»»»» ภาพ
#AskmakeStoryChallenge
Fandom : Harry Potter
Pairing : Draco Malfoy x Harry Potter | DMHP
⊗ AU โลกปัจจุบัน
ในฐานะช่างภาพแล้ว ไม่ว่าภาพในความเป็นจริงจะไม่ได้สวยหรูมาก แต่เมื่อได้เข้ามาอยู่ในโฟกัสของกล้องแล้ว
ภาพทุกภาพล้วนออกมาสวยงามเสมอ
บรรยากาศชื่นมื่น เคล้าด้วยทำนองเพลงสบายหู กลีบดอกไม้ปลิวว่อนรอบทั่วงานแบบเอาท์ดอร์ ม่านผ้าสีขาวสะอาดตาที่ถูกติดประดับไปตามเสา ตามร่มคันใหญ่ก็ลู่ไปตามแรงลม
รอยยิ้ม แต่งแต้มติดตรึงรอบงาน
กลิ่นแห่งความสุขลอยอวลไปทั่วบริเวณ
ทั้งที่เป็นอย่างนั้น แต่กลับมีคนหนึ่งคน ที่ไม่ได้มีความรู้สึกเอนเอียงไปในทางเดียวกันกับบรรยากาศนี้
ทุกอย่างกำลังจะจบลง แม้ว่าความจริงมันจะกำลังเริ่ม
เสียงชัตเตอร์กล้องดังเป็นระยะ จากตากล้องที่ดูเด่นที่สุดภายในงานแห่งนี้ เขาเดินวนไปมารอบงานมาร่วมสองชั่วโมง เคียงข้างคนที่เป็นตัวเด่นในงาน
กลิ่นหอมของดอกไม้มันทำให้เขารู้สึกเอียน
สีขาวมันทำให้เขารู้สึกมืดมน
และรอยยิ้มมันกำลังกรีดลึกบาดแทงเป็นแผลในใจ
พระเอกของงานผละออกไปแล้ว พร้อมรอยยิ้มสดใสของเจ้าตัว ถ้าเป็นดังในครั้งก่อน เขาคงจะหลงรักรอยยิ้มนั้นยินดีกับรอยยิ้มนั้น และมีความสุขไปกับมัน
กล้องตัวแพงถูกยกขึ้นมาแนบบริเวณดวงตา บดบังใบหน้าเกือบทั้งหมดอยู่เบื้องหลัง ให้คนที่ยืนอยู่หน้าเลนส์ได้เห็นเพียงอุปกรณ์สีดำขลับ และส่งยิ้มกลับมา
ใช่ ไม่ต้องเห็นหรอก ว่าช่างภาพกำลังมีสีหน้าเช่นไรภายหลังกล้องตัวนี้
ถ้าหากเป็นเมื่อก่อน คนที่ยิ้มให้กล้องนี้ก็คงจะเป็นยิ้มที่มอบให้แก่เขา
ไม่ใช่แค่ยิ้มตามมารยาทเมื่ออยู่หน้ากล้อง
…..
อากาศร้อนผ่าวในช่วงฤดูร้อน การได้มานั่งเล่นในสวนสาธารณะที่มีต้นไม้ใหญ่ พร้อมด้วยปูเสื่อนั่งเล่นริมทะเลสาบที่มีน้ำเย็นๆ ปล่อยความชื้นให้สัมผัสได้บ้างก็เป็นบรรยากาศที่ไม่เลวนัก
ชายหนุ่มสองคนนั่งพิงหลังกันใต้ไม้ใหญ่ คนหนึ่งกำลังจัดการกับกล้องถ่ายรูปตัวโปรดของตัวเองโดยที่อีกคนก็นั่งชมนกชมไม้ไปเรื่อย
“เรียบร้อย”
เสียงทุ้มหวานเอ่ยออกมาอย่างอารมณ์ดี เจ้าตัวยกกล้องตัวเล็กขึ้นแนบดวงตาก่อนจะลั่นชัตเตอร์ เขาก้มมองดูภาพในจอดิจิทัลก่อนจะระบายยิ้มกว้างขึ้น
แผ่นหลังกว้างที่ติดกันค่อยๆ ผละออก เส้นผมสีบลอนด์ทองชะโงกมาจากด้านหลังมองไปยังจอภาพที่มีภาพวิวริมทะเลสาบที่เห็นพุ่มดอกไม้เล็กๆ อีกไม่ไกล
“เก่งมาก”
แฮร์รี่ยิ้มกว้างออกมา เขาหมุนตัวไปประชันหน้ากับอีกคน กล้องถูกยกขึ้นมาอีกครั้ง แต่เหมือนนายแบบจะมีท่าทางอิดออด
“ถ่ายอีกแล้วเหรอ”
“อื้อ เร็วๆ อุตส่าห์ปรับได้แล้ว ครั้งนี้หล่อแน่”
คนผมดำท่าทางกระตือรือร้นไม่น้อย เขาลดกล้องลงแล้วรีบเอื้อมตัวไปจัดการกับคนที่ไม่ยอมเก๊กท่าทางให้เขาถ่ายสักทีด้วยตัวเอง ดีที่ว่านายแบบจำแลงก็พอจะให้ความร่วมมือ แฮร์รี่จึงไม่ต้องออกแรงบังคับให้มากนัก
ตากล้องตัวเล็กยิ้มขำ กล้องประจำตำแหน่งอีกครั้งก่อนจะเริ่มลงมือถ่ายภาพต่อ ปากก็เริ่มสั่งคนตรงหน้าให้ขยับเปลี่ยนท่าทางบ้างอย่างสนุกสนาน
“พอแล้ว ฉันไม่ชอบดูหน้าตัวเองตอนเอารูปลงคอมหรอกนะ”
“เอ้า แต่ฉันชอบ”
“งั้นสลับกันได้ละ”
ไม่ว่าเปล่า เดรโกเอื้อมแขนจนสุดคว้ากล้องในมือของแฮร์รี่มาถือไว้ แฮร์รี่ย่นหน้าเล็กน้อยที่ถูกชิงของเล่นชิ้นดีไป แต่ก็ยอมนั่งนิ่งปล่อยให้เดรโกจัดการกับกล้องของเขาต่อ
ไม่นานเกินรอเดรโกก็เงยหน้าขึ้น เขายกกล้องขึ้นทาบดวงตาด้วยมือข้างเดียวก่อนจะชัตเตอร์ทันทีอย่างที่แฮร์รี่ไม่ทันตั้งตัว
“อ้าวเฮ้ย! รีบไปไหนล่ะ ยังไม่ทันเก๊กเลย”
“เก๊กไปใช่จะหล่อ ไม่ต้องหรอก”
“ปากหาเรื่องซะแล้ว”
เดรโกขำเบาๆ ก่อนจะยกกล้องขึ้นอีกครั้ง รอบนี้แฮร์รี่จะไม่ยอมเหวออีก เจ้าตัวตั้งท่าอยู่ซักพักจนเดรโกกดชัตเตอร์ลงไป
จากการนั่งถ่ายบนเสื่อ ก็เริ่มขยับออกไปนอกเสื่อบ้างแล้ว แล้วก็ขยับไปไกลขึ้นถึงริมทะเลสาบ มือซนก็หันดึงยอดหญ้าอ่อนหรือดอกไม้เล็กๆ มาเป็นพร้อบถ่ายรูปเสริมแล้ว
แฮร์รี่ดูสนุกกับการถูกถ่ายมากกว่าถ่ายเองเยอะ
กลิ่นดอกไม้ฤดูร้อนที่บานอยู่บริเวณใกล้เคียง ให้ความรู้สึกสดชื่นและปลอดโปร่งได้เป็นไหนๆ
ยิ่งรวมเข้ากับรอยยิ้มเจิดจ้าสู้แสงอาทิตย์ของนายแบบหน้าเลนส์แล้ว หัวใจของเดรโกก็ยิ่งพองฟู
นายแบบจำเป็นคล้ายว่าจะเหนื่อยแล้ว แฮร์รี่เดินขยี้เส้นผมมาหาตากล้องที่กำลังก้มมองรูปที่เพิ่งถ่ายไป มีแฮร์รี่ในอิริยาบถมากมายจนแม้แต่เจ้าตัวเองยังลายตากับความเยอะของภาพ
“เดรก นายชอบภาพไหน ฉันว่า..อันไหนมันก็เหมือนกันหมดเลยแฮะ”
แฮร์รี่มองอย่างไม่เข้าใจเล็กน้อย เขาเลิกที่จะดูภาพในจอแล้วเงยหน้ามองคนที่ถือกล้องอยู่แทน เดรโกยังคงมองไปที่ภาพและผุดยิ้มจางออกมา ดวงตาเรียวคมเสมองคนข้างกายที่กำลังรอคำตอบของเขาด้วยความหวัง
“ไม่มี” เดรโกตอบเรียบๆ
“ห๊ะ!” แฮร์รี่เหวอทันที
มือเล็กกำลังจะเอื้อมมาหยิบกล้องถ่ายรูปไปดูเอง แต่คนตัวสูงกว่ารีบเบี่ยงตัวหลบแล้วยกแขนข้างหนึ่งตวัดกอดรอบคอของแฮร์รี่แทน คนตัวเล็กมุ่ยหน้าขัดใจแต่สายตากลับสะดุดเข้ากับรูปหนึ่งที่เดรโกเปิดค้างไว้
“ฉันชอบรูปนี้!”
คนฟังยิ้มรับ พลางเหลือบมองภาพในกล้องของตัวเอง
รูปล่าสุดที่เขาขอให้เด็กแถวนี้มาถ่ายให้
รูปคู่ที่ออกจะเบลอๆ ไปสักหน่อย
“จริงๆ แล้ว.. ไม่มีรูปไหนที่ฉันไม่ชอบหรอก” แฮร์รี่เงยหน้ามองเดรโกด้วยแววตาฉงน
“ภาพไหนที่มีนาย ฉันก็ชอบมันหมดทั้งนั้น”
เป็นแสงอาทิตย์ที่เจิดจ้า แต่อบอุ่นที่สุดสำหรับเดรโก
…..
สองมือค่อยๆ เก็บอุปกรณ์ถ่ายรูปต่างๆ ลงกล่องอย่างคล่องแคล่ว ร่างสูงในชุดสูทสูดหายใจเล็กน้อยพลางเหลือบมองช่อดอกไม้เล็กๆ ที่วางอยู่ข้างมือ ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากัน เขาเริ่มลังเลแล้วว่าควรจะให้มันกับเจ้าบ่าวของงานที่กำลังยืนส่งแขกกับเจ้าสาวของเจ้าตัวดีหรือไม่
ด้วยภาษาดอกไม้ที่อีกฝ่ายน่าจะเข้าใจดี
แดฟโฟดิล สีเหลือง
เดรโกแค่นยิ้มกับตัวเอง เขาเงยหน้ามองไปยังทิศทางที่แฮร์รี่ยืนส่งยิ้มอำลาแขกด้วยความร่าเริง ข้างกายมีหญิงสาวที่เป็นตัวจริงยืนอยู่ข้างๆ
ภายในงานแต่งงานนี้ ท่ามกลางกลิ่นดอกไม้ที่อบอวล เดรโกขอบคุณที่ยังมีกลิ่นแดฟโฟดิลช่อเล็กนี้เป็นเพื่อนที่ทำให้เขาไม่บ้าไปเสียก่อน
ตามตำนาน การได้ถือแดฟโฟดิลไว้ในอ้อมกอด ก็เสมือนได้โอบกอดแสงอาทิตย์
แต่น่าเสียดาย ที่แสงอาทิตย์ดวงนี้ไม่เป็นของเดรโกอีกต่อไป
ของทุกอย่างถูกเก็บลงกล่องครบหมดแล้ว
เฉกเช่นเดียวกันกับความรู้สึกของเขา ที่คงจะต้องฝังมันไว้ให้ลึกที่สุด เก็บไว้ก้นกล่อง ไม่ต้องเปิดมันออกมาอีกเลย
เมมโมรี่การ์ดสำหรับภาพในงานถูกวางทิ้งไว้อย่างสงบบนโต๊ะ พร้อมด้วยภาพโพลารอยด์เบลอๆ หนึ่งรูป
และช่อดอกแดฟโฟดิล
รัก.. โดยที่ไม่ต้องการสิ่งใดตอบแทน
FIN
สำหรับชาเลนจ์วันที่ 8 นั้น ข้าน้อยขอเขียนดราม่าบ้างดีกว่า.. กรุณาอย่าปาสิ่งของอันใดใส่เราเลยนะคะ //หลบหลีก พล็อตตากล้องเป็นแฟน เอ๊ะ หรือแบบมากกว่าเพื่อนแต่ยังไม่ใช่แฟนแล้วต้องมาถ่ายรูปกับอดีตเราในงานแต่งนี่เราได้มาตอนไปงานแต่งเพื่อนค่ะ หาช่องทางเขียนได้สักที คิกค้ากกก มากอดชายแน่นๆ กันค่ะ!
สำหรับดอกแดฟโฟดิล เราลองไปหาความหมายมาก็จะหมายถึง ความกล้าหาญ ความเสียสละ มิตรภาพ และการมอบความรักให้แก่คนรักโดยไม่หวังสิ่งตอบแทนค่ะ จึงลงเอยที่แบบนี้ค่ะ #CLDMHPwhis
โหย ชาย พิสงสาร รักโดยไม่ต้องการสิ่งใดตอบแทนเลยนะ เกียมเปิดเพลงใจนักเลงแร้ว ให้เธอได้กับเขา แล้วจงโชคดี5555555555555 ฮือ มาให้พิกอดนะชายยยยยยย แต่ความสัมพันธ์ของสองคนนี้ดูคลุมเครือมาก หมายถึงเมื่อก่อน เหมือนจะมีความรู้สึกดี ๆ มอบให้กันอยู่นะคะเนี่ย ครุ่นครีส
ถูกใจLiked by 1 person