[Fic Harry Potter | DMHP] #AskmakeStoryChallenge ภาพ

 

 

»»»» ภาพ

 

#AskmakeStoryChallenge

Fandom : Harry Potter

Pairing : Draco Malfoy x Harry Potter | DMHP

 

fc632ec6-49e5-447f-aade-e509e0cc78f4

 

⊗ AU โลกปัจจุบัน

 


 

 

ในฐานะช่างภาพแล้ว ไม่ว่าภาพในความเป็นจริงจะไม่ได้สวยหรูมาก แต่เมื่อได้เข้ามาอยู่ในโฟกัสของกล้องแล้ว

 

ภาพทุกภาพล้วนออกมาสวยงามเสมอ

 

บรรยากาศชื่นมื่น เคล้าด้วยทำนองเพลงสบายหู กลีบดอกไม้ปลิวว่อนรอบทั่วงานแบบเอาท์ดอร์ ม่านผ้าสีขาวสะอาดตาที่ถูกติดประดับไปตามเสา ตามร่มคันใหญ่ก็ลู่ไปตามแรงลม

 

รอยยิ้ม แต่งแต้มติดตรึงรอบงาน

 

กลิ่นแห่งความสุขลอยอวลไปทั่วบริเวณ

 

ทั้งที่เป็นอย่างนั้น แต่กลับมีคนหนึ่งคน ที่ไม่ได้มีความรู้สึกเอนเอียงไปในทางเดียวกันกับบรรยากาศนี้

 

ทุกอย่างกำลังจะจบลง แม้ว่าความจริงมันจะกำลังเริ่ม

 

เสียงชัตเตอร์กล้องดังเป็นระยะ จากตากล้องที่ดูเด่นที่สุดภายในงานแห่งนี้ เขาเดินวนไปมารอบงานมาร่วมสองชั่วโมง เคียงข้างคนที่เป็นตัวเด่นในงาน

 

กลิ่นหอมของดอกไม้มันทำให้เขารู้สึกเอียน

 

สีขาวมันทำให้เขารู้สึกมืดมน

 

และรอยยิ้มมันกำลังกรีดลึกบาดแทงเป็นแผลในใจ

 

พระเอกของงานผละออกไปแล้ว พร้อมรอยยิ้มสดใสของเจ้าตัว ถ้าเป็นดังในครั้งก่อน เขาคงจะหลงรักรอยยิ้มนั้นยินดีกับรอยยิ้มนั้น และมีความสุขไปกับมัน

 

กล้องตัวแพงถูกยกขึ้นมาแนบบริเวณดวงตา บดบังใบหน้าเกือบทั้งหมดอยู่เบื้องหลัง ให้คนที่ยืนอยู่หน้าเลนส์ได้เห็นเพียงอุปกรณ์สีดำขลับ และส่งยิ้มกลับมา

 

ใช่ ไม่ต้องเห็นหรอก ว่าช่างภาพกำลังมีสีหน้าเช่นไรภายหลังกล้องตัวนี้

 

ถ้าหากเป็นเมื่อก่อน คนที่ยิ้มให้กล้องนี้ก็คงจะเป็นยิ้มที่มอบให้แก่เขา

 

ไม่ใช่แค่ยิ้มตามมารยาทเมื่ออยู่หน้ากล้อง

 

…..

 

อากาศร้อนผ่าวในช่วงฤดูร้อน การได้มานั่งเล่นในสวนสาธารณะที่มีต้นไม้ใหญ่ พร้อมด้วยปูเสื่อนั่งเล่นริมทะเลสาบที่มีน้ำเย็นๆ ปล่อยความชื้นให้สัมผัสได้บ้างก็เป็นบรรยากาศที่ไม่เลวนัก

 

ชายหนุ่มสองคนนั่งพิงหลังกันใต้ไม้ใหญ่ คนหนึ่งกำลังจัดการกับกล้องถ่ายรูปตัวโปรดของตัวเองโดยที่อีกคนก็นั่งชมนกชมไม้ไปเรื่อย

 

“เรียบร้อย”

 

เสียงทุ้มหวานเอ่ยออกมาอย่างอารมณ์ดี เจ้าตัวยกกล้องตัวเล็กขึ้นแนบดวงตาก่อนจะลั่นชัตเตอร์ เขาก้มมองดูภาพในจอดิจิทัลก่อนจะระบายยิ้มกว้างขึ้น

 

แผ่นหลังกว้างที่ติดกันค่อยๆ ผละออก เส้นผมสีบลอนด์ทองชะโงกมาจากด้านหลังมองไปยังจอภาพที่มีภาพวิวริมทะเลสาบที่เห็นพุ่มดอกไม้เล็กๆ อีกไม่ไกล

 

“เก่งมาก”

 

แฮร์รี่ยิ้มกว้างออกมา เขาหมุนตัวไปประชันหน้ากับอีกคน กล้องถูกยกขึ้นมาอีกครั้ง แต่เหมือนนายแบบจะมีท่าทางอิดออด

 

“ถ่ายอีกแล้วเหรอ”

 

“อื้อ เร็วๆ อุตส่าห์ปรับได้แล้ว ครั้งนี้หล่อแน่”

 

คนผมดำท่าทางกระตือรือร้นไม่น้อย เขาลดกล้องลงแล้วรีบเอื้อมตัวไปจัดการกับคนที่ไม่ยอมเก๊กท่าทางให้เขาถ่ายสักทีด้วยตัวเอง ดีที่ว่านายแบบจำแลงก็พอจะให้ความร่วมมือ แฮร์รี่จึงไม่ต้องออกแรงบังคับให้มากนัก

 

ตากล้องตัวเล็กยิ้มขำ กล้องประจำตำแหน่งอีกครั้งก่อนจะเริ่มลงมือถ่ายภาพต่อ ปากก็เริ่มสั่งคนตรงหน้าให้ขยับเปลี่ยนท่าทางบ้างอย่างสนุกสนาน

 

“พอแล้ว ฉันไม่ชอบดูหน้าตัวเองตอนเอารูปลงคอมหรอกนะ”

 

“เอ้า แต่ฉันชอบ”

 

“งั้นสลับกันได้ละ”

 

ไม่ว่าเปล่า เดรโกเอื้อมแขนจนสุดคว้ากล้องในมือของแฮร์รี่มาถือไว้ แฮร์รี่ย่นหน้าเล็กน้อยที่ถูกชิงของเล่นชิ้นดีไป แต่ก็ยอมนั่งนิ่งปล่อยให้เดรโกจัดการกับกล้องของเขาต่อ

 

ไม่นานเกินรอเดรโกก็เงยหน้าขึ้น เขายกกล้องขึ้นทาบดวงตาด้วยมือข้างเดียวก่อนจะชัตเตอร์ทันทีอย่างที่แฮร์รี่ไม่ทันตั้งตัว

 

“อ้าวเฮ้ย! รีบไปไหนล่ะ ยังไม่ทันเก๊กเลย”

 

“เก๊กไปใช่จะหล่อ ไม่ต้องหรอก”

 

“ปากหาเรื่องซะแล้ว”

 

เดรโกขำเบาๆ ก่อนจะยกกล้องขึ้นอีกครั้ง รอบนี้แฮร์รี่จะไม่ยอมเหวออีก เจ้าตัวตั้งท่าอยู่ซักพักจนเดรโกกดชัตเตอร์ลงไป

 

จากการนั่งถ่ายบนเสื่อ ก็เริ่มขยับออกไปนอกเสื่อบ้างแล้ว แล้วก็ขยับไปไกลขึ้นถึงริมทะเลสาบ มือซนก็หันดึงยอดหญ้าอ่อนหรือดอกไม้เล็กๆ มาเป็นพร้อบถ่ายรูปเสริมแล้ว

 

แฮร์รี่ดูสนุกกับการถูกถ่ายมากกว่าถ่ายเองเยอะ

 

กลิ่นดอกไม้ฤดูร้อนที่บานอยู่บริเวณใกล้เคียง ให้ความรู้สึกสดชื่นและปลอดโปร่งได้เป็นไหนๆ

 

ยิ่งรวมเข้ากับรอยยิ้มเจิดจ้าสู้แสงอาทิตย์ของนายแบบหน้าเลนส์แล้ว หัวใจของเดรโกก็ยิ่งพองฟู

 

นายแบบจำเป็นคล้ายว่าจะเหนื่อยแล้ว แฮร์รี่เดินขยี้เส้นผมมาหาตากล้องที่กำลังก้มมองรูปที่เพิ่งถ่ายไป มีแฮร์รี่ในอิริยาบถมากมายจนแม้แต่เจ้าตัวเองยังลายตากับความเยอะของภาพ

 

“เดรก นายชอบภาพไหน ฉันว่า..อันไหนมันก็เหมือนกันหมดเลยแฮะ”

 

แฮร์รี่มองอย่างไม่เข้าใจเล็กน้อย เขาเลิกที่จะดูภาพในจอแล้วเงยหน้ามองคนที่ถือกล้องอยู่แทน เดรโกยังคงมองไปที่ภาพและผุดยิ้มจางออกมา ดวงตาเรียวคมเสมองคนข้างกายที่กำลังรอคำตอบของเขาด้วยความหวัง

 

“ไม่มี” เดรโกตอบเรียบๆ

 

“ห๊ะ!” แฮร์รี่เหวอทันที

 

มือเล็กกำลังจะเอื้อมมาหยิบกล้องถ่ายรูปไปดูเอง แต่คนตัวสูงกว่ารีบเบี่ยงตัวหลบแล้วยกแขนข้างหนึ่งตวัดกอดรอบคอของแฮร์รี่แทน คนตัวเล็กมุ่ยหน้าขัดใจแต่สายตากลับสะดุดเข้ากับรูปหนึ่งที่เดรโกเปิดค้างไว้

 

“ฉันชอบรูปนี้!”

 

คนฟังยิ้มรับ พลางเหลือบมองภาพในกล้องของตัวเอง

 

รูปล่าสุดที่เขาขอให้เด็กแถวนี้มาถ่ายให้

 

รูปคู่ที่ออกจะเบลอๆ ไปสักหน่อย

 

“จริงๆ แล้ว.. ไม่มีรูปไหนที่ฉันไม่ชอบหรอก” แฮร์รี่เงยหน้ามองเดรโกด้วยแววตาฉงน

 

“ภาพไหนที่มีนาย ฉันก็ชอบมันหมดทั้งนั้น”

 

เป็นแสงอาทิตย์ที่เจิดจ้า แต่อบอุ่นที่สุดสำหรับเดรโก

 

…..

 

สองมือค่อยๆ เก็บอุปกรณ์ถ่ายรูปต่างๆ ลงกล่องอย่างคล่องแคล่ว ร่างสูงในชุดสูทสูดหายใจเล็กน้อยพลางเหลือบมองช่อดอกไม้เล็กๆ ที่วางอยู่ข้างมือ ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากัน เขาเริ่มลังเลแล้วว่าควรจะให้มันกับเจ้าบ่าวของงานที่กำลังยืนส่งแขกกับเจ้าสาวของเจ้าตัวดีหรือไม่

 

ด้วยภาษาดอกไม้ที่อีกฝ่ายน่าจะเข้าใจดี

 

แดฟโฟดิล สีเหลือง

 

เดรโกแค่นยิ้มกับตัวเอง เขาเงยหน้ามองไปยังทิศทางที่แฮร์รี่ยืนส่งยิ้มอำลาแขกด้วยความร่าเริง ข้างกายมีหญิงสาวที่เป็นตัวจริงยืนอยู่ข้างๆ

 

ภายในงานแต่งงานนี้ ท่ามกลางกลิ่นดอกไม้ที่อบอวล เดรโกขอบคุณที่ยังมีกลิ่นแดฟโฟดิลช่อเล็กนี้เป็นเพื่อนที่ทำให้เขาไม่บ้าไปเสียก่อน

 

ตามตำนาน การได้ถือแดฟโฟดิลไว้ในอ้อมกอด ก็เสมือนได้โอบกอดแสงอาทิตย์

 

แต่น่าเสียดาย ที่แสงอาทิตย์ดวงนี้ไม่เป็นของเดรโกอีกต่อไป

 

ของทุกอย่างถูกเก็บลงกล่องครบหมดแล้ว

 

เฉกเช่นเดียวกันกับความรู้สึกของเขา ที่คงจะต้องฝังมันไว้ให้ลึกที่สุด เก็บไว้ก้นกล่อง ไม่ต้องเปิดมันออกมาอีกเลย

 

เมมโมรี่การ์ดสำหรับภาพในงานถูกวางทิ้งไว้อย่างสงบบนโต๊ะ พร้อมด้วยภาพโพลารอยด์เบลอๆ หนึ่งรูป

 

และช่อดอกแดฟโฟดิล

 

รัก.. โดยที่ไม่ต้องการสิ่งใดตอบแทน

 

 

 

FIN

 


 

สำหรับชาเลนจ์วันที่ 8 นั้น ข้าน้อยขอเขียนดราม่าบ้างดีกว่า.. กรุณาอย่าปาสิ่งของอันใดใส่เราเลยนะคะ //หลบหลีก พล็อตตากล้องเป็นแฟน เอ๊ะ หรือแบบมากกว่าเพื่อนแต่ยังไม่ใช่แฟนแล้วต้องมาถ่ายรูปกับอดีตเราในงานแต่งนี่เราได้มาตอนไปงานแต่งเพื่อนค่ะ หาช่องทางเขียนได้สักที คิกค้ากกก มากอดชายแน่นๆ กันค่ะ!

สำหรับดอกแดฟโฟดิล เราลองไปหาความหมายมาก็จะหมายถึง ความกล้าหาญ ความเสียสละ มิตรภาพ และการมอบความรักให้แก่คนรักโดยไม่หวังสิ่งตอบแทนค่ะ จึงลงเอยที่แบบนี้ค่ะ #CLDMHPwhis

1 ความเห็นบน “[Fic Harry Potter | DMHP] #AskmakeStoryChallenge ภาพ”

  1. โหย ชาย พิสงสาร รักโดยไม่ต้องการสิ่งใดตอบแทนเลยนะ เกียมเปิดเพลงใจนักเลงแร้ว ให้เธอได้กับเขา แล้วจงโชคดี5555555555555 ฮือ มาให้พิกอดนะชายยยยยยย แต่ความสัมพันธ์ของสองคนนี้ดูคลุมเครือมาก หมายถึงเมื่อก่อน เหมือนจะมีความรู้สึกดี ๆ มอบให้กันอยู่นะคะเนี่ย ครุ่นครีส

    Liked by 1 person

ใส่ความเห็น