหัวเราะแผ่วของกาคุไม่ได้เรียกความสนใจจากริวเท่าที่ควร ร่างสูงใหญ่สูดลมหายใจฟืดฟาดเข้าปอดแล้วขยับตัวขึ้นลงเสียดสีแท่งร้อนที่ค้างแน่นในช่องทาง เพิ่มจังหวะถี่รัวมากขึ้นจนกาคุต้องแอ่นสะโพกเข้าหาช่วยขยับให้สัมผัสโดนจุดรักของริว

 

“อ๊ะ อ๊า!!! ฮื่อออ..”

 

ทันทีที่กาคุกระทุ้งตัวเข้ามาแรงๆ ริวก็หลั่งสายธารขุ่นออกมาจนเปรอะเปื้อนไปทั่วหน้าท้องตนเองและกาคุ ก่อนจะช่องทางคับแน่นจะรู้สึกถึงธารอุ่นที่ไม่แตกต่างกันนักฉีดเข้ามาในร่าง ริวเกร็งตัวขมิบช่องทางของตนเองรูดรั้งแก่นกายเบื้องล่างไปมาราวกับจะรีดเอาทุกหยาดหยดเข้ามา

 

“ฮ่า…”

 

กาคุปล่อยมือจากสะโพกมน แล้วยกมือมาเสยผมตัวเองลวกๆ ก่อนจะก้มมองคนที่ทิ้งตัวลงใช้อกของเขาหนุนต่างหมอน ริมฝีปากแดงเผยอออกหอบหายใจรัวด้วยความเหนื่อย ก่อนจะยกนิ้วไปเกลี่ยปอมผมสีน้ำตาลให้ออกจากหน้าเบามือ

 

“ถามจริง คิดไงจะกดฉันทีแรก” น้ำเสียงเรียบๆ ที่ไม่รู้ว่าไม่พอใจหรือไม่ทำให้ริวขดตัวซบหน้ากับอกขาวมากขึ้น กาคุมองอย่างอ่อนใจแล้วพูดต่อคนเดียว

 

“ไอ้บ้านิไคโดใช่ไหม หมอนี่คงพูดสะกิดอะไรนายเข้าล่ะสิ ถึงกับเหล้าไม่กินแบบนี้”

 

“งืออ..”

 

เสียงครางงือแบบลูกแมวอ้อนยิ่งทำให้กาคุใจอ่อน ไอ้ตกใจมันก็ตกใจ ไอ้อยากจะบ่นมันก็อยากอยู่หรอก แต่พอเห็นท่าทางหางลู่หูตกหงอยอมตัวเองซะขนาดนี้ กาคุก็ไม่กล้าดุด่าอะไรริวแล้ว

 

แม้ว่าทีแรกกาคุเองก็เสียวๆ ว่าอาจจะโดนยึดเอกราชสำเร็จไปแล้วก็ตาม

 

ก่อนคบกัน ริวก็เคยคบกับผู้หญิงมาก่อน เรื่องที่ริวจะเป็นฝ่ายรุกก็ได้นั้นจึงไม่ใช่เรื่องแปลก แต่พอมาคบกับกาคุก็ไม่รู้อะไรดลใจที่ทำให้ริวยอมลงให้กาคุได้ เพราะในตอนแรกกาคุก็ตั้งมั่นกับตัวเองว่ายังไงก็ไม่ยอมเป็นฝ่ายโดนกระทำเด็ดขาด พอมาวันนี้ทุกอย่างมันก็เลยดูมึนๆ งงๆ ไปหมด

 

แถมริวยังเกือบสำเร็จกับความตั้งใจของตัวเองแล้ว นิ้วเรียวยาวสีแทนเกือบจะแทรกสอดเข้ามาทางช่องทางที่กาคุคิดว่าชาตินี้ยังไงก็จะไม่มีวันให้ใครได้ไปเชยชมเป็นอันขาดเข้าให้ แต่เพียงปลายนิ้วที่เย็นจัดเพราะความตื่นเต้นของริวเองสัมผัสเข้าที่ส่วนปากทางของกาคุ เจ้าตัวกลับร้องไห้จ้า ส่ายหน้าไปมา ปากพร่ำขอโทษรัวๆ เสียอย่างนั้น

 

แล้วก็จบที่เจ้าตัวกลับมานั่งทับบนตัวกาคุ สอดนิ้วเข้าไปในช่องทางหวานล้ำของตัวเองแล้วจับแก่นกายของกาคุเข้าใส่ในเวลาต่อมา

 

ทุกอย่างมันก็รวดเร็ว มึนๆ งงๆ ไปหมดจริงๆ จนกาคุก็แทบตั้งตัวไม่ทัน แต่พอได้รับสัมผัสหวามและความคับแน่นที่คุ้นชินดีกาคุก็เริ่มทำตามสัญชาตญาณของตัวเองต่อ ประสานกายเข้ากับของริวอย่างรู้จังหวะ

 

“ฮื่ออ ไม่เอาแล้ว ไม่ทำกาคุอีกแล้ว ฉันชอบแบบนี้ ชอบให้นายเข้ามาในตัวฉัน” ริวงึมงำซุกหน้าเข้ากับอกของกาคุ ใบหน้ารั้นเงยขึ้นช้อนดวงตาปริ่มน้ำมองคนรักอย่างออกดอ้อน

 

“หึๆ รอบหน้ารอบไหนต่อให้นายจะกดฉันอีก ฉันก็ไม่ยอมหรอกนะ”

 

“อือออ ฉันชอบให้ของกาคุเข้ามาข้างในล แล้วก็.. ปล่อย.. ปล่อยเข้ามา.. อ๊ะ!!”

 

“พูดแบบนี้ คืนนี้ไม่อยากนอนใช่ไหม”

 

“ฮือออ คนลามกอะ!”

 

ปากก็ว่าเขาลามกไป แต่ร่างที่ถูกจับให้นอนหงายแนบชิดเตียงกลับยกขายาวๆ เกี่ยวรัดรอบเอวสอบไว้แน่น พร้อมกับริมฝีปากและลิ้นที่ไต่ชิมไปตามร่างกายของกาคุ

 

เอาเถอะ เรื่องแบบนี้มันก็แล้วแต่คนจะชอบ อีกอย่าง ทั้งกาคุและริวตอนนี้ต่างก็พอใจและสุขใจในตำแหน่งนี้กันทั้งคู่มาเป็นเวลานานแล้ว กาคุเองก็ทำหน้าที่ในตำแหน่งได้ดีจนริวเสพติด ริวเองก็สร้างความพอใจให้กับกาคุมนตำแหน่งนี้จนเจ้าตัวก็ไปไหนไม่ได้

 

สลับตำแหน่งอะไร ช่างๆ มันไปก่อนละกัน

 

 

 

 

[Fic IDOLiSH7 : Gaku x Ryu] On the desk #NSFWChallenge

 

On the desk | Day 22

Pairing : Yaotome Gaku x Tsunashi Ryunosuke

Warning : NSFW Challenge 🔞

 

 

 

ถ้าหากว่าแฟนคุณกำลังหมกมุ่นกับงานอย่างหนัก คุณในฐานะที่เป็นแฟนของเขาจะทำอย่างไร? ระหว่างเข้าไปโวยวายบอกให้เขาเลิกทำงานแล้วพักซะบ้าง หรือว่าอยู่ข้างๆ เป็นกำลังใจเฉยๆ ไม่หือไม่อือ แค่คอยหาอะไรมาให้กินเป็นครั้งคราว

 

สึนาชิ เลือกที่จะเป็นแฟนแบบอย่างหลัง แล้วก็เลือกทำแบบนี้มาเกือบสองอาทิตย์แล้วด้วย

 

ยาโอโตเมะ โซสุเกะผู้เป็นประธานบริษัทยาโอโตเมะโปรฯ และผู้เป็นพ่อของยาโอโตเมะ กาคุมีเหตุจำเป็นต้องไปประชุมที่ต่างประเทศ ภาระงานต่างๆ จึงตกมาเป็นของกาคุผู้เป็นลูกและคนที่ควบตำแหน่งว่าที่ประธานบริษัทคนต่อไปและหัวหน้าวงไอดอล TRIGGER งานจึงเยอะท่วมหัวกาคุจนชนิดที่แบบว่าแทบกระดิกตัวไปทำอะไรอย่างอื่นไม่ได้

 

ลำพังแค่งานของวงที่ต้องซ้อมเต้น ถ่ายแบบ ถ่ายละคร ออกสัมภาษณ์ เดินสายมินิคอนเสิร์ตก็นับว่าเหนื่อยมากในแต่ละวันแล้ว แต่ก็ยังต้องเจียดเวลาพักที่เหลือไปประชุมบอร์ดผู้บริหาร เดินเข้าออกบริษัทเป็นว่าเล่น บางวันบ้านก็ไม่ได้กลับ หรือถ้ากลับก็ขลุกอยู่กับโต๊ะทำงาน เรียกได้ว่ากาคุแทบไม่มีเวลาพักเลยด้วยซ้ำ

 

ริวเองเพราะเข้าใจในหน้าที่ของกาคุดีจึงไม่ได้ขัดอะไร เขาเองก็ได้แต่มองอยู่ห่างๆ อย่างห่วงๆ เท่านั้น เคยบอกว่าให้พักบ้างแต่คนดื้อก็เพียงรับปากส่งๆ แล้วก็ก้มหน้าก้มตาปั่นงานต่อ ริวจึงทำได้แต่ชงชากาแฟและหาขนมว่างมาให้เวลากาคุทำงาน ตกดึกก็นั่งนอนรอบนเตียงจนผล็อยหลับไป เช้ามาก็ตื่นเพราะแรงเขย่าเบาๆ จากกาคุเรียกให้ไปอาบน้ำเตรียมไปทำงานต่อ

 

ชีวิตของพวกเขาวนลูบแบบนี้มาได้สองอาทิตย์แล้ว และเป็นสองอาทิตย์ที่ริวรู้สึกว่ามันน่าเบื่อสิ้นดี!!

 

ใช่.. แต่ทำไงได้ล่ะ แค่เห็นหน้าอิดโรยของกาคุ ริวก็ไม่กล้าโมโหใส่แล้ว เวลาพักยังแทบจะไม่มี งานก็ยังรัดตัว ให้มาทะเลาะกันเพราะเรื่องกาคุไม่มีเวลาให้ มีหวังกาคุได้หนีไปนอนบริษัทไม่กลับมาบ้านแหงมๆ แน่นอนว่าริวไม่มีทางให้เกิดเรื่องแบบนั้น

 

แต่วันนี้… ริวไปแอบได้ยินมาว่าโซสุเกะซังจะกลับมาในอีก 2 วัน แล้วงานของกาคุเองก็ดูท่าว่าจะลดลงบ้างแล้ว

 

สึนาชิจะไม่ทนอีกแล้ว!

 

ประตูไม้บานสวยเปิดออกในเวลาเดิมอีกครั้ง ริวแทรกตัวเข้ามาในห้องพร้อมกับในมือที่ถือแก้วชาอุ่นๆ แทนที่จะเป็นกาแฟรสเข้มที่ดื่มทีตาแตกไปค่อนคืนแบบวันก่อนๆ กลิ่นหอมอ่อนๆ ของชาสมุนไพรคงจะลอยไปแตะจมูกคนที่นั่งเปิดกองแฟ้มเอกสารเข้าเสียก่อน ใบหน้าหล่อเหลานั้นจึงหันมามองต้นทาง

 

“วันนี้ไม่ใช่กาแฟเหรอ”

 

กาคุถอดแว่นสายตาออกจากกรอบหน้า มืออีกข้างยกขึ้นมาคลึงสันจมูกและหัวตาของตัวเองเป็นการคลายเครียด แม้จะไม่ค่อยช่วยเท่าไหร่ก็ตาม ริวระบายยิ้มจางให้แล้ววางชาสีมุขลงกับโต๊ะ อ้อมหลังไปกอดคอคนรักที่กำลังยกแก้วชาขึ้นมาจิบเงียบๆ

 

“กาคุ.. วันนี้พักหน่อยไหม นอนเร็วซักวันเถอะ”

 

“อา ก็อยากนะ แต่งาน…” กาคุมองแฟ้มเอกสารอย่างลังเล

 

คนตัวสูงใหญ่มุ่ยหน้าเบะปากแบบไม่สบอารมณ์ออกมาแบบไม่มีปิดบัง กาคุหันเสี้ยวหน้ามองคนด้านหลังแล้วมองอย่างอ่อนใจ ฝ่ามืออีกข้างที่ว่างอ้อมมายกลูบเส้นผมสีน้ำตาลนิ่มแผ่วเบาก่อนจะยื่นริมฝีปากสัมผัสผิวแก้มนิ่มที่กาคุไม่ได้แตะต้องมานาน

 

“ขอโทษทีนะ  ไม่มีเวลาให้นายเลย”

 

“รู้ตัวด้วยเหรอ” ริวยังคงหรี่ตามอง กดเสียงใส่แบบคนไม่พอใจ “สองอาทิตย์มาแล้วนะที่นายปล่อยให้ฉันนอนไปคนเดียวน่ะ”

 

“ก ก็ไม่ทุกวัน.. ถึงช่วงก่อนจะไม่ได้กลับบ้าน แต่ตอนที่อยู่ที่นี่ก็นอนกอดนายนะ”

 

“ไม่รู้อะ! แต่ฉันหลับไปก่อน มันไม่รู้เรื่อง ไม่รู้เลยว่านายมากอดอะ!!”

 

น้ำเสียงกระเง้ากระงอดและท่าทางน้อยใจแบบเด็กๆ ทำให้กาคุหลุดยิ้มขำออกมามากกว่าจะรำคาญคนตรงหน้า กาคุระลึกขึ้นมาได้ว่าริวคงจะเก็บความน้อยเนื้อต่ำใจนี่มาตลอดที่เขาเริ่มทำงานหนัก ไม่พูด ไม่บ่น แต่ก็ใช่ว่าจะไม่รู้สึก บางทีถ้าเป็นคนอื่นก็อาจจะอาละวาดไปนานแล้วก็ได้ แต่นี่เพราะเป็นริว สึนาชิคนนี้ที่อยู่ข้างเขามาตลอด

 

กาคุวางแก้วเซรามิกลงที่โต๊ะเตี้ยอีกตัวข้างโต๊ะทำงาน ก่อนจะหมุนตัวออกมาด้านข้างแล้วจับริวให้นั่งบนตักของตัวเอง

 

“อึก! อ อะไร..” หมาป่าขี้น้อยใจมีท่าทีตกใจเล็กน้อย แต่วงแขนก็ตวัดกอดรอบคอแกร่ง

 

ยาโอโตเมะคนลูกไม่ตอบอะไร ดวงตาสีเทาสอดส่ายมองไปตามโครงหน้าที่มีน้ำมีนวลจนดูเต็มอิ่มของริว ใต้ตากระจ่างใสไร้รอยคล้ำดำแบบของเขา แถมผิวก็ยังดูไม่แห้งแบบกาคุช่วงนี้ที่เอาแต่ดื่มกาแฟแล้วก็นอนไม่พอ เรียกได้ว่าตอนนี้ถ้าจะให้บอกว่าใครหล่อสุดในวงก็อาจจะเป็นริวเองก็ได้

 

ฝ่ามือหนาเริ่มลูบไปตามท่อนแขนใหญ่ขึ้นลงช้าๆ ริวขนลุกซู่ขึ้นมาเล็กน้อยเมื่อถูกสัมผัสเข้าเช่นนี้ ตาคมสีทองตวัดมองสบตาสีเทาตรงหน้า แม้จะส่อเค้าแววอิดโรยออกมาแต่กลับฉายแววบางอย่างที่ไม่ได้เห็นมานาน แต่ริวก็รู้ดีว่ามันคืออะไร

 

“วันนี้นายคงไม่ได้ตั้งใจแค่จะมาบ่นให้ฉันนอนเร็วใช่ไหม”

 

“เอ๊ะ? อ อะไร ก็เปล่า ก็แค่จะบ่น.. แค่นั้น” ริวเริ่มกระอักกระอ่วนขึ้นมาทันที ดวงตาทั้งสองพยายามหันหนีดวงตาสีเทาที่ส่อความหมายบางอย่าง

 

“หึ” กาคุหัวเราะในลำคอหนึ่งที และไม่ทันที่จะให้คนบนตักได้ตั้งตัว ฝ่ามือหนาซ้อนเข้าที่ท้ายทอย กดลำคอแกร่งลงมาแล้วประทับริมฝีปากที่ยังมีรสชาสมุนไพรติดอยู่เข้ากับกลีบปากนิ่มสีเรื่อทันที

 

ริวสะดุ้งวาบเล็กน้อยเมื่อถูกจู่โจมเข้าแบบกะทันหัน ฝ่ามือตบเข้าที่ลาดไหล่กาคุไปหนึ่งทีแต่สุดท้ายก็โอนอ่อนหลับตาพริ้มและขยุ้มเสื้อนอนของอีกฝ่ายจนยับยู่เมื่อถูกรุกล้ำเข้ามาในโพรงปากเรื่อยๆ ลิ้นร้อนของกาคุยังคงชำนาญเหมือนเคยแม้ว่าจะไม่ได้จูบมานาน แต่ทุกสัมผัสที่เข้ามากวาดต้อนในโพรงปากริวยังคงความรู้สึกเดิมไม่เปลี่ยน

 

กลีบปากบางผละออกจากริมฝีปากนุ่มนิ่ม ก้มลงซุกไซ้ต้นคอหอมกรุ่นกลิ่นสบู่ เรียกให้ริวสะดุ้งเฮือกยิ่งกว่าเดิมเมื่อมีสัมผัสอื่นนอกจากจูบเข้ามาแต่ก็ยินยอมเอียงคอไปอีกฝั่งเพื่อให้อีกคนได้เข้ามาสัมผัสเนินคอของตัวเองได้เต็มที่

 

ก็..นับว่าการมาบ่นของริววันนี้ไม่เสียเปล่า

 

“อื้อ… กาคุ.. อ๊ะ!”

 

ริวปล่อยเสียงครางลั่น เชิดหน้าแอ่นอกสูง เมื่อยอดอกที่ไม่ได้ถูกสัมผัสมานานกำลังถูกปลายนิ้วและเรียวลิ้นร้อนผ่าวตวัดผ่านเสื้อตัวบาง ริวจิกเล็บลงกับบ่าแกร่ง ใบหน้าแหงนหงายขึ้นอย่างเหม่อลอย เรียวปากเผยอหอบออกมาเบาๆ

 

“น่ารัก..”

 

ท่าทางที่ทำให้กาคุกระซิบบอกเสียงกระเส่า แล้วยิ่งส่งลิ้นร้อนของตัวเองไปสัมผัสยอดอกนุ่มนิ่มที่เริ่มแข็งสู้ ริมฝีปากชื้นแฉะกดครอบลงดูดดุนเข้าเต็มริมฝีปาก จนร่างที่นั่งตักอยู่กระตุกเผลอแอ่นอกเข้าหาราวกับเรียกร้องสัมผัสมากกว่านี้

 

“กาคุ อึก..! ไม่ไหว ฮื่อออ! อ๊า..”

 

สิ้นคำพูดของริว กาคุก็สัมผัสได้ถึงความเปียกชื้นที่ตักของตัวเอง ดวงตาคมตวัดก้มมองก่อนจะผุดยิ้มร้ายที่มุมปากออกมา ดวงตาสีแทนตรงหน้ามีแววเอียงอายอยู่ไม่น้อย ใบหน้าแดงเรื่อ ดวงตารีบเสหลบด้วยความอายทันที

 

ท่าทางที่เห็นแล้วยังไงก็รู้สึกเอ็นดูไม่น้อย

 

“นายชิงเสร็จก่อนทั้งที่ฉันเลียแค่หัวนมอะนะ?”

 

“กะ.. ก็มัน..!!!!” ริวถลึงตามองกาคุแบบเคืองๆ ฝ่ามือกำเข้าหากันหลวมๆ แล้วทุบอกที่อกแกร่งตรงหน้าอย่างหมั่นไส้ไปที “ก็ไมได้ทำนาน… พ พอแบบว่าถูกกระตุ้น ม มัน..ก็เลย…”

 

“ฮะๆๆ งั้นสินะ งั้นเรา…”

 

“เอ๊ะ อะไร เดี๋ยว! อึก!!”

 

ตุบ! เคร้ง!!

 

ริวหลับตาปี๋ด้วยความตกใจกลัว เมื่อร่างทั้งร่างถูกกาคุจับเหวี่ยงให้ออกจากตักก่อนจะโดนจับดันให้นอนราบไปกับโต๊ะทำงานที่อยู่ข้างๆ ก่อนจะตามมาด้วยเสียงข้าวของต่างๆ บนโต๊ะที่กาคุจัดการใช้แขนเพียงข้างเดียวกวาดปัดตกจากโต๊ะหล่นกระทบพื้นอย่างไม่ใยดี

 

“อะ กาคุ.. อื้มมม”

 

ใบหน้ายั่วยวน ขอบตาที่ปริ่มน้ำ แก้มทั้งสองที่แดงเรื่อน่ารัก ทุกอย่างที่กระตุ้นให้กาคุรั้งอีกคนเข้ามากดจูบอย่างร้อนแรง ท่อนแขนสอดเข้าใต้แผ่นหลังให้ร่างกายได้กระชั้นชิดกันมากขึ้น มืออีกข้างก็เริ่มสอดเข้าใต้กางเกงขาสั้นตัวเล็ก ปลายนิ้วร้อนสะกิดส่วนปลายแผ่วเบา ริวสะท้านเฮือกตวัดมือกอดรอบคนแกร่ง

 

“ถอด.. อื้อ ถอดให้หมด”

 

ทันทีที่ริมฝีปากเป็นอิสระริวก็ร้องขอความต้องการต่อมาทันที กาคุเองก็สนองความต้องการอีกฝ่ายอย่างรวดเร็ว ไม่ถึงหนึ่งนาทีพวกเขาทั้งสองก็เหนื่อยตัวเปล่าเปลือยกันทั้งคู่ ขาเรียวยาวของริวตวัดโอบกอดรอบเอวสอบ ขยับช่วงล่างที่มีน้ำเหนียวเหนอะหนะก่อนหน้าเข้าเสียดสีกับกายร้อนของกาคุที่เริ่มจะโป่งพองออก ริวยกยิ้มเล็กน้อยเมื่อกาคุตื่นตัวไวเช่นนี้ ก็คงจะเพราะไม่ได้ทำมานานเหมือนๆ กัน

 

กาคุคำรามต่ำออกมาเรื่อยๆ เมื่อโดนคนรักแกล้งปลุกปั่นอารมณ์เช่นนี้ ยิ่งเหนื่อยตัวเสียดสีกันมากเท่าไหร่ก็ราวกับยิ่งปลุกไฟรักให้ลุกโชนมากขึ้นเรื่อยๆ จนแทบทนไม่ไหว

 

ร่างสูงโปร่งซีดขาวสอดนิ้วเข้าใส่ช่องทางนุ่มทีเดียวสองนิ้ว ริวซี้ดปากเกร็งตัว จิกเล็บลงกับแผ่นหลังแกร่งเป็นการระบาย เพราะไม่เคยได้รุกล้ำเลย ช่องทางจึงตอดรัดและแน่นยิ่งกว่าครั้งไหนที่เคยทำกันมา กาคุมุ่นคิ้วเล็กน้อยเมื่อถูกตอดรัดจนนิ้วยังแทบขยับไม่ได้ จึงต้องนาบริมฝีปากสัมผัสผิวกายร้อนตรงหน้ามากขึ้นเพื่อให้ริวได้ผ่อนคลาย

 

“กาคุ.. ไม่เอานิ้วแล้ว.. เข้ามา ฮื่อออ.. เข้ามา”

 

ชายหนุ่มเจ้าของชื่อกาคุไม่รอช้า ดวงตาฉายแววกระหายจัดออกมา นิ้วทั้งสองถูกดึงออกพรวดเดียว ก่อนจะตามมาด้วยแก่นกายใหญ่ร้อนที่สอดเข้าใส่ช่องทางอ่อนไหวตรงหน้าทีเดียวสุดความยาว จนริวร้องเสียงดัง ทั้งเสียดทั้งเสียวและจุกแน่นไปทั่วท้อง และเพียงส่วนใหญ่โตกระแทกเข้ามาโดนจุดอารมณ์ภายในที่กาคุรู้ดี ร่างทั้งร่างก็เกร็งวาบ สะโพกมนได้แต่ขยับเคลื่อนตามแรงชักนำของอีกฝ่าย

 

ครืด ครืด.. กึกกัก

 

โต๊ะทำงานตัวสวยส่งเสียงครืดคราดเสียดสีไปกับพื้นห้องและชนเข้ากับผนัง ยามที่ร่างกายสองร่างด้านบนขยับเข้าหากันไปมาอย่างไม่มีความปราณี กาคุกระแทกกายเข้าไปแรงๆ ดวงตาก้มมองร่างสีแทนที่เริ่มแดงเรื่อไปทั้งร่างอย่างรักใคร่ กายใหญ่ๆ ที่กาคุไม่ได้สัมผัสมานานกำลังบิดเร้าไปมา มือกวาดสะเปะสะปะพยายามหาที่จับยึดจนน่าสงสาร

 

กาคุจับล็อกสะโพกมนเอาไว้แน่นมือ จากความสูงของโต๊ะเรียกได้ว่ามันพอดีกับช่วงเอวของกาคุไม่น้อย เขาจึงไม่ต้องยืดตัวหรือว่าก้มจนเกินไป ก็สามารถยืนสอดใส่ช่องทางหวานได้อย่างพอดี และมันก็ยิ่งทำให้กาคุได้ใจขยับกายสอดใส่อย่างเอาแต่ใจยิ่งขึ้นจนริวสั่นไปทั้งร่าง

 

“อ๊ะ ฮื่อออ กาคุ.. อัก.. ดี กาคุ.. จะเสร็จ อ๊าาาา!!!”

 

เพียงริวครางเสียงแผ่วและบอกจะเสร็จ กาคุก็จัดการคนช่างยั่วตรงหน้าด้วยการกระแทกตัวเน้นย้ำไปแรงๆ ให้โดนจุดเร้าจนริวหลั่งออกมาเต็มหน้าท้อง ก่อนที่กาคุจะปลดปล่อยตามออกมาติดๆ เต็มช่องทางร้อนด้านใน

 

“เฮ้อ…” กาคุยกมือขึ้นเสยผมตนเองที่แนบตามใบหน้า เหงื่อเม็ดใหญ่ไหลไปตามโครงหน้า ก่อนจะเริ่มขยับสะโพกต่อโดยไม่คิดจะถามคนข้างใต้

 

“เอ๊ะ! จะตะ ต่อเหรอ”

 

“ก็ใช่–”

 

Rrrr…

 

ตาคมสีเทาตวัดมองไปยังโทรศัพท์มือถือคู่ใจที่ถูกปัดตกไปด้านล่างพร้อมแฟ้มเอกสาร กาคุค่อยๆ ถอนตัวออกจากช่องทางรักเชื่องช้าเพื่อเอื้อมตัวไปหยิบโทรศัพท์มาดู ริวกัดริมฝีปากแน่นกลั้นเสียงคราง นึกขอบคุณสายเรียกเข้าอยู่ในใจ

 

มันก็ดีที่ในที่สุดก็ได้ทำกับกาคุ แต่บนโต๊ะแบบนี้มันปวดหลังเป็นบ้า

 

“โทรมาก็ดีอาเนะซากิ” กาคุว่าด้วยน้ำเสียงที่ดูจะอารมณ์ดีขึ้น ร่างสูงกลับมาคร่อมคนที่ยังนอนแผ่บนโต๊ะดวงตาพราวระยับ ส่วนปลายกายร้อนเขี่ยถูรอบช่องทางไปมาให้ริวสะดุ้งเป็นพักๆ

 

“คืองี้นะ งานก็ใกล้จะเสร็จหมดแล้ว พ่อก็ใกล้จะกลับมาแล้วใช่ไหม …..อาฮะ คือว่าตอนนี้ฉันน่ะนะ..”

 

“อ๊ะ!!! อ๊าาาาาา!!!!! กาคุ!!”

 

แล้วคนที่คุยโทรศัพท์อยู่ จู่ๆ ก็แทรกตัวตนที่ยังแข็งขืนอยู่ใส่ช่องทางสีสดของคนตรงหน้าทีเดียว ริวอ้าปากร้องลั่นจนแทบลืมไปเลยว่ากาคุกำลังคุยโทรศัพท์อยู่ เมื่อลืมตาขึ้นแล้วเห็นสายตาล้อเลียนของกาคุ ริวจึงได้แต่ยกมือขึ้นป้องริมฝีปากด้วยความอาย แต่เหมือนว่าคงจะไม่ทัน

 

[อะไรเนี่ยกาคุ!]

 

“ก็อย่างที่นาย…น่าจะรู้ เดี๋ยวฉันจะส่งงานทั้งหมดให้ แล้วส่วนที่เหลือช่วยจัดการให้ที”

 

[เออย่ะ!! แล้วท..ทำอยู่ทำไม่บอกล่ะยะ ไม่ต้องเผื่อแผ่ ตาบ้า!!]

 

“ก็กลัวนายจะว่าแค่ฉันหาเรื่องอู้งาน เอาล่ะ ขอทำธุระกับริวต่อล่ะ เดี๋ยวเสร็จแล้วจะส่งงานให้”

 

[จ้าาา!! ตามสบาย ทำให้เสร็จๆ ไปเลยย่ะ!]

 

กาคุหลุดยิ้มทะเล้นเมื่อวางสายเรียบร้อย แต่คนที่โดนแกล้งเบื้องล่างได้แต่ส่งสายตาคาดโทษไปให้ โทรศัพท์เครื่องหรูถูกกาคุโยนลงบนกองเอกสารที่พื้นอีกครั้งอย่างไม่ใยดี ต่อจากนี้เขาจะไม่สนแล้วว่าใครจะโทรมา เพราะแน่นอน เขาจะไม่มีวันยอมให้ใครได้ยินเสียงครางหวานของริวอีกเป็นอันขาด

[Fic IDOLiSH7 : Gaku x Ryu] Shower sex #NSFWChallenge

 

Shower Sex | Day 21

Pairing : Yaotome Gaku x Tsunashi Ryunosuke

Warning : NSFW Challenge 🔞

 

 

 

ภายในห้องสี่เหลี่ยมที่แม้จะไม่ได้แคบจนน่าอึดอัด แต่ก็ไม่ได้กว้างจนน่าอยู่ แถมยังมีวัสดุสุขภัณฑ์อัดแน่นอยู่ ดูๆ แล้วไม่น่าใช่สถานที่ที่จะน่าอยู่สักเท่าไหร่ แต่ตอนนี้มีชายหนุ่มสองคนตัวเขื่องกำลังเบียดเสียดกันอยู่บริเวณใต้ฝักบัว พร้อมกับเสียงโวยวายไปมา

 

“อื้อ.. กาคุ จับดีๆ สิ”

 

“ก็จับดีอยู่แล้วนี่ไง”

 

ภายในมือของร่างสูงโปร่งผมสีเทา กำลังพยายามกำบางอย่างเอาไว้ตามคำสั่งของอีกคน ใบหน้าที่เคยซีดขาวแดงเรื่อเล็กน้อยเพราะพยายามอยู่นานด้วยความลำบาก

 

“โอ๊ย! เปียกหมดแล้วนะ อย่า…”

 

“นายก็รีบๆ เสร็จซักทีสิ”

 

“ก็พยายามอยู่นี่ไง!”

 

เสียงโวยวายอีกเสียงก็ดังลอดตามมาไม่ขาด คนที่สูงกว่าขยับตัวอย่างยากลำบาก พยายามทำตามคำสั่งที่ชายผมเทาร้องขอ แต่จนแล้วจนรอดก็ดูท่าว่าจะไปได้ไม่สวย ฝ่ามือหนายกขึ้นเสยผมตัวเองที่ปรกหน้าตาลงมาด้วยความรำคาญก่อนจะง่วนกับกิจกรรมตรงหน้าต่อ

 

“กาคุ! ไปปิดน้ำก่อน!!”

 

ในที่สุดคนผมน้ำตาลก็หมดความอดทน ตวาดแหวออกมาเสียงเขียว ฝ่ามือทั้งสองข้างยกขึ้นเท้าเอวตัวเองไว้แล้วจ้องอีกคนเขม็งด้วยท่าทางหงุดหงิดสุดจะทน

 

กาคุถอนหายใจเฮือกแล้วปล่อยมือออกจากสายฝักบัวที่ตัวเองพยายามกำมาอยู่นานออก สะบัดฝ่ามือทั้งสองข้างเล็กน้อยเพื่อคลายความเมื่อย แต่ก็ไม่วายโดนอีกคนบ่นไล่หลังมาอีกว่าทำไมไม่เอาหัวฝักบัวลงไปก่อนจะปล่อยมือ เพราะทันทีที่กาคุปล่อยมือจากหัวฝักบัว สายน้ำที่รุนแรงอยู่พอสมควรก็ดันออกมาจนสาดกระเซ็นไปทั่วห้องน้ำ รวมถึงโดนใครอีกคนด้วย

 

คนโดนด่าไม่ได้สำนึกเท่าไหร่ ส่งเสียงหัวเราะชอบใจในลำคอก่อนจะเดินไปปิดวาล์วน้ำที่อยู่ใต้อ่างล้างหน้า แต่พอยืดตัวเงยหน้าขึ้นมาก็โดนฝ่ามือของชายผมน้ำตาลฟาดใส่ไหล่เข้าให้เต็มแรงจนกาคุตัวงอ

 

“เจ็บนะริว”

 

“นายแกล้งฉันก่อนอะ!” ริวมุ่ยหน้าบุ้ยปากไม่ยอมแพ้ “ดูดิ เปียกหมดแล้วเนี่ย ฉันเพิ่งอาบน้ำไปเองนะ”

 

คนตัวเล็กกว่ายกมือยอมแพ้ก่อนจะโบกมือเบาๆ ไปด้านหน้าเป็นการส่งสัญญาณให้อีกคนกลับไปทำหน้าที่ช่างซ่อมต่อเหมือนเดิม ฝักบัวเจ้ากรรมในห้องน้ำของพวกเขามันเกิดพังขึ้นมาเสียดื้อๆ ทั้งที่เมื่อหนึ่งชั่วโมงก่อนหน้านั้นริวก็ยังอาบมันได้อยู่ พอถึงตากาคุจะอาบบ้างมันกลับไม่ออกเสียอย่างนั้น สุดท้ายสองหนุ่มประจำบ้านเลยต้องมาเบียดเสียดขลุกตัวในห้องน้ำร่วมครึ่งชั่วโมงเพื่อซ่อม

 

แล้วคนที่น่าจะมีความชำนาญสุดก็ไม่น่าใช่ใคร ริวโนะสุเกะเป็นคนที่กาคุยกหน้าที่นี้ให้ แล้วริวเองก็ตองจำใจรับหน้าที่นี้มาอย่างปฏิเสธไม่ได้ แล้วมันก็เป็นดังนั้นจริงๆ เพราะลำพังแค่จะให้กาคุถือสายฝักบัวค้างไว้ก็ดูจะยากจะเย็นเสียไม่มี ริวจึงซ่อมไปอย่างยากลำบากแล้วก็เป็นปากเสียงกันแบบนี้

 

แต่พอหลังจากโดนสั่งให้ปิดน้ำก็ดูจะง่ายขึ้นนิดหน่อย กาคุถือสายได้มั่นคงขึ้น พร้อมกับริวที่เริ่มยัดส่วนประกอบต่างๆ เข้าไปเป็นอันที่เรียบร้อย จนทุกอย่างดูท่าว่าจะเรียบร้อยดีแล้ว ริวจึงผละออกมาดูผลงานของตัวเองยิ้มๆ

 

“เรียบร้อย”

 

ฝักบัวแบบเรนชาวเวอร์ถูกประกอบเสร็จในที่สุด ริวเท้าเอวยืดอกมองด้วยความภูมิใจ ก่อนจะลองหมุนก็อกหน้าเพื่อลองทดสอบว่าน้ำจะไหลหรือไม่

 

แต่ก็กริบ…

 

“อ๊ะ อะไรอะ” คนผมน้ำตาลว่าอย่างหัวเสีย มือยังคงหมุนๆ บิดๆ ก๊อกไปมา ดวงตาสีทองเริ่มเขียวปั๊ดอีกครั้งอย่างไม่สบอารมณ์

 

ใครอีกคนที่ยังอยู่ด้วยกันในห้องน้ำมองริวไปมาสลับกับฝักบัวอันใหม่ที่ยังไม่มีน้ำไหลออกมาซักหยด ก่อนที่เจ้าตัวจะนึกขึ้นได้ว่า…

 

ยังไม่ได้เปิดวาล์วใหญ่

 

กาคุส่ายหัวเบาๆ นึกขำริวที่ยังคงตั้งท่าทะเลาะกับฝักบัวไม่เลิกก่อนจะก้มตัวลงเปิดวาล์วใต้อ่างล้างหน้าอีกครั้งเพื่อเปิดให้น้ำได้ไหลออกมา และมัน…

 

ซ่า!!!

 

“ว๊ากกกกกกกกก!! แค่กๆ !! อึก.. ก กาคุ แค่ก!”

 

“ริว!!”

 

ภายในห้องน้ำชุลมุนขึ้นมาทันทีเมื่อริวส่งเสียงร้องออกมาเสียดังลั่น กาคุเองก็ตกใจไม่แพ้กันจนต้องรีบผละออกมาจากใต้อ่างจนหัวเกือบจะชนกับอ่าง หันหลังกลับมาก็เห็นริวพยายามปัดป้องใบหน้าไปมาแล้วเดินเป๋โซเซไปหมดเพื่อหลบสายน้ำที่พุ่งออกมาเต็มแรงหลังจากที่กาคุเปิดวาล์วออก

 

“ริวๆๆ ทางนี้ ฉันอยู่นี่ ไม่เป็นไรๆ”

 

กาคุรีบเข้าไปคว้าแขนคนที่กำลังเดินหลับตาปี๋จนจะชนกับอ่างอาบน้ำเอาไว้แล้วรวบเอวกอดไว้แนบตัว ริวครางอือในลำคอ ดวงตายังหลับแน่นแล้วสำลักออกมาไม่หยุด สองมือของเจ้าตัวพยายามยกมาขยี้ดวงตาแต่ก็โดนมือของกาคุกำรวบเอาไว้เสียก่อนกันอีกคนขยี้จนเจ็บตามากกว่าเดิม ริวครางขัดใจในคอเล็กน้อยแต่ก็ยอมอยู่นิ่งๆ ให้กาคุจัดการต่อ

 

ฝ่ามือที่เย็นเฉียบพอกันยกขึ้นทาบใบหน้ามนที่ชุ่มไปด้วยหยดน้ำ กาคุเป่าลมใส่เปลือกตาบางที่ยังหลับอยู่แผ่วเบา นิ้วโป้งเกลี่ยไปตามโครงหน้าเพื่อเช็ดหยดน้ำออกและถือเป็นการปลอบอีกคนไปภายในตัว

 

“ขอโทษที่เปิดน้ำออกมาแบบไม่ได้ดูก่อน ไม่คิดว่านายจะยังยืนมองอยู่ ขอโทษนะครับ” กาคุว่าด้วยเสียงอ่อน นิ้วโป้งยังคงเขี่ยไปมาเบาๆ ข้างแก้มที่แดงจัดเพราะอาการสำลักน้ำของริว แต่ริวก็ยังคงก้มหน้าก้มตางุดและไอออกมาเบาๆ จนกาคุนึกสงสาร

 

“ป่ะๆๆ ไปข้างนอกกัน เปียกหมดแล้ว” ชายหนุ่มว่าต่อแล้วตั้งท่าจะดึงคนที่ยังไออยู่ห้องจากห้องน้ำ แต่ริวขืนตัวไว้แล้วงึมงำเสียงเบาออกมา

 

“ไหนๆ ก็เปียกแล้ว… อาบน้ำใหม่เลยแล้วกัน แค่ก…”

 

ริวค่อยๆเงยหน้าขึ้นมองกาคุที่ยังจับมือตัวเองไว้แน่น ดวงตาสีทองแดงกล่ำทั้งสองข้างเพราะแรงน้ำจากฝักบัวที่ปะทะเข้าใส่ดวงตาเต็มๆ ปลายจมูกรั้นก็แดงเรื่อไม่ต่างจากแก้ม ทั้งไอทั้งจามปนกันไป น้ำก็คงจะเข้าจมูกด้วย นับได้ว่าตอนนี้ใบหน้าของริวแดงแทบจะทั้งหมด

 

รวมถึงริมฝีปากหนาๆ ที่ใช้บ่นกาคุเมื่อสักครู่ก็เจ่อแดงเล็กน้อยเพราะริวใช้หลังมือเช็ดปากไปมาตอนที่ยังสำลักไม่หยุด และสำหรับกาคุ.. ริมฝีปากแบบนี้มันล่อตาล่อใจเขามากที่สุด ยิ่งรวมกับใบหน้าแดงๆ ที่เหมือนเอียงอายเข้าด้วยกันแล้ว

 

“กา… อ อื้ออ!!”

 

ริมฝีปากนุ่มหยุ่นของกาคุนาบเข้ามาสัมผัสโดยที่ริวไม่ทันตั้งตัว ดวงตาสีทองเบิกขึ้นด้วยความตกใจเล็กน้อยแต่ไม่มาก เพราะริวยังเจ็บแสบที่ดวงตาอยู่ กาคุไม่ได้รุกล้ำเข้ามาแต่อย่างใด เพียงบดคลึงริมฝีปากอิ่มแดงตรงหน้าไปมาและใช้ลิ้นเลียเบาๆ ก่อนจะผละออก

 

ริวยังมีอาการคล้ายมึนๆ งงๆ อยู่ แม้กาคุจะถอนริมฝีปากออกแล้วแต่ริวก็ยังดูเหมือนไม่ออกจากภวังค์ ดวงตาทั้งสองยังคงหรี่ปรือและจับไหล่กาคุไว้หลวมๆ แล้วคนความอดทนต่ำก็เริ่มรุกเร้าต่อทันที

 

“อะ.. อา เดี๋ยวสิ”

 

ท่าทางที่เหมือนพยายามจะปฏิเสธของริวถูกกาคุมองเมินไป ร่างสูงโปร่งดันร่างของริวให้กลับเข้าไปด้านในห้องน้ำดังเดิม ริวสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อร่างกายปะทะเข้ากับสายน้ำจากฝักบัวอันใหม่ที่ยังไม่ได้ปิดแต่ทีแรก สาดชโลมใส่กายคนทั้งสองจนเปียกชุ่มขึ้น ก่อนจะทาบริมฝีปากของตนเองเข้าหาอีกฝ่ายอีกคนจนริวเริ่มโอนอ่อนคล้อยตาม

 

“อาบน้ำพร้อมกันเลยดีกว่า ฉลองฝักบัวใหม่ด้วย”

 

“จะอาบ..หรือจะทำอะไร อื้ออ เจ็บ..”

 

ริวเอียงคอไปอีกด้านเมื่อกาคุขบฟันลงมาที่ลำคอจนรู้สึกเจ็บจี๊ด รอยแดงและรอยฟันที่กาคุมักจะพร่ำบอกว่าเป็นรอยที่แสดงความเป็นเจ้าของตัวริวเด่นชัดขึ้นมาอีกรอย จนคนโดนกระทำได้แต่ถอนหายใจพรืด ทั้งที่พร่ำบอกว่าอย่าทำในจุดที่จะโดนเห็นได้ง่ายแต่กาคุก็ไม่เคยสนใจ ใช่ และริวเองก็ไม่เคยปฏิเสธได้อีกเช่นกัน

 

เสื้อยืดสองผืนถูกถอดออกไปแล้ว ยามที่สายน้ำเย็นๆ กระทบตัวตรงๆ ริวก็ยิ่งสะดุ้งตกใจจนผวากอดคอกาคุเอาไว้ แผงอกหนาแอ่นเข้าหาริมฝีปากอุ่นที่กำลังก้มลงปรนเปรอสัมผัสที่ปลายยอดอกของตนเอง ฝ่ามือสีแทนขยุ้มเส้นผมสีเทาที่เปียกน้ำไปมาหวังคลายอารมณ์หวาม แต่เหมือนจะยิ่งไปจุดไฟคนที่กำลังสนุกกับตุ่มไตของเขาจนกาคุออกแรงขบกัดดูดดึงมากยิ่งขึ้นจนริวรู้สึกอึดอัดไปหมด

 

“ก กาคุ ถอดกางเกง อืออ… เอาออก”

 

คนช่างยั่วเริ่มออกอาการทันที ฝ่ามือหนาเริ่มเคลื่อนออกจากศีรษะตรงหน้าแล้วปลดกางเกงของกาคุออกอย่างรวดเร็ว กาคุเองก็ละมือออกจากช่วงเอวแน่นหนัดมาปลดกางเกงของเจ้าตัวออกตามคำขออย่างง่ายดาย ดวงตาสีเทาวาววับมองร่างเปลือยเปล่าตรงหน้าอย่างกระหายขึ้นมาทันที

 

“คน..หื่น… อ๊ะ! อือ…”

 

“นายมีสิทธิ์ว่าฉันเหรอ?”

 

กาคุจงใจบดขยี้นิ้วลงที่ส่วนปลายแก่นกายของคนที่พูด(เกือบ)ใส่ร้ายเขาให้ตื่นตัวขึ้นมา ริวบิดตัวเร้าไปมา ยกขาข้างหนึ่งตวัดรอบเอวกาคุเอาไว้เพื่อทรงตัว สะโพกมนแอ่นเข้าหาฝ่ามือร้อนมากขึ้นเพื่อให้อีกคนได้ปลุกปั่นอารมณ์ของตัวเองได้เต็มที่ ริมฝีปากพยายามจะพูดจะครางออกมา แต่เพราะใบหน้าที่แหงนหงายขึ้นจนหยาดน้ำสาดกระทบทำให้พูดได้ไม่เต็มปากนัก

 

“ก้มหน้าลงมาสิ”

 

กาคุสั่งเสียงเรียบ ริวก็ยอมทำแต่โดยดี ริมฝีปากที่บวมเจ่อเผยอรับริมฝีปากอุ่นอีกรอบ ใบหน้าเอียงรับจูบที่เริ่มรุกเร้ารุนแรงขึ้น ร่างกายเผลอเบียดเข้าหากายแกร่งเบื้องหน้าอย่างเผลอไผล สองแขนโอบกอดรอบแผ่นหลังกว้างให้ร่างกายทั้งสองได้เสียดสีสัมผัสกันจนปลุกอารมณ์หวามให้ตื่นขึ้นได้ไม่ยาก

 

ริวเบิกตาขึ้นเล็กน้อย สะดุ้งวาบเมื่อความเสียดเสียวแล่นไปทั่วร่างยามที่มีสิ่งแปลกปลอมอีกหนึ่งกำลังสอดใส่เข้ามาในช่องทางเบื้องล่างจนเผลอตอดรัดนิ้วเรียวเข้าเต็มแรง กาคุขมวดคิ้วเล็กน้อยส่งเสียงคำรามต่ำในคอ ริวที่รู้ดีค่อยๆ ผ่อนแรงตึงเครียดลงปล่อยให้กาคุสอดใส่นิ้วเข้ามาได้มากขึ้น

 

“เด็กดี..”

 

คนโดนชมไมได้รู้สึกดีใจเท่าไหร่ ซ้ำยังก่นด่าคนตรงหน้าในใจ ก็ในเมื่อริวอายุมากกว่ากาคุอีก ใครมันจะไปเป็นเด็กดีของคนแบบนี้กัน

 

“อ๊าาาา!! กาคุ!!” ริวได้แต่สะดุ้งเฮือกเมื่อฝ่ามืออีกข้างที่ยังเขี่ยเล่นกับแก่นกายเขาเริ่มมากอบกุมเต็มลำแล้วขยับมือรูดรั้งขึ้นลงจนสุดแรง วงแขนกว้างตวัดกอดลำคอแกร่งแน่นขึ้นเพื่อเป็นที่ยึดเกาะ กายสูงใหญ่บิดน้อยๆ พลางแอ่นหาเพื่อรับสัมผัสมากขึ้น

 

นิ้วเรียวสองนิ้วในช่องทางถูกถอนออก ริวกัดฟันกรอดเพื่ออดใจไม่ครางออกมา ดวงตาทั้งสองข้างปรือมองคนตรงหน้าที่ไต่ริมฝีปากไปตามเนินเนื้อนิ่มตั้งแต่อกไปจนถึงหน้าท้องของตัวเอง โดยที่มือร้อนๆ ก็ยังคงปรนเปรอกายเบื้องล่างให้เขาไม่หยุด

 

“กาคุ.. เร็วเถอะ..”

 

กาคุผละปากออกจากลอนหน้าท้อง แหงนหน้าขึ้นมองคนที่กำลังก้มมองตัวเองด้วยสายตายั่วยวนและริมฝีปากที่กัดเข้าหากันนิดๆ ราวกับจะเชิญชวน กาคุยกริมฝีปากหยัดยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะเอื้อมมือข้างที่ว่างไปกดสบู่เหลวที่อยู่ใกล้มาเต็มมือก่อนจะชโลมทาไปที่แผ่นหลังของริว

 

“อื้ม ก็บอกจะอาบน้ำนีนะ”

 

“ม ไม่ใช่.. อ๊ะ อ๊าาาา!!”

 

ริวเชิดหน้าครางลั่นเมื่อช่องทางโดนสอดใส่เข้ามาทีเดียวสามนิ้ว ในใจนึกอยากจะตวัดขาเตะคนช่างแกล้งตรงหน้าแต่ก็ติดถ้าทำขึ้นมาตัวเองคงได้ไหลกองไปกับพื้นแน่ๆ สุดท้ายจึงทำได้แต่จิกเล็บกับไหล่กว้างเป็นการระบายอารมณ์ไปแทน

 

นิ้วทั้งสามที่มีสบู่เหลวทารอบอยู่ก่อนทำให้กาคุขยับเข้าออกนิ้วได้ง่าย ริวเองก็มีท่าทางผ่อนคลายลงจนเหมือนไม่รู้สึกตัว กาคุค่อยๆ เนียนถอนนิ้วออก จับขาริวแยกออกกว้างแล้วใช้อาวุธคู่กายของตัวเองเข้าไปสัมผัสที่ปากทางอันคุ้นเคย ริวลืมตามองคนตรงหน้าเมื่อสัมผัสได้ถึงอะไรที่ใหญ่และร้อนกว่า ก่อนจะตวัดขากอดรอบเอวสอบอย่างรู้งาน

 

กาคุครางต่ำในลำคอเมื่อช่องทางคับแน่นกำลังรัดแน่นดูดกลืนตัวตนของเขาเข้าไป สบู่เหลวที่เอามาเป็นตัวช่วยก็พอจะช่วยให้กาคุขยับเข้าใส่ได้สะดวกขึ้น แม้ริวจะยังมีท่าทางทรมานอยู่นิดหน่อยก็ตามที

 

ช่องทางสีสดเต้นตุบมากขึ้นเมื่อกาคุพยายามสอดกายเข้ามา ริวปากสั่นมือสั่น รู้สึกจุกเสียดเล็กน้อยยามกายใหญ่แทรกเข้ามา เสียงครางต่ำดังในลำคอปนไปกับเสียงหายใจหอบถี่ของคนสองคน จนแทบจะกลบเสียงหยดน้ำที่สาดมาปะทะกาย

 

“อึก อื้มม ริว..”

 

“อะ ฮ่าาา อุก.. กาคุ!”

 

แรงบีบรัดเบื้องล่างไมได้ทำให้กาคุคิดเลิก แต่กลับยิ่งเป็นเชื้อไฟให้กาคุได้ขยับตัวเข้าหามากยิ่งขึ้น กายใหญ่ร้อนแทรกเข้าออกจนสุดลำ กระทุ้งตัวเข้าใส่แรงๆ จนคนที่พิงผนังห้องเอาไว้ตัวเคลื่อนไปตามผนัง ฝ่ามือจิกเกร็งเข้ากับแผ่นหลังสีซีดเป็นที่ระบายอารมณ์ รอยข่วนนับสิบปรากฏเด่นชัดขึ้นเรื่อยๆ แต่ก็ไม่มีใครคิดสนใจ

 

ริวผละใบหน้าออกมาจากลาดไหล่กว้างมองสบดวงตาสีเทาที่ยังคงความกระหายในตัวเขาไม่หยุด รอยยิ้มจางๆ ผุดออกมาเล็กน้อยยามที่ได้เห็นว่ากาคุกำลังอิ่มเอมและมีความสุขกับร่างกายของเขามากขนาดไหน

 

“แรง..แรงอีกกาคุ อ๊ะ!”

 

“อื้ม.. ตรงนี้.. ยังไม่ได้ขัด”

 

“หะ? อะ อึก!! ไม่.. กาคุ!!”

 

กาคุจับตัวริวพลิกหันหลัง ฝ่ามือใหญ่ปาดเอาคราบสบู่เหลวที่กลางหลังไปตามสีข้างทั้งสองแล้วลูบไล้ไปตามเอว ไล่เรื่อยลงไปตามสะโพกและต้นขา แล้วเสียงครางลั่นปนเสียงกายเนื้อที่สอดกระแทกเข้าหากันก็ยังคงดังลั่นต่อไปในห้องสี่เหลี่ยมเล็กที่มีเสียงน้ำจากฝักบัวเป็นองค์ประกอบ

[Fic IDOLiSH7 : Gaku x Ryu] Sweet & Passionate #NSFWChallenge

 

Sweet and Passionate | Day 15

Pairing : Yaotome Gaku x Tsunashi Ryunosuke

Warning : NSFW Challenge 🔞

Hint ลองฟังเพลง Love me like you do ไปด้วยเพื่ออรรถรสสส

 

 

 

“ริว..”

“อื้อ..”

ร่างสูงโปร่งเจ้าของเส้นผมสีเทาสว่างรุกเข้าประชิดคนที่สูงกว่าตนจนแผ่นหลังแกร่งของอีกฝ่ายติดกับผนัง ริมฝีปากสองคู่ประกบเข้าหากันอย่างเคยชิน ริวเปิดริมฝีปากให้อีกคนเข้ามาซุกซนได้ตามใจดังทุกที ก่อนจะผุดยิ้มจางๆ เมื่อกาคุเม้มริมฝีปากล่างของเขาและดูดดึงเล็กน้อยก่อนจะผละออก

ฝ่ามือสีแทนทาบเข้ากับแผงอกของคนตรงหน้าที่ทำท่าจะพุ่งเข้ามาซุกไซ้ชำคอ ดวงตาสีทองประกายทอดมองแบบอ่อนใจก่อนจะว่าติดขำ

“เพิ่งมาถึงเองนะ จะเริ่มเลยเหรอครับ”

คนฟังทำเพียงยักไหล่ไม่สนใจ หลังจากได้วันหยุดที่ไม่ได้มีมานานเพราะงานที่ถาโถมเข้ามาหลังจากปล่อยซิงเกิลใหม่ ทำให้ทริกเกอร์ทั้งสามคนต่างทำงานกันตัวเป็นเกลียวแทบไม่ได้หยุดพัก จนในที่สุดลีดเดอร์วงก็เริ่มหมดความอดทน ประกาศกลางปล้องว่าจะขอพักซักระยะเพื่อไปฮันนีมูนที่ต่างจังหวัด

ทีแรกริวก็ไม่ค่อยเต็มใจนัก แถมยังเอ็ดคนเอาแต่ใจไปชุดใหญ่ที่เล่นประกาศปุบปับออกสื่อ โดยที่ริวเองก็ไม่ได้รู้เรื่องด้วย ทั้งงง ทั้งอาย ทั้งเขินปนกันไปหมด แต่สุดท้ายริวจะทำอะไรได้ ก็ได้แต่พยักหน้าเออออตามแฟนเอาแต่ใจของตัวเองไป

“ถ้านายไม่อยาก ฉันจะทำให้นายอยากเอง”

“หืม แล้วใครว่าฉันไม่อยากล่ะ” ดวงตาสีทองกดมองคนตรงหน้าทั้งยั่วเย้าเล็กน้อย “รออะไรอยู่ล่ะ”

ตาคมสีเทาประกายวาบออกมาอย่างไม่มีปิดบัง กาคุจัดการรวบมือทั้งสองของริวขึ้นเหนือศีรษะ ประกบริมฝีปากเข้ากับริวอย่างโหยหาอีกรอบ เสียงแลกเปลี่ยนน้ำลายดังก้องห้องแต่ก็ไม่มีใครคิดสนใจ เนื้อตัวชายหนุ่มทั้งสองขยับเสียดสีกันไปมาจนเสื้อผ้ายับยู่ กาคุลดมือที่ตรึงมือของริวออกก่อนจะเริ่มปลดกระดุมเสื้อคนตรงหน้าออกอย่างรวดเร็ว

ริวเองก็ให้ความร่วมมืออย่างว่าง่าย สองแขนกางออกข้างตัวปล่อยให้กาคุถอดเสื้อตัวเองออกจนกองไปกับพื้น ฝ่ามืออุ่นแนบเข้าที่สองข้างแก้มของกาคุไล่ขบเม้มไปทั่วปากบางเรียกเสียงครางต่ำในลำคอไม่หยุด

ใบหน้าทั้งสองละออกจากกันเพียงชั่ววินาทีที่ริวดึงเสื้อยืดของกาคุออกจากหัว ตอนนี้ร่างกายช่วงบนต่างพากันเปลือยเปล่า ริวอ้าปากกว้างโกยอากาศเข้าปอดเมื่อกาคุละริมฝีปากไปเล่นกับยอดอกของเขา วงแขนทั้งสองข้างกอดศีรษะคนที่เล่นสนุกกับอกตัวเองแน่นก่อนจะหลุดขำออกมาเบาๆ เมื่อกาคุไล่เลียช้าจนริวรู้สึกจั๊กจี้

“อื้อ.. กาคุ ฮะๆ ไม่เล่น..สิ ฮะๆ”

“นายขำนี่มันยังไงเนี่ย”

กาคุยู่หน้าเล็กน้อยแล้วจัดการก้มลงกัดยอดอกสีชมพูเต่งตึงตรงหน้าอีกครั้งจนริวสะท้านเฮือกแอ่นอกเข้าหาริมฝีปากร้อนที่เริ่มรุกเร้าหนักขึ้นด้วยความเผลอไผลพร้อมปล่อยเสียงครางพอใจออกมา สองขาสั่นน้อยๆ แต่ยังพอประคองตัวเอาไว้อยู่

ริมฝีปากร้ายยังคงเล่นสนุกกับร่างกายเปลือยเปล่าไม่หยุด ในขณะที่มือก็เริ่มรุกรานเบื้องล่าง กางเกงยีนส์ตัวสวยถูกปลดออกไปกองที่ต้นขา ปลายนิ้วร้อนสะกิดเข้าที่ส่วนปลายกายร้อนเล็กน้อย

“อื้อ.. กาคุ..”

“ฉันชอบนายจัง”

กาคุไล่พรมจูบไปตามเรือนร่างของริวทุกสัดส่วน ไล่ขึ้นไปตามลำคอ ไหปลาร้า เนินไหล่ หน้าอก และไล่ต่ำมาถึงลอนกล้ามเนื้อสวยที่หน้าท้อง เขาหลงร่างกายนี้ของริว ไม่ว่าจะจับไปที่ส่วนใดก็ล้วนทำให้กาคุรู้สึกดีได้ทั้งสิ้น กลิ่นของริวทำให้หัวสมองของกาคุมันพร่าเบลอ แต่ก็ชอบที่จะสูดกลิ่นนี้อยู่เสมอและจะโหยหาทุกครั้งยามที่ไม่ได้สัมผัส

คนโดนไล่จูบไปตามตัวแอ่นลำตัวเข้าหาเพื่อให้กาคุจูบได้ตามสะดวก ฝ่ามือหนาไล่ฟอนเฟ้นเส้นผมนุ่มไปด้วยพลางกดศีรษะทุยให้แนบชิดกับร่างกายตัวเอง ริวเองก็ชอบที่จะให้กาคุสัมผัสเขาไปทุกที่เช่นนี้ ไม่ว่าจะด้วยฝ่ามือ ริมฝีปาก หรือตัวตนของกาคุ

“ฉันก็ชอบนาย.. อื้อ.. กาคุ..สัมผัสฉันมากกว่านี้”

กาคุครางต่ำในลำคอ จัดการเหวี่ยงร่างคนช่างยั่วที่ยังแอ่นตัวให้เขาสัมผัสลงกับเตียงอย่างแรงก่อนจะตามไปขึ้นคร่อมไว้โดยที่ริวก็ไม่ได้ว่าอะไร

“ฮะๆ รุนแรงจังนะ”

“แค่นี้เอง”

“อือ.. ไม่เอาแรงนะ”

“แล้วแต่นายจะรีเควสมาละกัน”

ริวหัวเราะออกมาอีกรอบโอบมือรอบคอแกร่งให้โน้มลงมาจูบอีกรอบ กาคุจับขาริวให้ชันขึ้นแล้วถอดเอากางเกงยีนส์ที่เกะกะขวางทางออกไปให้พ้นจากขาเรียว ก่อนที่กางเกงยีนส์ของกาคุเองก็ประสบเหตุการณ์เดียวกัน

เรียวขาสีแทนอ้าออกกว้างให้กาคุแทรกตัวเข้ามาได้สะดวก เสียงครางอื้ออึงในคอดังออกมาเป็นระยะ ริวกัดริมฝีปากล่างที่บวมแดงเพราะแรงจูบก่อนหน้าแน่น เมื่อถูกกาคุกระตุ้นจนรู้สึกเสียดเสียวไปทั้งร่าง หน้าท้องบิดเกร็งแน่นเมื่อลิ้นร้อนของกาคุไล่เลียไปตามลอนกล้ามเนื้อและเม้มจูบจนริวรู้สึกได้ว่าจะต้องเป็นรอยแน่นอน

“กาคุ.. ลงไปตรงนั้น อือ..”

ริวสอดมือเข้าไปในชั้นในของตัวเองที่ยังไม่ถูกถอด พยายามรูดรั้งกายร้อนของตัวเองช้าๆ จนเริ่มตั้งชัน กาคุยกยิ้มเจ้าเล่ห์แล้วลดใบหน้าลงไปตามคำขอของริว ฝ่ามือขาวซีดจัดการดึงมือของริวออก ริมฝีปากคาบกัดขอบชั้นในก่อนจะรั้งลงเชื่องช้า กายร้อนของริวเด้งผึงออกมาตรงหน้าอย่างเชิญชวน ริมฝีปากร้อนครอบที่ส่วนปลายแล้วเริ่มขยับ

“อื้อ.. กาคุ รัก.. อื้มม ดีมาก เอาอีก อาา”

กาคุค่อยๆ ปลุกปั่นอารมณ์อีกคนไปเรื่อยๆ ริมฝีปากและฝ่ามือไล่จูบสลับฟอนเฟ้นบีบคลึงไปตามลำตัวของริวไม่ขาด ช่องทางคับแน่นกระตุกเกร็งเมื่อโดนสิ่งแปลกปลอมสอดใส่เข้ามา ริวครางเสียงหลงดวงตาปรือปรอยลง สะโพกมนกระตุกขึ้นเมื่อนิ้วของกาคุขยับโดนสัมผัสเข้าจุดเร้า สองเท้าจิกเกร็งกับเตียงหวังระบายความกระสันแต่กลับไม่ช่วยอะไรสักนิด

ยิ่งสัมผัสกันและกันมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งทำให้กาคุรู้สึกคลั่งไคล้ร่างกายนี้มากขึ้นเท่านั้น ความร้อนที่ส่งผ่านเข้าสู่ฝ่ามือก็เหมือนยิ่งปลุกความต้องการในตัวมากไปเท่านั้น ความคับแน่นที่ตอดรัดนิ้วของกาคุยิ่งทำให้เขาแทบทนไม่ไหว

ดวงตาสองคู่สบกันครู่หนึ่งแต่ไม่มีใครพูดอะไร แต่ก็ราวกับเข้าใจและล่วงรู้ถึงความคิดของอีกฝ่ายดี ริวยิ้มหวานให้คนด้านบนที่ผละมาลูบแก้มเขาเบาๆ ริวหันหน้าไปจูบกลางฝ่ามือร้อนของกาคุหนึ่งที เรียวขายาวตวัดกอดรอบเอวแกร่ง ออกแรงกดให้มาแนบชิดกันมากขึ้น

“รออะไรอยู่ สัมผัสฉัน.. รักฉันแบบทุกทีสิ”

เสียงหัวเราะในลำคอดังออกมาจากลำคอของกาคุเบาๆ กายร้อนขยับเข้าหาช่องทาง ชายหนุ่มจัดการยกตัวให้นั่งบนตักของเขาแล้วขยับจนชิดหัวเตียงก่อนจะแทรกกายเข้าทีเดียวจนสุดความยาว

“อ๊ะ!! กาคุ.. อื้อ..”

ฝ่ามือหนาควานสะเปะสะปะ ข่วนไปตามแผ่นหลังของกาคุพราะความจุกเสียดที่แทรกเข้ามาในร่าง หยดน้ำตาใสไหลอาบแก้มเล็กน้อย ก่อนที่สีหน้าทรมานของริวจะเริ่มเปลี่ยนไปเมื่อกาคุค่อยๆ ขยับสะโพกเข้าออกเชื่องช้า

“อื้ม.. ริว…”

“กาคุ.. กาคุ.. อื้อ.. ฮะๆ”

ความเจ็บเสียดเริ่มหายและถูกแทนที่ด้วยอารมณ์หวาบหวามแทน ริวก้มหน้ามองคนที่ยกตัวเขาขึ้นลงอย่างชำนาญด้วยรอยยิ้มก่อนจะก้มลงจูบเบาๆ ที่ปลายจมูกโด่งรั้น

“รักนายจัง”

“จะทำให้ฉันหลงนายจนตายเลยรึไง”

“อึก! อื้มม” ริวที่โดนกาคุแกล้งกระแทกตัวใส่แรงๆ จนได้แต่ครางออกมา ตีมือเข้าที่ไหล่ขาวเบาๆ “จะไม่ให้ไปหลงใครเลยล่ะ นายหลงฉันได้คนเดียว อ๊าา!!”

ก้นนิ่มถูกฝ่ามือซุกซนของกาคุบีบเข้าแรงๆ จนริวครางลั่นเผลอกดตัวลงเข้าหาความใหญ่ร้อนเบื้องล่างจนแทบจะเสร็จ ใบหน้ามนชื้นเหงื่อซบเข้ากับไหล่กว้างแล้วขบเบาๆ เป็นการลงโทษอีกที

“ที่รัก.. แล้วผมจะไปหลงใครได้อีกล่ะครับ รักนายคยเดียวนะ”

“อือ.. ริวก็รักกาคุ.. อึก! กาคุ!! เดี๋– อ๊า!!”

สิ้นคำบอกรักของริว เจ้าตัวก็ไม่มีโอกาสได้พูดคำไหนออกมาอีกทภายในห้องได้ยินเพียงแค่เสียงครวญครางด้วยความสุขสมของชายหนุ่มสองคน เคล้าไปกับเสียงเนื้อกระทบกันที่คาดว่าจะไม่หยุดบรรเลงเพลงรักลงไปได้ง่ายๆ

เขาทั้งสองเสพติดร่างกายของกันและกัน ต่างคนต่างก็หลงใหลสัมผัสและความรู้สึกของกันและกันจนไม่มีใครถอนตัวได้สักคน

 

_____________________________________

 

ไม่ถนัดฉากอัศจรรย์จริงๆ ;0; โฮรวววว

 

[Fic IDOLiSH7 : Gaku x Ryu] Adult (18+)

 

Adult

Pairing : Yaotome Gaku x Tsunashi Ryunosuke

Type : One shot | 18+

 

เสียงดนตรีจังหวะหนักที่ฟังแล้วชวนให้รู้สึกปวดกระโหลกหู แสงไฟในห้องที่มืดสลัวแต่กลับถูกสาดส่องไปด้วยสปอร์ตไลท์หลากสีจนแสบตา ชายหนุ่มร่างสูงโปร่ง โครงหน้าได้รูปพร้อมสีผิวขาวจัดใต้เสื้อยืดธรรมดาสีดำขับให้เจ้าตัวดูโดดเด่นไม่น้อยในสถานที่เช่นนี้ แม้ว่าตัวเองจะนั่งอยู่ริมสุดของบาร์เคาน์เตอร์แล้วก็ตาม

แก้วมาร์ตินี่ที่บรรจุค็อกเทลสีเหลืองอ่อน ขอบแก้วมีแผ่นมะนาวฝานบางคาดไว้อยู่ ขยับโยกซ้ายขวาไปมาในมือขาวจัดของชายผู้นั่งริมสุดของบาร์ เขาไม่ได้สนใจจะเข้าไปร่วมวงโยกย้ายส่ายสะโพกใดๆ กลางฟลอร์เต้นที่มีผู้คนเฉียดร้อยอัดอยู่ ลำพังแค่มาอยู่ที่นี่ก็เป็นเรื่องเก่งของเขาแล้ว

ไม่ใช่คนอ่อนต่อโลกหรือไม่ชอบเข้าสังคม คออ่อนหรือว่าอะไร ดื่มมันก็ดื่มได้ พบปะพูดคุยกับคนที่เข้ามาเลียบๆ เคียงๆ มันก็พอได้อยู่ แต่ถ้าจะให้ไปส่งสายตายั่วเย้าหรือพูดฉอเลาะกับใครมันก็ไม่ใช่นิสัยเขาซักนิด

สุดท้ายจึงจบที่ยาโอโตเมะ กาคุต้องมานั่งรอเพื่อนตัวดีของเขาที่เข้าไปเลี้ยงเหล้าสาวแก้วแล้วแก้วเล่าอยู่ที่โต๊ะตัวที่โดดเด่นที่สุดกลางร้าน ส่วนเขาก็ขอมาหลบมุมอยู่ตรงนี้ ค็อกเทลอ่อนๆ กับแกล้มพอเป็นพิธีเงียบๆ ดีกว่า

แต่ก็นั่นแหละ เพราะหน้าตาที่ไม่ได้จัดว่าแย่เลยสักนิด และรัศมีบางอย่างของเจ้าตัวก็ดูจะสูงอยู่ไม่น้อย ต่อให้มาหลบมุมแบบนี้ก็ใช่ว่าจะไม่มีเสือที่ไหนไม่เอะใจสงสัยเข้าได้

“สวัสดีครับ”

กาคุหันไปตามเสียง ใบหน้าประดับรอยยิ้มเล็กๆ แล้วผงกหัวให้กับคนที่เข้ามาทักเขา มันแทบจะเป็นปกติที่แม้ว่าเขาจะนั่งตรงนี้แต่ก็ยังมีสาวหรือนุ่ม..ตัวเล็กบางคนที่เข้ามาถึงเขาได้อยู่ เพราะฉะนั้นการหันไปหาเพื่อนใหม่ด้วยรอยยิ้มจางจึงไม่ใช่เรื่องยากอะไรสำหรับกาคุ

“สวัสดีครับ”

“ไม่ไปนั่งกับเพื่อนคุณเหรอ” คนมาใหม่ว่าพลางยกแก้วขึ้นจิบ “เห็นชอบมาอยู่ตรงนี้ อึดอัดเหรอ”

คนฟังเลิกคิ้ว กรณีนี้ถือว่าแปลกสำหรับกาคุ ปกติทุกคนที่เข้ามาจะถามว่ามาคนเดียวเหรอ เพื่อนไม่มาด้วยเหรอ สนใจอยากได้คนนั่งเป็นเพื่อนไหม ไม่เคยมีใครรู้เลยว่าเขามาที่นี่กับใครและแค่แอบมาหลบมุมตรงนี้

กาคุกวาดตามองคนตรงหน้าอย่างพิจารณา ผิวสีเข้มติดเกรียมแดด ใบหน้าดูคมคร้ามแบบไม่ใช่คนโตเกียว ที่สำคัญคือร่างกายสูงใหญ่แบบที่น่าจะสูงกว่าตัวเขาที่สูง 183 เซนแล้วด้วยซ้ำ แต่น่าแปลก ที่กลับไม่ได้มีรังสีของความน่ากลัวใดๆ แฝงอยู่เลยซักนิด

กลับกัน คนๆ นี้ดูเปิดเผยจริงใจกว่าคนอื่นๆ ที่เคยเข้ามา

“เหๆ มองอะไรกันขนาดนั้นล่ะครับ ผมไม่ได้จะมาหลอกอะไรคุณนะ” ว่าไปก็หัวเราะไปเบาๆ แล้วยกแก้วร็อคขึ้นจิบต่อ

ร่างสูงโปร่งผุดยิ้มกว้างออกมามากกว่าเดิมก่อนจะก้มมองแก้วมาร์ตินี่ในมืออีกรอบ

“ไม่ไปล่ะ จริงๆ ก็ไม่ได้ชอบที่จะมาที่นี่ แต่โดนชวนมาแล้วก็ช่วยไม่ได้ อีกอย่างก็รอเก็บศพเพื่อนผมนั่นแหละ เดี๋ยวก็โดนสาวมอมแล้ว” กาคุว่าขำๆ แล้วยกแก้วในมือขึ้นกระดกรวดเดียวจนหมด

“ผมริวโนสุเกะ เรียกริวเฉยๆ ก็ได้”

“กาคุ”

ริวยิ้มกว้างจนตาปิดออกมา กาคุมองรอยยิ้มนั้นด้วยใจที่กระตุกวูบไปเล็กน้อยก่อนจะถอนสายตาออกแล้วมองจานแกล้มที่ยังเหลืออยู่เล็กน้อยเป็นที่พักสายตาแทน

คนๆ นี้.. ดูมีอิมแพ็คกับใจเขาแปลกๆ

“คุณมาที่นี่บ่อยเหรอ” กาคุตั้งใจทำลายเดดแอร์ มือก็เขี่ยแกล้มในจานเล่นไปด้วย

“อื้อ ผมชอบดื่มน่ะ อยากดื่มเมื่อไหร่ก็มา”

“เห งั้นแบบนี้ก็มีคนรู้จักที่นี่เยอะล่ะสิ”

“เปล่าหรอก ผมก็ชอบมาดื่มเงียบๆ แบบคุณนี่แหละ แต่อยู่อีกฝั่งหนึ่ง เผอิญเห็นคุณก็ชอบมานั่งตรงนี้คนเดียวทุกครั้ง รอบนี้เลยอยากเข้ามาคุยด้วย”

กาคุเลิกคิ้วแปลกใจเข้าไปใหญ่ แสดงว่าเขสโดนริวจ้องมองมานานแล้วอย่างนั้นเหรอ ถึงได้รู้ว่าเขานั่งอยู่ตรงนี้ประจำและบ่อยแค่ไหนด้วย ปกติแล้วกาคุก็จะมาที่นี่เดือนละ 3-4 ครั้ง งั้นก็แสดงว่าหลายเดือนมานี้เขาโดนริวมองมาตลอดงั้นเหรอ

“นายมองฉันมาตลอดเลยเหรอ?”

เจ้าของผิวขาวจัดชะโงกหน้าเข้าไปใกล้คนที่นั่งข้างๆ ริวสะดุ้งโหยงเล็กน้อยเมื่อเพิ่งรู้ตัวว่าพูดอะไรออกไปและรู้สึกได้ถึงลมหายใจอุ่นๆ ที่เป่ารดบริเวณต้นแขน พอหันหน้ากลับมา จมูกของเขาก็ชนเข้ากับปลายจมูกโด่งที่ยื่นมาใกล้ ใบหน้าสีแทนแดงขึ้นมาเล็กน้อยจนกาคุลอบยิ้ม

“อ เอ่อ ก ก็คนที่ชอบนั่งแถวนี้ มันมีไม่กี่คนนี่หน่า ก็เลย.. จะจำได้บ้าง แฮะ”

ริวพูดเสียงอ้อมแอ้มพลางเบี่ยงหน้าหนีและหลบสายตาคมที่จ้องมองมา แก้วร็อคที่บรรจุน้ำสีอำพันเข้มกว่าครึ่งแก้วถูกกรอกใส่ปากจนหมดในคราเดียว ริวยู่หน้ายู่ปากเล็กน้อยเมื่อความร้อนของเครื่องดื่มไหลผ่านลงคอ

“ดื่มทีเดียวขนาดนั้นก็น็อคแย่สิ” กาคุกลับไปนั่งหลังตรงตามเดิม แกล้มในจานถูกจิ้มใส่ปากก่อนจะหันกลับมามองคนที่นั่งทำหน้าตาไม่ถูกข้างๆ ด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

ทำไมไม่รู้ แต่เขาถูกใจคนๆ นี้ไม่น้อย เขารู้สึกว่าริวโนะสุเกะ มีอะไรบางอย่างที่น่าจะปกปิดไว้ และเขาต้องการรู้มัน

ไม่มีอะไรที่ยาโอโตเมะ กาคุต้องการแล้วไม่ได้

“มาดวลกันหน่อยไหม”

“หือ?”

“ช็อตต่อช็อต ใครยอมแพ้ก่อน คนนั้นเลี้ยง”

“เห..”

ริวลากเสียงยาว ดวงตาสีทองประกายวาบด้วยความสนุกสนานขึ้นมาทันที กาคุจ้องเข้าไปในดวงตานั้นด้วยความหลงใหลบางอย่างที่จุดขึ้นในใจ ตื่นเต้นก็ตาประกาย พอเขินก็ล่อกแล่กไปมา พอทำอะไรไม่ถูกก็ดูหม่นๆ ลง รู้สึกยังไงก็ออกทางดวงตาหมดทั้งสิ้น

ดูออกง่ายเกินไปแล้ว

คนๆ นี้ คงไม่ใช่เสือแบบที่คนอื่นๆ เข้ามาหาเขาหรอก

“เอาสิ ฉันไม่มีทางแพ้ให้คนที่ดื่มแต่ค็อกเทลตลอดเวลาที่มาที่นี่หรอกนะ”

“ได้”

และแล้วการเริ่มดวลดื่มของสองหนุ่มที่เพิ่งรู้จักกันก็เริ่มต้นขึ้น

ผ่านไป 20 นาที ก็เหมือนจะรู้ผลแพ้ชนะ

เหล้าช็อต 5 ชนิดผ่านไป และทันทีที่แก้วที่ 5 ได้เข้าปากของริวโนะสุเกะ เจ้าตัวก็ไม่รู้เรื่องอีกเลย

สมแล้วที่เขาว่า B-52 ก็เป็นหนึ่งในเหล้าปราบเซียน ช็อตเดียวเรียกว่าเอาอยู่

สุดท้ายข้อตกลงที่ว่าใครแพ้แล้วจ่ายก็เป็นอันยกเลิกไป กาคุเป็นคนจ่ายค่าเหล้าช็อตทั้ง 10 แก้วที่ได้กินไป ก่อนจะขอให้บาร์เทนเดอร์เปิดห้องพักที่มีอยู่ภายในร้านให้อีกหนึ่งห้องเพื่อลากคนตัวโตที่เมาอ้อแอ้เดินไม่ตรงได้ขึ้นไปพัก

เอาจริงๆ กาคุเองก็แทบจะทรงตัวไม่อยู่พอกัน เพราะตัวเองก็ไม่ได้ดื่มหนักมานาน แต่ก็นับว่าเขามีสติมากที่สุดหากเทียบกับริวแล้ว รายนี้พูดจาเมาฟ้าเมาอากาศ ชี้รอบตัวเป็นนกหนูหูปีกไปหมดทั้งที่ที่นี่มีแต่คน คน คนและก็คน กว่าจะพาขึ้นมาถึงห้องได้ก็นับว่าทุลักทุเลไม่น้อย

คนเมาเมื่อตัวสัมผัสเตียงก็ยิ้มกริ่ม กางแขนกางขาครองเตียงคนเดียว คงลืมไปแล้วว่ามีใครอีกอยู่ด้วย ริมฝีปากก็ขยับมุบมิบไปมาบ่นอะไรซักอย่าง แต่กาคุไม่คิดจะใส่ใจฟัง

ร่างสูงโปร่งของกาคุเตรียมพาตัวเองจะเดินไปเข้าห้แงน้ำเพื่อล้างหน้าล้างตาให้สร่างซักหน่อย แต่กลับโดนอ้อมแขนของคนที่น่าจะนอนกลิ้งไม่สนใจโลกแล้วรวบกอดเอวเขาเอาไว้แน่น

“งืออ.. วันนี้น้องสาวฉันบอกว่าเธอมีแฟน” ริวงึมงำขึ้นมาทั้งที่ตายังปิด รวมถึงสรรพนามเรียกตัวเองก็เปลี่ยนไปแล้ว “เธอเล่าว่าพวกเขาจีบกันยังไง แล้วตกลงกันยังไง อาา เป็นป็อปปี้เลิฟที่น่ารักมากๆ เลยล่ะ”

คนเมาไม่รู้เรื่องยังคงพึมพำเล่าออกมา แม้กาคุจะไม่รู้ว่าแล้วมันเกี่ยวกับพวกเขายังไง แต่ก็ยอมให้อีกคนกอดเอวแล้วนั่งฟังริวบ่นต่อโดยไม่คิดจะแกะมือหนาออก

“นี่กาคุ”

“อื้ม”

ดวงตาสีเทาสบมองใบหน้าแดงเรื่อ ก่อนจะเลื่อนมองไปยังดวงตาคู่สีทองที่ลืมขึ้นและจ้องมองมายังเขาเช่นกัน นานพอควรที่ดวงตาทั้งสองคู่จดจ้องกันอยู่เช่นนั้น โดยที่ต่างคนก็เหมือนจะรู้ว่า…

มันมีอะไรในสายตานั้น

“เราจะไม่ลองมาดึงดูดกันด้วยอะไรในแบบที่ผู้ใหญ่เขาทำกันหน่อยเหรอ”

รอยยิ้มร้ายผุดขึ้นที่มุมปากบาง ดวงตาสีเทาหลับลงครู่หนึ่งแล้วมองตอบอีกฝ่ายที่มือไม้เริ่มไต่ไปมาบริเวณหน้าท้องของเขา นิ้วเรียวเกลี่ยที่ข้างแก้มแดงแผ่วเบาก่อนจะกระซิบเสียงพร่า

“นายแน่ใจ? เมารึเปล่า”

“ก็บอกแล้วไง ว่าไม่มีทางแพ้ให้คนที่ดื่มแค่ค็อกเทล”

กาคุขำหึในลำคอ บางทีค่าเหล้าที่เขาจ่ายไปก็อาจจะถูกแล้ว คนที่แพ้ให้กับการดวลรอบนี้ดูท่าจะเป็นเขามากกว่า สุดท้ายคนที่เสียท่าพ่ายแพ้ก็เป็นกาคุเอง

 

เสื้อผ้าที่ไม่ได้มากชิ้นแต่แรกถูกถอดออกจากร่างกายของชายหนุ่มสองคน กาคุกวาดสายตามองร่างที่ไร้อาภรณ์พราวระยับ ริวมีกล้ามเนื้อที่สวยและโดดเด่นกว่าเขามาก เรียกได้ว่าเขาอิจฉาริวเลยด้วยซ้ำที่มีร่างกายได้สวยงามเช่นนี้ และมันเริ่มทำให้เขาคิดหนัก

“ฉันไม่คิดจะโดนทำ”

“หวา..แย่จัง” ริวขยับเรือนร่างเปลือยเปล่าของตัวเองเข้าโน้มกอดอีกฝ่ายไว้พร้อมกับส่งสายตาหยาดเยิ้ม “ฉันก็ไม่คิดจะเป็นคนทำ”

แล้วเสียงหัวเราะหึในลำคอก็ดีงขึ้นในคอของกาคุอีกครั้งหนึ่งก่อนที่หลังจากนี้จะไม่ได้ยินเสียงหัวเราะอีก

.
.
“อึก อ๊ะ! ต ตรงนั้น ขยับ… อื้อ! อา…”

ริวบิดเร่าตัวไปมาเมื่อช่องทางที่ปิดสนิทของตัวเองกำลังถูกรุนรานด้วยนิ้วเรียวร้อนของจากใครอีกคน กาคุขยับนิ้วชี้และกลางที่แทรกสอดเข้าไปขยับเล่นในความคับแน่นตามที่อีกคนบอก ปุ่มนูนเล็กๆ ที่กาคุสัมผัสเจอพาเอาริวกระตุกเกร็งทุกครั้งที่เขาสัมผัสจนตัวเองปลดปล่อยออกไปแล้วทีหนึ่ง

“ก กาคุ.. เล่น.. เล่นกับฉัน.. อื้อ!!”

คำขอเสียงพร่ากลืนหายไปในลำคอเมื่อคนที่เล่นสนุกกับช่องทางเบื้องล่างก้มหน้าลงมอบสัมผัสเย็นชื้นเข้ากับยอดอกที่เต่งนูนขึ้นมา ริวแอ่นอกขึ้นเพื่อรับสัมผัสจากลิ้นร้อนที่กาคุปรนเปรอให้ ฝ่ามือหนากุมศีรษะคนที่หยอกล้อกับยอดอกตัวเองแล้วขยุ้มไปมาเพื่อระบายอารมณ์หวาม

“อ อาา.. มาก.. มากกว่านี้”

กาคุเปลี่ยนไปเล่นกับยอดอกอีกข้างจนริวสะท้านเฮือก ยิ่งกาคุตวัดลิ้นเลียเล่นกับยอดอกเขามากเท่าไหร่ คล้ายกับว่าอารมณ์ความต้องการก็ยิ่งรุนแรงมากขึ้นและนิ้วอีกสองที่ยังคงเล่นสนุกก็ยังทำหน้าที่ของมันได้ดี ขยับเข้าออกเสียดสีกับปากช่องทางจนเท้าบิดเกร็ง

“อื้อ!! กาคุ!”

“อย่าเพิ่งปล่อยล่ะ”

กาคุใช้มืออีกข้างที่ยังว่างคว้าหมับเข้าที่กายร้อนของริวที่ทำท่าจะปล่อยออกมาตอนกาคุกระแทกนิ้วทั้งสองใส่จุดเร้าของอีกคน ร่างสูงโปร่งหยิบเอาเชือกที่สำหรับมัดรวบผ้าม่านมัดเข้าที่แก่นกายที่เกือบจะถึงปลายทางของริวไว้

“คนใจร้าย” ริวว่าเสียงกระเฃ้ากระงอด ใบหน้าเบ้เล็กน้อยแบบเด็กงอน

“นายปล่อยรอบนี้มีหวังได้ทิ้งฉันแน่ๆ”

“ม ไม่ทิ้งหรอก รีบๆ ทำต่อสิ”

สองขาของริวตวัดกอดรอบเอวของกาคุ ดวงตาสีทองกดมองช่วงล่างของกาคุที่ตื่นขึ้นมาด้วยสายตาฉ่ำวาว ฝ่ามือสีแทนเลื้อยไล่ไปตามแผงอกของกาคุเป็นการยั่วยวนก่อนจะสะกิดที่ส่วนปลายกายร้อน

“ของนายมันทรมานแล้ว อย่าเล่นนักเลย”

“ถ้าไม่ติดว่าฉันต้องมาเบิกทางให้นายพร้อมกับเลือดที่มันอาบนิ้วฉันเมื่อกี้ ฉันก็อดคิดไม่ได้ว่านายคงผ่านมาเยอะ”

“อาบเลยเหรอ ก็เกินไป! แล้วก็บอกว่านายคนแรกไง!” ริวแหวเสียงออกมาแล้วมุ่ยหน้าหนักแล้วงึมงำเสียงแผ่ว “ก็..ชอบนายตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็น”

กาคุผุดยิ้มกริ่มออกมา สองมือจับขาของริวให้รวบเอวเขาแน่นขึ้นก่อนจะแทรกตัวเข้าไปใกล้ช่องทางอีกคนที่กระตุกถี่ราวกับต้องการอะไรมาเติมเต็ม

“เร็ว อือ.. ของนาย.. ฉันต้องกา— อ๊ะ!! อื้อ..!!”

ริวผวาเฮือกจนต้องโผคว้ากอดลำคอกาคุเอาไว้แน่น เพียงส่วนปลายร้อนที่แทรกเข้ามาก็สัมผัสได้ถึงความเจ็บแสบ แต่คนเจ็บก็ไม่ได้สนใจนัก สองขาโอบรัดเอวสอบแล้วพยายามกดช่วงล่างตัวเองเข้าหากายร้อนแบบไม่ใจเย็น

คนตัวสูงกว่าหายใจหอบถี่เมื่อตัวของกาคุแทรกเข้ามาได้ในที่สุด กาคุขยับตัวออกเนิบช้าสร้างความเสียววาบไปทั่วช่องท้องของริว แกนกายของตัวเองกระตุกถี่ราวกับต้องการจะปลดปล่อยแต่ก็ไม่อาจทำได้ มีเพียงเสียงร้องครางแผ่วหวานหูให้ได้ยินจนกาคุต้องยกสะโพกมนให้ตัวเองขยับเข้าหาได้ถนัดขึ้น

กาคุขยับกายเข้าออกด้วยจังหวะไม่เร็วนักเพราะต้องการให้อีกฝ่ายคุ้นชิน รวมถึงความคับแน่นของช่องทางก็ทำให้กาคุขยับตัวได้ยากลำบากพอสมควร แต่ความร้อนที่เริ่มปะทุในตัวมากขึ้นเรื่อยๆ เริ่มทำให้กาคุอดทนไม่อยู่

เขาเองก็เคยทำกับผู้หญิงมาบ้าง แต่ก็นานมาแล้ว จากตอนนี้ถึงตอนนั้นก็เรียกได้ว่าหลายเดือน และของริว มันก็ทำให้เขารู้สึกดีกว่าครั้งไหน

“ไม่ต้อง..ออมแรง เข้ามา.. เข้ามาให้หมด ของนาย”

ริวอ้อนวอนมองด้วยสายตาหยาดเยิ้ม พร้อมกับริมฝีปากหนาที่ประกบเข้ากับริมฝีปากบางของกาคุ รสชาติของแอลกอฮอล์ ความร้อน และความนุ่มยังคงติดตรึงในโพรงปาก ทั้งสองหลับตาลงแลกสัมผัสรสจูบจากเนิบช้าเป็นรุนแรง ประสานไปกับช่วงล่างที่เริ่มสาวเข้าออกไวขึ้นตามแรงอารมณ์ ยิ่งริมฝีปากคลอเคล้ากันมากเท่าไหร่ ฝ่ามือร้อนๆ ลูบผ่านสัดส่วนร่างกายเท่าไหร่ ก็คล้ายจะยิ่งก่อไฟให้โหมกระพือยิ่งขึ้น

เสียงครางต่ำในลำคอกาคุทำให้ริวยิ่งได้ใจ เรียวขาโอบรัดเอวสอบและแนบลำตัวเข้าหามากขึ้นจนกาคุเร่งจังหวะเข้าออกเพิ่มขึ้นไปอีก เมื่อริมฝีปากเป็นอิสระริวรีบโกยอากาศเข้าปอดและเปร่งเสียงครางสุขสมออกมาเมื่อกาคุขยับกระทบจุดเร้าของเขาจนหัวมันว่างเปล่าไปหมด แม้ว่าจะยังไม่ได้ปล่อยออกมาซักหยดตั้งแต่ถูกสอดใส่เข้ามา

“ให้ตายเถอะริว อื้มมม นาย..ทำฉันรู้สึก..ดีชะมัด”

“แบบนี้.. อ๊ะ! พอจะ.. ดึงดูด อ๊า! แรงอีก.. ด ได้รึเปล่า”

“แต่ฉันไม่เอาแค่คู่นอนหรอกนะ”

กาคุผ่อนแรงกระแทกลงแล้วก้มลงกระซิบข้างหูที่แดงเถือกเสียงพร่า ริวหน้าแดงหูแดงมากขึ้นก่อนจะยกมือตะปบใบหน้าขาวที่ชื้นเหงื่อไว้เต็มมือ

“ฉันขี้หวงนะ อึก!”

“ฉันก็ขี้หวง”

เสียงครางหอบถี่ดังเคล้าไปกับเสียงกายหนัดสองหายที่ขยับกระทบกัน ร่างหนาที่อยู่ข้างใต้สั่นไหวไปตามแรงนำของคนด้านบนตามจังหวะกระทำที่พุ่งพล่านสูงขึ้น แกนกายใหญ่ร้อนสัมผัสเสียดสีช่องทางนิ่มในจุดที่รู้ว่าริวจะรู้สึกดีๆ ซ้ำราวกับคุ้นเคยร่างกายนี้มานานจนริวครางเสียงแหบแห้ง

ชายหนุ่มผมสีเทาสว่างโอบกอดร่างข้างใต้แน่นพร้อมมืออีกข้างที่แก้เชือกออกแล้วปลดปล่อยสิ่งที่อัดอั้นมานานเข้าช่องทางร้อนที่รอรับอยู่ก่อนจนเปียกชุ่มล้นทะลักออกมา ไม่ต่างจากคนที่รอรับอยู่ก่อนที่ปล่อยออกมาอีกครั้งจนแผ่นท้องทั้งสองเปรอะคราบคาวขุ่นแต่ก็ไม่มีใครคิดจะว่าอะไร

“กาคุ.. อีก เข้ามา”

“หึๆ”

“ฮะ อึก! อื้มม กาคุ.. ค คบนะ?”

กาคุเลิกคิ้วเล็กน้อย วงแขนที่ยังกอดริวไว้ยกขึ้นลูบหัวอีกคนเบาๆ ส่งหน้าผากเข้าไปชนกับหน้าผากอีกคนแล้วจ้องเข้าไปในดวงตาสีทองที่ยังสั่นไหวเล็กน้อยด้วยรอยยิ้ม

“คบครับ ริว”

 

—————————

 

55555555555555 สาระไม่มี แค่อยากเขียนแค่นั้นแหละ ฉากนั้นๆๆก็ได้แค่นี้แหละนะ เอิ้กๆ

 

[Fic IDOLiSH7 : Gaku x Ryu] Clothed getting off #NSFWChallenge

 

Clothed getting off | Day 6

Pairing : Yaotome Gaku x Tsunashi Ryunosuke

Warning : NSFW Challenge 🔞

 

 

สึนาชิ ริวโนะสุเกะป่วยมาได้เกือบสองอาทิตย์นึงแล้ว ตลอดระยะเวลาเกือบสองสัปดาห์ที่ริวต้องนอนเป็นผักและโดนคนที่กาคุหามาดูแลด้วยการคอยป้อนข้าว ป้อนยาถึงที่นั้น จะว่าดีมันก็ดี แต่มันก็เป็นอะไรที่น่าเบื่อสุดกู่ซะไม่มีกับการต้องนอนซมป่วยด้วยพิษไข้และจามไม่หยุดปาก

แล้วเพราะเหตุนี้ เซ็นเตอร์วงอย่างเท็นและลีดเดอร์วงอย่างกาคุยคงต้องรับภาระหนักกว่าเก่า ลำพังแค่งานของวงก็มีพอสมควรแล้ว แต่งานส่วนของริวที่เคยรับเอาไว้ล่วงหน้าถึงกับต้องเปลี่ยนแผน กาคุและเท็นตัดสินใจรับงานของริวอันไหนที่พอทำได้มาทำกันคนละครึ่ง จะเหลือก็เพียงพวกงานถ่ายแบบกับโฆษณาที่กาคุเดินสายเจรจาขอเลื่อนงานไปก่อน

และก็เป็นอีกเกือบสองสัปดาห์เช่นกัน ที่กาคุและริวแทบจะไม่ได้สัมผัสกันเลย

ช่วงสองสามวันแรก กาคุยังอยู่ดูแลริวได้ แต่หลังจากนั้นก็เริ่มทำงานตัวเป็นเกลียว กลับมาดึกแบบที่ริวก็ไม่รู้บ้าง ออกไปทำงานแต่เช้าแบบที่ริวยังไม่ทันตื่นบ้าง บางวันแย่หน่อยก็ไม่ได้กลับมาบ้านเลย

ริวรู้สึกเป็นห่วงกาคุ เขาอยากบอกให้อีกคนหยุดพักบ้างเพราะกลัวจะป่วยตามไปอีกคน แต่พอกาคุกลับมาแล้วชูถุงข้าวของที่ซื้อของโปรดริวมาฝากพร้อมกับแนบรอยยิ้มและคำพูดที่ว่า ‘ไม่เป็นไร ฉันสบายดี’ ริวก็ได้แต่ต้องกลืนคำพูดที่คิดจะพูดลงท้องไป

แต่มีอีกสิ่งที่มันนอกเหนือจากความรู้สึกเป็นห่วงที่อยากให้พักผ่อน มันรบกวนริวมาซักพักตั้งแต่อาการเขาที่เริ่มดีขึ้นเมื่อต้นอาทิตย์ และวันนี้กาคุจะกลับมา… ริวจะตั้งหน้าตั้งตารอ!

…
..
.

เวลาเกือบสามทุ่ม เจ้าของบ้านร่างสูงโปร่งเดินเอื่อยๆ เข้ามาภายในตัวบ้าน ใบหน้าดูอ่อนล้ามากเสียจนคิดว่าจะวูบลงได้ตลอดเวลา แต่สภาพวันนี้เจ้าตัวดูเละหน่อยๆ ผมเผ้าดูยุ่งไม่เป็นทรง ชุดประจำซิงเกิล secret night เองก็หลุดหลุ่ย ทั้งที่ปกติแล้วแทบจะดูเนี้ยบตลอดเวลา

ชายหนุ่มค่อยๆ สาวเท้าขึ้นไปบนห้องอย่างเชื่องช้า ปากอ้ากว้างหาวหวอดแบบคนง่วงนอนเต็มแก่ วันนี้เขาตั้งใจแล้วว่าจะไปนอนกับใครอีกคนที่อยู่ด้วยกัน หลังจากที่เจ้าตัวป้วยจนต้องโดนดันออกเพื่อระวังไม่ให้ติดหวัดกัน และพักหลังที่โหมงานจนแทบไม่มีเวลาดูแล

แต่ตอนนี้เขาจะไม่สนแล้ว

ฝ่ามือหนาจัดการเปิดประตูเข้าห้องนอนของตัวเองที่น่าจะโดนใครอีกคนยึดไปแล้วเสียมากกว่า กลุ่มก้อนผ้าห่มที่ขดอยู่บนเตียงทำให้กาคุระบายยิ้มออกมา สาวเท้าทั้งสองข้างไปที่เตียงไวขึ้นก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงแล้วก้มลงกอดก้อนผ้าห่มไว้

“อื้ออ กาคุ.. กลับมาแล้วเหรอ”

“กลับมาแล้วครับ”

“ยืนดีต้อนรับกลับนะ”

ริวค่อยๆ พลิกตัวกลับมาหาคนที่ยังก้มกอดตัวเองอยู่ สองมือประคองเข้าที่ศีรษะก่อนจะต้องเลิกคิ้วเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าเส้นผมสีเทานุ่มนิ่มดูฟูยุ่ง ชี้กระโดกกระเดกไปมาแบบที่ไม่เคยเป็น

“ไหนกาคุ ลุกขึ้นก่อน”

คนโดนสั่งขยับตัวขึ้นแต่โดยดีทั้งที่ดวงตาเริ่มปรือปรอยคล้ายคนจะหลับ ริวกวาดสายตามองดูอย่างรวดเร็วก่อนจะขมวดคิ้วแน่นขึ้นเมื่อเห็นสภาพของกาคุ

“ไปทำอะไรมา..” พร้อมกับจมูกที่ดมฟุดฟิดมาที่แผงอกของกาคุ “กลิ่นน้ำหอม..ผู้หญิงอีก!”

คนฟังเลิกคิ้วสงสัยจนเผลอสูดจมูกตาม กลิ่นที่เข้าจมูกเขามาจางๆ เป็นกลิ่นที่กาคุเจอมาวันนี้ทั้งวันจนเขารู้สึกมวนท้อง กาคุสรุปเอาในใจว่าจมูกริวคงยังไม่ดี เพราะมันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะมีกลิ่นน้ำหอมผู้หญิง เพราะวันนี้กาคุไปทำงานในส่วนของริว และงานของริววันนี้ก็คือ..

ไปบ้านเด็กกำพร้า

ยาโอโตเมะ กาคุคนหน้าดุ ปากเสีย ชอบด่าชาวบ้านและสั่งคนอื่นและไม่รักเด็ก ไม่ถูกกับเด็กสุดๆ คนนี้ล่ะครับ ที่ต้องไปบ้านเด็กกำพร้า ทำอาหาร เป่าลูกโป่ง วิ่งไล่จับ มัดผมเด็ก ทาแป้ง อาบน้ำ ร้องเพลงกล่อมนอน จับขี่หลัง โอ๋ตอนร้องไห้ ดุเด็กดื้อ วันนี้วันเดียวครบครันเรื่องเลี้ยงเด็กจริงๆ

สภาพโดยสรุปของกาคุถึงได้เป็นแบบนี้ ส่วนกลิ่นที่ริวว่า มันน่าจะเป็นกลิ่นแป้งเด็กและผสมๆ กับอะไรหลายอย่างมากกว่า แต่เพราะคนป่วย จมูกเลยเพี้ยนๆ ไปบ้างมาหาว่ากลิ่นน้ำหอมผู้หญิงงั้นเหรอ

กาคุกระตุกยิ้มร้ายออกมา เขาไม่คิดจะอธิบายหรือเตือนอะไรให้คนขี้ลืมฟัง เพียงทำหน้าตางงงวยแล้วผุดยิ้มน่าหมั่นไส้ออกมาจนคนป่วยเริ่มหงุดหงิด นานพอสมควรที่ไม่ได้เห็นริวหึง บางทีเขาน่าจะลองคว้าโอกาสนี้แกล้งริวเล่นซะหน่อย ขอเป็นค่าตอบแทนความเหนื่อยตลอดสองสัปดาห์

“ตัวเล็กๆ ซนดื้อกำลังได้ใจเลย แต่พองอแงก็ชอบมาซุกตรงอกนี่แหละ” กาคุว่าน้ำเสียงสบายๆ แต่คนฟังคล้ายกับว่าจะระเบิดควันออกหูไปแล้ว

“ฮึ่ย! กาคุ!!”

ฟุบ!

“อ๊ะ! เฮ้ย!! ริว?”

คนป่วยที่น่าจะยังไม่มีแรงเท่าไหร่ พลิกตัวขึ้นก่อนจะจับกาคุดันจนชิดหัวเตียงแล้วตัวเองก็นั่งคร่อมทับลงมา กาคุเบิกตาเล็กน้อยด้วยความตกใจแต่ก็ไม่ได้คิดจะดันริวออก ใบหน้าสีแทนขึ้นริ้วแดงจางๆ อาจจะเพราะความโกรธมากกว่า

กาคุเอียงคอมองอีกคนอย่างอยากรู้ว่าจะทำยังไงต่อ ริวยังจ้องเขาเขม็งอยู่ซักพักแต่ฝ่ามืออีกฝ่ายเริ่มอยู่ไม่สุข

เข็มขัดชุดถูกถอดออกช้าๆ กาคุให้ความร่วมมืออย่างดีด้วยการขยับตัวให้ริวจัดการดึงเส้นหนังออกไปจากเอวก่อนที่มันจะลงไปกองที่พื้นข้างเตียงอย่างไม่ใยดี กระดุมเม็ดใหญ่เป็นสิ่งที่ถูกเลือกตามมา กาคุกดสายตามองตามมือของริวที่ยังง่วนอยู่กับการปลดกระดุมเขาช้าๆ ราวกับจงใจจะยั่วให้ขาดใจไปก่อน

แต่ถ้าในเมื่อคนป่วยของเขาอยากจะเล่นกันแบบนี้ เขาก็จะอดทนต่อไป ปล่อยให้ริวสนุกกับสิ่งตัวเองทำต่อโดยไม่คิดจะขัด

เสื้อนอกตัวยาวสีดำถูกปลดกระดุมออกจนหมดแล้ว ริวสอดมือเข้าไปใต้เสื้อช่วงไหล่ วนลูบเบาๆที่ บ่ากว้างแล้วไล่มือลงต่ำไปจนถึงแผ่นหลังก่อนจะแหวกดันเอาเสื้อออก กาคุกางแขนเล็กน้อยเพื่อให้อีกคนจัดการดึงเอาเสื้อนี่ออกจากตัว และไปนอนกองที่พื้นอีกชิ้น

ดวงตาสีทองประกายเล็กน้อยเมื่อคิดว่าอีกแค่ชิ้นเดียวเสื้อผ้าของกาคุก็จะถูกถอดออก คนป่วยคว้าหมับเข้าที่เนคไททีถูกคลายออกเล็กน้อยเอาไว้ ก่อนจะกระชากติดมือมาจนใบหน้าเจ้าของเนคไทขยับตามมา

ริมฝีปากอิ่มโน้มลงประกบจูบคนด้านใต้ กาคุหลับตาลงปล่อยให้อีกคนรุกจูบได้ตามอำเภอใจ ริมฝีปากบางเผยอออกปล่อยให้คนเริ่มเข้ามาเล่นสนุกในโพรงปากของเขา กาคุเบี่ยงหน้าเล็กน้อยให้ได้มุมมากขึ้นพยายามเกี่ยวลิ้นร้อนเอาไว้ไม่ให้ผละห่าง

ฝ่ามือสีแทนยังคงขยับทำงานต่อไปพร้อมๆ กับริมฝีปาก เนคไทสีแดงถูกถอดออกไปแล้ว ก่อนที่ปราการสุดท้ายของท่อนบนของกาคุจะถูกรุกรานต่อ กระดุมสองเม็ดบนถูกปลดออกไป ปลายนิ้วร้อนของคนป่วยสะกิดเข้าที่แผงอกซีดเบาๆ จนกาคุครางต่ำในลำคอ ก่อนจะไล่ปลดกระดุมออกทุกเม็ดจนเห็นหน้าท้องและแผงอกขาว

ริวค้างไว้แค่นั้นสำหรับท่อนบนก่อนจะเลื่อนมือมาปลดปราการเบื้องล่างต่อ กาคุยกยิ้มน้อยๆ แม้จะยังไม่ละริมฝีปากออกจากริมฝีปากของริว แต่วินาทีต่อมาเขาก็ต้องหุบยิ้มลงเมื่อลิ้นของเขาเขาถูกริวขบเข้าเบาๆ แต่ยังไม่ทันจะผละออก ฝ่ามือที่น่าจะวนกับกางเกงเขากลับมารั้งท้ายทอยไว้พร้อมกับริมฝีปากของเขาที่ถูกกัดเข้าให้อีกรอบ

บางทีริวคงจะงอนเขาหนักมากแล้วจริงๆ

แต่ก็ไม่ปฏิเสธหรอกว่าเขาเองก็ชอบเวลาริวหึง

ลมเย็นๆ จากเครื่องปรับอากาศพัดผ่านผิวเนื้อของกาคุบริเวณต้นขาไปจนเจ้าตัวขนลุกเล็กน้อย ริวยังคงไม่ผละริมฝีปากออก ริมฝีปากขยับเร่งเร้ารุนแรงขึ้นราวกับจะปลุกปั่นอารมณ์คนท่ีห่างหายไปนานให้ตื่นขึ้น และกาคุก็เริ่มคิดว่าตัวเองคงคิดผิดจริงๆ ที่ปล่อยให้ริวเล่นสนุกแบบนี้

ปราการตัวจิ๋วเบื้องล่างถูกรุนรานต่อมาเมื่อไร้ซึ่งกางเกงขายาวตัวเดิม กาคุครางต่ำในคอเมื่อฝ่ามือหนาประกบเข้ากับแกนกายของเขา ความร้อนจากฝ่ามือส่งผ่านเนื้อผ้าบางเข้ามาจนเขารู้สึกได้ชัดเจน อะไรๆ ที่ควรจะหลับอยู่ จึงถูกปลุกได้อย่างง่ายดาย

“อื้อ ริว..”

เมื่อริมฝีปากเป็นอิสระ กาคุครางแผ่วออกมาอย่างเผลอไผล ริวขยับมือไปมาเบาๆ เพื่อปรนเปรออีกคน กายร้อนใต้ชั้นในเริ่มแข็งขืนสู้มือจนริวระบายยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา… ได้ครู่หนึ่ง

“อื้อ!!”

ร่างหนาถูกจับเหวี่ยงลงกับเตียง ริวยู่หน้าขัดใจเล็กน้อย แต่ก็เหลือบสายตามองไปยังช่วงล่างของกาคุที่ดูท่าทางจะอึดอัดด้วยรอยยิ้ม กาคุที่รู้ทันจึงดีดเข้าที่หน้าผากเปาะหนึ่งก่อนจะไล้นิ้วมาที่เสื้อเชิ้ตสีขาวบางที่ริวใส่เป็นชุดนอนอยู่ตอนนี้

“ฉันถอดคนเดียว ไม่แฟร์เลย”

คนกุมหน้าผากอยู่เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยก่อนจะระบายยิ้มออกมา บางทีวันนี้ริวอาจไม่ต้องบอกอะไรกาคุให้มากความแล้วก็ได้

เรียวแขนกว้างโอบกอดรอบลำคอ ใบหน้าที่ดูไร้แววคนป่วยแล้วเอียงยิ้มๆ อย่างน่ารักพร้อมเอ่ยคำหวาน

“เอาสิ ฉันก็อุตส่าห์เลือกชุดที่ถอดไม่ยากแล้วอะนะ”

กาคุยิ้มหึในใจเมื่อเพิ่งรู้ตัวว่าตัวเองเสียรู้ให้กับแผนของริวเข้าเสียแล้ว ในเมื่อริวเสนอมาให้เขาแบบนี้ ถ้าไม่สนองตอบซักหน่อยอีกคนคงต้องงอนเขาแก้มตุบแน่ๆ

ริมฝีปากบางก้มลงจนสัมผัสผ่านเสื้อเชิ้ตบาง กาคุปัดริมฝีปากไปมาผ่านยอดอกที่เห็นผ่านเชิ้ตขาว ริวครางแผ่วออกมายกแผ่นอกเข้าหาริมฝีปากอุ่นเพื่อร้องขอสัมผัสมากขึ้น กาคุครอบริมฝีปากลงไป สบฟันขูดเบาๆ ตั้งแต่รอบๆ ไล่ขึ้นมาจนถึงยอดอกสีชมพูเต่งจนริวครางลั่นออกมา

กาคุย้ายริมฝีปากมาที่ยอดอกอีกข้าง ทั้งขบกัดและดูดดึงจนตุ่มไตสีหวานแข็งสู้ลิ้น เชิ้ตขาวทั้งสองด้านเปียกชุ่มไปด้วยน้ำลายของกาคุจนมันแนบติดกับหน้าอก

“กาคุ.. ถอดมันออก ฉันอยาก.. ให้นาย..สัมผัสฉันมากกว่านี้”

คนร้องขออ้อนวอนเสียงแหบ กาคุยกยิ้มมุมปากก่อนจะไม่รอช้า ก้มหน้าลงใช้ปากงับกระดุมเม็ดเล็กไว้แล้วปลดออกอย่างชำนาญ ริวกัดริมฝีปากตัวเองแน่นเมื่อลมหายใจร้อนเป่ารดไปตามร่างตรงๆ ยามที่กระดุมถูกปลดออก และไม่นานนักเชิ้ตขาวก็ถูกกาคุถอดเขวี้ยงออกไปจนพ้นสายตา ไม่พ้นแม้แต่เชิ้ตของตัวเองที่ยังค้างอยู่บนตัว กาคุจัดการสะบัดออกอย่างไม่ใยดี

“อันนี้ฉันถอดเอง”

ริวว่าพร้อมส่งสายตายั่วยวนให้คนดัานบน กางเกงบ็อกเซอร์ผืนบางถูกเจ้าของร่างถกออก กาคุเบิกตาเล็กน้อยเมื่อใต้อาภรณ์นั้นไม่มีชั้นในอย่างที่ควรจะมี เรียวขาสีแทนขยับยึกยักอยู่ซักพักและไม่นาน ร่างกายที่เปลือยเปล่าไร้เสื้อผ้าซักชิ้นของคนป่วยก็สะท้อนสู่สายตาคม

“แล้วนั่นอะ ไม่ถอดหน่อยเหรอ อึดอัดแย่แล้วนะ”

หมาป่าหนุ่มถามเสียงอ่อย ยกขาขึ้นมาและใช้เข่าลูบไล้แท่งร้อนใต้ชั้นในสีเข้มของกาคุเบาๆ ร่างสูงโปร่งสูดหายใจเฮือก ยืดตัวขึ้นแล้วถอดชั้นในตัวเองออกในพรวดเดียว เผยความใหญ่โตที่โปร่งพองขึ้นกว่าตอนแรกให้คนข้างใต้ได้ยล

“อื้อ แบบนี้น่ามองกว่าเยอะ ฉันคิดถึงนายจังกาคุ”

“งั้นคืนนี้จะกอดให้หายคิดถึงทั้งคืน”

“ทั้งคืนนะ?”

“ไม่หมด ไม่หยุด”

“ฮะๆๆ”

 

กลิ่นน้ำหอมผู้หญิงอะไรนั่นไม่มีหรอก ริวก็แค่ใช้เป็นข้ออ้างหยอก หาทางแก้ผ้ากาคุเล่นเท่านั้นแหละ ส่วนทั้งคืนที่พาใจให้เบาหวิวและความสุขที่ได้รับจนท่วมท้นล้นอกนี่.. ก็แค่ของแถมสุดพิเศษเท่านั้น

 

________________________________________

 

อันนี้… เขียนไม่ค่อยลื่นจริง อิหยังวะ -333-

 

[Fic IDOLiSH7 : Gaku x Ryu] Masturbation #NSFWChallenge

 

Masturbation | Day 4

Pairing : Yaotome Gaku x Tsunashi Ryunosuke

Warning : NSFW Challenge 🔞

 

 

แอร์เย็นเฉียบภายในห้องนอนกำลังแผ่อากาศเย็นๆ ที่พาลให้รู้สึกเหมือนพาดผ่านมาบาดผิวเนื้อจนตามร่างกายขาวซีดร่างหนึ่งแดงเป็นบางจุด ยาโอโตเมะ กาคุนั่งคุกเข่าเงยหน้าสบตา จ้องเขม็งไปยังคนที่นั่งสบายใจอยู่ที่ปลายเตียง โดยมีสายตาล้อเลียนส่งมาให้เป็นพักๆ ส่วนเขา กลับต้องมานั่งร่างเปลือยเปล่าเหลือเพียงชั้นในตัวเดียวอยู่ที่พื้นล่างเตียง

แถมยังโดนแกล้งด้วยการที่อีกฝ่ายเปิดแอร์เสียเย็น ตอนนี้ทั้งหนาวทั้งเจ็บใจไปปนๆ กัน แต่ทำไงได้ ในเมื่อกาคุแพ้เกมที่เล่นกับริวโนะสุเกะมาเมื่อครู่

และบทลงโทษของคนที่แพ้ คือต้องมานั่งแก้ผ้า คุกเข่าอยู่แบบนี้นั่นแหละ!

“พอได้รึยัง” กาคุแทบจะคำรามต่ำถามในลำคอ ตอนนี้ใบหน้าของเขาซีดขึ้นกว่าเดิมเพราะความหนาว แต่ตามตัวบางที่กลับขึ้นริ้วสีแดงจางออกมา

คนถูกถามยังคงลอยหน้าลอยตา กัดแท่งขนมที่หยิบติดมือมาจากในครัวอย่างอารมณ์ดี ศีรษะทุยส่ายเบาๆ เป็นคำตอบ กกสายตามองคนถูกทำโทษอย่างนึกสนุก

“มีอะไรให้ทำเพิ่ม”

กาคุแทบจะผุดขึ้นแล้วจับคนตรงหน้าเขย่าคอแรงๆ เสียจริง

“อะไร” เสียงแข็งขึ้นกว่าเดิม

“หึๆ” ริวไม่ตอบ แต่ส่งเสียงหัวเราะในลำคอสองทีเป็นคำตอบ

เรียวขายาวใต้กางเกงขาสั้นที่ตอนแรกแนบสนิทบนเตียง ค่อยๆ ยื่นออกมาด้านหน้าเล็กน้อย ความยาวช่วงขาของริวที่ไม่ได้น้อยเลยนั้นส่งผลให้ฝ่าเท้าที่เย็นนิดๆ จากอากาศภายในห้องวางลงพอดีบนตักของกาคุ ดวงตาสีเทาเบิกกว้างเล็กน้อยแต่ยังคงนั่งนิ่งรอดูปฏิกิริยาต่อไปอย่างใจเย็น

“จะทำอะ– อึก!”

ยังไม่ทันที่กาคุจะถามได้จบประโยค ฝ่าเท้าของริวก็เคลื่อนมาที่ส่วนกลางลำตัวของเขา ลมหายใจของกาคุติดขัดขึ้นเมื่อปลายเท้านั้นกำลังออกแรงบดคลึงลงมามากขึ้น สบฟันขบเข้าหากันเพื่อพยายามระงับอารมณ์กรุ่นๆ ภายในที่เหมือนจะเริ่มถูกปลุกขึ้นมา

“ริว..” กาคุเอ่ยเสียงลอดไรฟันพร้อมใบหน้าที่ขึ้นสีนิดๆ

“ครับ?” ริวยังคงทำหน้าตาเฉยเมย สองมือค้ำยันไว้กับเตียงและออกแรงจิกเกร็งปลายเท้ามากขึ้น จนสัมผัสได้ถึงอุณหภูมิอุ่นๆ ที่เพิ่มมากขึ้น

“อดทนทำไมล่ะ ปล่อยตัวตามสบายสิ” เรียวลิ้นสีแดงกล่ำแลบเลียริมฝีปากอย่างถือดี ริวหรี่ตามองคนตรงหน้าอย่างนึกสนุก นิ้วหัวแม่โป้งและนิ้วชี้เริ่มทำหน้าที่มากขึ้นโดยการบีบเข้าที่ส่วนโคนแกนกายก่อนจะไล้ไปมาไปตามขนาดความยาวของคนที่ยังนิ่งบนพื้นจนกาคุตัวสะท้านเฮือก

ไม่รู้ว่าหน้าที่แดงๆ ของกาคุตอนนี้เป็นเพราะอากาศรอบๆ ที่เย็นจัด เจ้าตัวเขิน หรืออารมณ์อะไรที่ทำให้เจ้าตัวรู้สึหตื่นตัว

ริวยังคงยิ้มสนุกสนาน ปลายนิ้วเท้าเกี่ยวเข้าที่ขอบชั้นในตัวจิ๋วของกาคุก่อนจะรั้งมันลงจนเผยให้เห็นส่วนโคนแกนกายที่โป่งพองเพราะขนาดที่เริ่มขยายใหญ่ขึ้นมา และเมื่อรั้งลงอีกรอบความอึดอัดภายใต้เนื้อผ้าก็โผล่พ้นออกมาสู่สายตาคนทั้งสอง

“ว้าว”

คนขี้แกล้งบนเตียงส่งเสียงแบบคนตื่นเต้น นิ้วเรียวยกขึ้นแตะที่ริมฝีปากราวกับเจอเรื่องมหัศจรรย์ ดวงตาสีทองส่อแววขบขันออกมาจนกาคุต้องกัดฟันกรอดเพื่ออดทนกับสถานการณ์ตรงหน้า

“อย่าเพิ่งลุกจากตรงนั้นเชียวล่ะ บทลงโทษยังไม่จบนะครับที่รัก”

ว่าเสียงหยอกเย้าพร้อมกับยกสะโพกออกจากฟูกนุ่มที่นั่งทับอยู่ มือทั้งสองข้างจัดการรั้งกางเกงขาสั้นของตัวเองออกก่อนจะโยนไปข้างเตียง กาคุมองตามผืนผ้าที่ปลิวออกไปก่อนจะหันกลับมาคนตรงหน้าอีกครั้ง และเขาน่าจะคิดผิดที่มองมา

ช่วงล่างของริวยังคงมีชั้นในปกปิดอยู่ แต่เจ้าตัวกลับมานั่งเหมือนเดิม ตวัดขาไขว่ห้างต่อหน้าเขาอย่างเชื่องช้า ท่าทางยั่วยวนของริวทำให้อารมณ์ของกาคุยิ่งพุ่งสูงขึ้น แกนกายที่ตื่นตัวของตัวเองถูกกอบกุมด้วยมือของตัวเองก่อนจะค่อยๆ ขยับมือ

“อ๊ะๆๆ ยังไม่ได้บอกให้ทำอะไรเลยนะ อยู่เฉยๆ”

ริวยกนิ้วส่ายซ้ายขวาไปมา คำพูดแนวติเตือนแต่น้ำเสียงยอกเย้าที่เหมือนจงใจกวนประสาทนั้นยิ่งทำให้กาคุอารมณ์กรุ่นหน่อยๆ แต่เมื่อสบตากับดวงตาสีทองที่จ้องเขม็งมาอย่างไม่ยอมแพ้ของริวแล้วกาคุจึงต้องจำยอมปล่อยมือที่กุมแกนกายตัวเองออก

“ยังไม่ได้เล่นสนุกเลย ฮะๆ”

“อะ อึก!”

เท้าเรียวข้างเดิมของริวยื่นไปสัมผัสแกนกายร้อนเบื้องล่างของกาคุอีกครั้งจนกาคุครางต่ำในลำคอ ฝ่าเท้าอุ่นๆ ช่วยปลุกปั่นอารมณ์ของกาคุให้พุ่งสูงขึ้น แผ่นอกเปลือยเปล่ากระเพื่อมขึ้นลงระรัวตามจังหวะหายใจที่ติดขัดของตัวเอง

“อา ร ริว..”

คนโดนแกล้งครางเสียงต่ำพยายามยกมือมากุมแกนกายตัวเองแต่ก็ยอมละไว้ข้างตัวต่อ ริวมองคนตรงหน้าพร้อมระบายยิ้มกว้างและฝ่าเท้าที่ยังคงทาบทับไปกับกายร้อนที่แลดูจะร้อนขึ้นได้อีกทุกครั้งที่เขาขยับฝ่าเท้าขึ้นลง

เมื่อเห็นว่าได้ที่ ริวก็ละฝ่าเท้าออกทันที กาคุกระตุกกายเฮือกเมื่อความอุ่นร้อนนั้นหายไป ดวงตาแดงกล่ำด้วยแรงอารมณ์ตวัดมองอีกคนอย่างคาดโทษ ไหล่หนาทั้งสองสั่นเทิ่มเบาๆ ราวกับคนที่อยากจะปลดปล่อยเต็มแก่

“ทำให้ดูหน่อยสิ เรียกชื่อฉันดังๆ อย่าเพิ่งรีบปล่อยด้วย เคนะ?”

คนยั่วยวนสั่งเสียงหวาน พร้อมกับปิดประโยคด้วยรอยยิ้มกว้างตาปิด แต่กาคุกลับไม่ได้มองท่าทางนั้นน่ารักเลยแม้แต่น้อย จู่ๆ เขาก็รู้สึกหมั่นไส้ขึ้นนมาจนอยากจะฟัดคนตรงหน้าให้ร้องครางดังจนไร้เสียงไปเสียให้ได้

รอให้เขาเสร็จจากเกมบ้าๆ นี่ก่อนเถอะ! ริวเสร็จเขาแน่คืนนี้!!

ฝ่ามือขาวซีดของกาคุกุมเข้ากับแกนกายของตัวเอง ใบหน้าที่ก้มต่ำช้อนมองคนบนเตียงเล็กน้อย แต่ก็ได้รับการยักคิ้วข้างหนึ่งจากริวเป็นคำตอบ กาคุกลืนน้ำลายเอื้อกใหญ่ก่อนจะเริ่มขยับมือขึ้นลงช้าๆ พร้อมกับในหัวที่พยายามจินตนาการอะไรไปด้วย

เรียวขาสีแทนเบื้องหน้าอ้าออกอย่างเชิญชวนคนด้านล่าง แม้จะมีชั้นในตัวบางคั่นอยู่แต่ก็ไม่อาจปิดกั้นความคิดของคนที่เคยเห็นมานักต่อนักได้ นิ้วมือเรียวเกี่ยวเข้าที่ขอบชั้นในของตัวเองก่อนจะรั้งลงเล็กน้อยจนกองที่ต้นขา กาคุมองความช่วยเหลือจากอีกคนจนตาฉ่ำเยิ้ม ริมฝีปากอ้าออกเล็กน้อยและมือที่ยังคงขยับรูดรั้งของตัวเองราวกับคนโรคจิต

เสียงหัวเราะเบาๆ จาหคนบนเตียงไม่ได้เข้าหูของกาคุแม้แต่น้อย ริมฝีปากแห้งผากอ้าหุบเข้าหากัน ก่อนจะครางต่ำในลำคอออกมาเมื่อฝ่าเท้าของริวสัมผัสเข้าที่ส่วนปลายที่เริ่มฉ่ำน้ำของเขา กาคุหดตัวเข้าด้วยกันแล้วพยายามขยับมือเร็วขึ้นเพื่อให้รีบไปถึงจุดหมาย

แต่มันไม่พอ.. ใช่ มันไม่พอเลยซักนิด! ตั้งแต่คบกับริวมา เรื่องจะใช้มือช่วยตัวเองนี่เลิกคิดไปได้เลย!

“ชื่อฉันล่ะ กาคุ..”

ริวจงใจใช้น้ำเสียงแหบพร่าเรียกชื่อเขา กาคุสะท้านเฮือกจนขนลุกไปหมดทั้งร่างพยายามส่งเสียงเรียกชื่อคนร้ายกาจตรงหน้าที่โน้มตัวมาใกล้และยังใช้ปลายนิ้วเท้ากดที่ส่วนปลายเขาไม่ให้ปลดปล่อย

“ร ริว.. ริว ให้ฉัน.. อึก!” ส่วนปลายแกนกายโดนริวใบ้ปลายบดขยี้ลงไปมากขึ้นจนคำพูดสะดุด ลมหายใจสูดเข้าปอดอย่างยากลำบาก ร่างทั้งร่างกระตุกเกร็งพยายามจะเอ่ยขอคำพูดที่ยังพูดไม่จบ

“อือ.. ริว อะ” กาคุกัดริมฝีปากล่างตัวเองแน่นเมื่อปลายคางโดนหลังเท้าของริวสัมผัสแล้วดันให้เชิดหน้าขึ้น และตอนนี้ระดับสายตาของกาคุมันพอเหมาะพอดีกับช่องทางเบื้องล่างของริวพอดี แต่ที่เลวร้ายกว่านั้นคือ..

“ถ้าเสร็จแล้ว.. ตรงนี้เป็นรางวัลของนายนะ กาคุ”

ริวเอื้อนเอ่ยเสียงหวานพร้อมกับนิ้วของตัวเองที่สอดเข้าใส่ช่องทางคับแน่นของตัวเองอย่างต้องการจะยั่วเย้าอีกคนให้สติแตก กาคุหอบฮักก่อนจะเผลอขยับมือเร็วขึ้นโดยที่สายตายังคงไม่ถอนออกจากช่องทางสีหวานตรงหน้า

“ริว.. ฉันต้องการ.. นาย.. ของฉัน..ในตัวนาย อื้อ!!”

หยาดน้ำสีขุ่นถูกปลดปล่อยออกมาจนเลอะพื้นตรงหน้า ริวผิวปากมองคนที่นั่งตัวงอหอบแฮ่กอยู่กับพื้นอย่างสนุกสนานก่อนจะส่งเสียงหัวเราะออกมาเบาๆ

ตุบ

“อ๊ะ!!”

“คืนนี้.. ไม่เสร็จแค่สองรอบแน่”

ริวที่กำลังนั่งหัวเราะอารมณ์ดีเป็นอันต้องหงายหลังล้มไปกับที่นอน สองแขนของเขาถูกพันธนาการไว้ด้วยฝ่ามือร้อนที่ยังมีคราบกามเปรอะอยู่ และร่างกายสูงสมส่วนที่คร่อมทับจ้องมองเขาด้วยสายตาดุดันและหื่นกระหายเต็มแก่

คนขี้แกล้งไม่ได้มีท่าทีสะทกสะท้านอะไร สองขาตวัดขึ้นเกี่ยวรอบเอวหนาแล้วรัดไว้แน่น ขยับแขนไปมาให้ฝ่ามือเลื่อนมาประสานกันก่อนจะยกเอามือของกาคุที่มีหยาดกามารมณ์ของเจ้าตัวติดอยู่มาแลบเลียเข้าไปในโพรงปากอย่างไม่นึกรังเกียจ

“กี่รอบก็เอาเลย แต่ว่านะ ครั้งหน้าขอดูนายทำแบบนี้อีกรอบทีสิ เซ็กซี่ดีชะมัด”

“หึ ฉันคืนคำนีให้นายดีกว่านะ สึนาชิ”

“อา.. อ๊ะ! อือ..”

แล้วเสียงครางหวานปนทุ้มต่ำก็เคล้าไปกับเสียงเนื้อกระทบกัน และเสียงร่างกายเสียดสีไปกับผ้าปูที่นอนที่ดังไปอีกทั้งคืนอย่างไม่มีทีท่าจะหยุดลงในเร็วๆ นี้ อากาศที่เคยเย็นจัดภายในห้องก็ดูท่าว่าจะไม่เย็นอีกต่อไป เมื่อร่างสองร่างที่อยู่ภายในห้องนั้นร้อนแรงจนกลบความเย็นเสียอยู่หมัด

และประโยคสุดท้ายที่ริวได้ยิน ก่อนที่ความสุขที่เอ่อล้นจนล้นทะลักร่างกายของเขาจะพาให้สติดับวูบลงนั้นกระซิบชิดริมหูให้เขาได้หัวเราะไร้เสียงออกมา

“มีนายทั้งคน ฉันไม่ช่วยตัวเองอีกหรอก”

 

______________________________________________

 

ก็บอกแล้วว่าแต่งเรทไม่เก่งงง แงงงง